Ένα βράδυ, κάπου στη Χαλκίδα. Θα είναι όλοι εκεί και θα δώσουν το δικό τους στίγμα, τη δική τους αισιοδοξία αλλά και την προσωπική τους στήριξη στον Παναγιώτη.
Το θέατρο Παπαδημητρίου θα γεμίσει ζωή. Όπως παλιά. Θα τραγουδήσει ο Κωστής για μια Κυριακάτικη εκδρομή, ενώ η Μαριέττα θα σιγοψιθυρίσει το “Kookoobadi “ ξόρκι της. Αυτό που λέει πως διορθώνει τα πάντα.
Θα ενώσουμε τα χέρια και θα απαιτήσουμε αυτή την ευτυχία που περιμένουμε. Ίσως να αργήσει, αλλά οι πιθανότητες είναι με το μέρος μας.
Η Dusk θα βρίσκεται εκεί και θα τραγουδήσει με μια ευχή και μία πρόσκληση προς αυτή την ευτυχία. Aλλά και την άλλη την ευτυχία, αυτή που ζει η Μαρίζα και κανείς δεν την καταλαβαίνει. Και που να την καταλάβει .
Είναι περίεργη η ζωή. Και λίγο δύσκολη. Περπατάς, τρέχεις. Πέφτεις καμιά φορά. Σιγά. Σηκώνεσαι ξανά. Ή κάποιος σε σηκώνει. Και έπειτα τον αγαπάς για πάντα. Αυτό είναι το νόημα. Μην τους ακούς.
Χάνεις καμιά φορά την αυτοπεποίθησή σου. Ψύχραιμα. Θα είναι και η Ηρώ εκεί, θα στα πει καλύτερα. Συμβαίνουν αυτά. Άνθρωποι είμαστε. Πονάμε λίγο κάποιες φορές. Άλλες περισσότερο. Και κάπου εκεί έρχεται ο Ηλίας σε πιάνει από το χέρι και σε πάει μια βόλτα στο Θησείο. Αυτός με το ποδήλατο και συ με τα πόδια. Και τα λέτε λίγο. Σου τραγουδάει και όλα είναι κάπως καλύτερα.
Πολύς κόσμος. Α… και ο Στάθης θα ναι. Όχι ο Δρογώσης. Ο άλλος, ο πιο όμορφος, που’ναι και από τη Χαλκίδα. Και ο Νικόλας θα ‘ναι, και η Ιωάννα και ο Αντώνης. Η Φαίη, ο Αλέξανδρος, η Έφη ,η Σοφία, ο Δημήτρης και άλλοι πολλοί. Θα γνωριστούν, θα μιλήσουν και όλοι μαζί θα πουν το πιο χαρούμενο τραγούδι, με την πιο ελπιδοφόρα ευχή για την ανάρρωση του Πάνου.
Σάββατο, 30 Νοεμβρίου. Για Σένα Τραγουδάμε. Να ξέρεις.
Τραγουδούν οι :
Ηλίας Βαμβακούσης Μαρίζα Ρίζου
Ευστάθιος Δράκος Μαριέττα Φαφούτη
Ηρώ Dusk
Κωστής Μαραβέγιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου