Περί e-ρωτος και άλλων δαιμονίων

Αν ανήκεις (ακόμα) στο 5% των ανθρώπων που ερωτεύονται φυσιολογικά, δηλαδή μετά από μία γνωριμία μέσω τρίτων, σ' ένα μπαρ ή ακόμα και τυχαία ενώ ανηφορίζεις την Θεμιστοκλέους και διασταυρώνεται καρμικά το βλέμμα σας, το παρακάτω κείμενο δε σε αφορά και σ' ευχαριστώ που έφτασες ως εδώ. Το υπόλοιπο 95 τοις εκατό ας προσδεθεί. Ακολουθεί το καταστατικό των e-ρωτικών σχέσεων.

Είτε είσαι σε σχέση είτε όχι, πολλές φορές όσο είσαι σε σχέση προκύπτει περισσότερο συχνά, ειδικά αν έχει προκύψει ρουτίνα, γκρίνια κι όλα τα παρελκόμενα του συνδυασμού οικονομικής κρίσης και πολλών χρόνων συμβίωσης, σίγουρα έχεις ενδώσει ήδη άπαξ ή μορ δαν ουάνς στο διαδικτυακό φλερτ.

Όπως κάθε σχέση -έτσι κ αυτή που προκύπτει μέσα στον μαγικό κόσμο του ίντερνετ έχει την καμπύλη της, απλά στις συγκεκριμένες καταστάσεις το ζενίθ εναλλάσσεται πιο συχνά με το ναδίρ απ' ότι στις φυσιολογικές καταστάσεις που το περισσότερο τοξικό ιντεράξιον προκύπτει απλά μέσα από -μεθυσμένα ή όχι- μεταμεσονύκτια sms.

Αξίωμα πρώτο. Στις περισσότερες σχέσεις είναι θέμα χρόνου η σχέση να χάσει την ισορροπία της. Στις σχέσεις που αυτή δε χάνεται, έχουμε και εξέλιξη. (Κι αργότερα e-ξέλιξη, καθώς τα social media μας κατακλύζουν, οπότε ακόμα και μετά το στέριωμα, ο πειρασμός θα προκύψει πλέον στατιστικά αποδεδειγμένα).

Περίπτωση blogs.

Τείνει να αποτελέσει αρχαία ιστορία στο διαδικτυακό φλερτ και να φακελωθεί μαζί με τις γνωριμίες σε portal ή σε τσατ που πριν συνδεθείς άκουγες χιόνια, γραμμές να συνδέονται σε μακρυνό γαλαξία κι αν τυχόν χτυπούσε το σταθερό σου ταυτόχρονα, έπρεπε να επαναλαβεις τα πάντα από την αρχή μόνο και μόνο για να μπορέσεις κάπου να μπεις να γράψεις a/s/l? Μακάριοι όσοι παραμένουν αθώοι και δεν πρόλαβαν τέτοια χαϊρια. Στα μπλογκζ η φάση ήτο διαφορετική. Δεν ήταν αυτονόητο ότι θα προκύψει γνωριμία, αν και οι περισσότεροι κυκλοφορούσαν με ταμπέλα 'ψάχνομαι'. Κάτι τα λυπητερά, εμμηνοπαυτικά σεντόνια των απροσδιόριστης ηλικίας μοναχικών μυστηριωδών γυναικών, κάτι τα κοκτέηλ κυνισμού και μασκαρεμένου ρομαντισμού με σιρόπι χιούμορ και πολιτική τοποθέτηση, τελικά νοθευμένα με ποζεριά, ήταν θεμα χρόνου να γίνει κονέ μεταξύ κάποιου και κάποιας, κάτι το οποίο διαφαινόταν στους τρίτους και δη επαϊοντες και λόγω αύξησης σχολίων ανταλλαγμένων σαν κοινωνικές επισκέψεις ο ένας στο ιστολόγιο του άλλου, κάτι σαν ψυχαναγκαστικό χάιδεμα αυτιών αλλά και στρατηγική τύπου 'κατουράω την περιοχή μου'.

Δειλά δειλά έπεφταν τα πρώτα σχόλια, μετά έμπαινε το λινκ του άλλου στο blogroll μας, ήταν θέμα χρόνου η ανταλλαγή mail και η επίσημη γνωριμία είτε σε κάποιο μπλογκοπάρτι είτε τετ α τετ. Όπως σε όλες τις σχέσεις, σε αυτές, είχαμε πάλι τις διαβαθμίσεις. Κάποιοι ήταν single, ζούσαν κάτι μαγευτικό για πρώτη φορά: να ερωτευτείς τη γραμματοσειρά του άλλου, να εξερευνήσεις την ψυχή #kai_kala, χωρίς να επηρεάζεσαι από τα περιφερειακά τύπου, τι ύψος να'χει, πώς μυρίζει, πόσα βγάζει, πόσο την έχει κτλ. Τα περισσότερα θύματα που καταγράφησαν ποτέ ήταν εγκεφαλικές γκόμενες που την πάτησαν για ένα avatar καθώς και πρωτάρηδες άνδρες κουρασμένοι από το μάταιο πέσιμο που επιτέλους γινόσαντο μάγκες με τα αυξημένα διθυραμβικά σχόλια ή τα πεσιματικά inbox, άσχετα που στην πραγματική ζωή μπορεί να είχαν κοινωνικότητα αμοιβάδας.

Αν ήσουν γυναίκα κι έγραφες για μοναξιά, είχες κοτσάρει και καμία αφήγηση που να φωτογραφιζόταν αμυδρά το πόσο σέξι είσαι αλλά και κουρασμένη από τη ματαιότητα του socializing (Ελλάδα 2007, η μόνη κρίση που είχαμε τότε ήταν νευρική) ήσουν το απόλυτο καμάκι της μπλογκόσφαιρας. Αν ήσουν άνδρας και το' παιζες λίγο ιστορία, άφηνες να εννοηθεί ότι έχεις μοτοσακό, ακούς ροκ, έχεις πληγωθεί παλιά, αν βασικά δε μιλούσες και τόσο για τα προσωπικά σου για να σε κάνει πιο απροσπέλαστο και καλύτερο στόχο για τις ανταγωνιστικές, τότε ήσουν ο νο1 στόχος για τις @πανταχού γκαυλομπλογκίτσες, παντρεμένες ή όχι, ωραίες ή όχι, διαθέσιμες ή μη.

Αξίωμα δεύτερο. Πολλές φορές στις σχέσεις, υπάρχει ένας υποδόριος ανταγωνισμός και η όλη επαφή στηρίζεται στην ανάγκη επιβεβαίωση του καθενός.Όλα αυτά πολλαπλασιάζονται όταν έχουμε να κάνουμε με περσόνες του διαδικτύου. Ειδικά στην εποχή που αντί για να ψάξεις να βρεις μία πρώτη ή δεύτερη δουλειά, χασομεράς στο facebook συλλέγοντας likes, λες και αυτά θα εξασφαλίσουν αναμμένο καλοριφέρ ή γεμάτο ψυγείο.

Περίπτωση facebook λοιπόν

Από την εποχή που αμήχανα στάτους τύπου 'is trying to leave early from work' κατέκλυζαν το κάπως μοναχικό timeline, απευθυνόμενα σε λίγους που μόλις είχαν μυηθεί στον νέο αυτό τόπο δικτύωσης και όφειλαν να έχουν τουλάχιστον το Lower, φτάσαμε στην εποχή του check in. Γιατί άλλωστε, στην Ψαροκώσταινα, δεν αξίζει απλά να πας στη Μύκονο έχοντας δανειστεί ανεπιστρεπτί τη σύνταξη της μάνας σου, πρέπει να ταγκαριστείς και στο πιο διάσημο κλαμπ της, αν είσαι γυναίκα κάνοντας duck face, αν είσαι άνδρας σε πόζα καλαματιανό με τους τρεις κολλητούς σου πίνοντας κάτι που τεκιλοφέρνει.

Αλίμονο, το facebook, ωστόσο, είναι ένας καθρέφτης της πραγματικής κοινωνίας, οπότε δε θα μπορούσε να λείπει ένα κράμα όλων των πραγματικών ''φυλών'' που υπάρχει κι εκεί έξω. Οπότε έχουμε την περίπτωση του απολιτίκ που ποστάρει Κιάμο, καμία φωτογραφία από κλαμπ ή παραλία, αν είσαι άνδρας ενώ παίζεις ρακέτα, αν είσαι γυναίκα πλάνο ζουμ στο πεντικιούρ των ποδιών σου με φόντο το κύμα. (Στο μοτίβο αυτών των φωτογραφιών καταλήγουν αργά ή γρήγορα όλες οι κοινωνικές ομάδες που αναφέρονται).

Υπάρχει η κατηγορία trolloreuters. Άνεργοι, εργαζόμενοι, στελέχη, φοιτητές, συνταξιούχοι, έφηβοι, άνθρωποι που είτε κατ' επιλογήν ή αναγκαστικά περνάνε πολλές ώρες μπροστά σ' έναν υπολογιστή, άλλοι λόγω αφραγκίας, άλλοι λόγω υφέρπουσας κατάθλιψης, άλλοι λόγω μοναχικότητας, σχολιάζουν την επικαιρότητα λες και πληρώνονται από κάπου για να μεταδίδουν τις ειδήσεις με αστείο ή μη τρόπο, σίγουρα με παράθεση προσωπικής γνώμης. Μία ανάγκη επικοινωνίας αλλά και επίδειξης χιούμορ ή γνώσης. Φυσικά υπάρχει και η κατηγορία των ''καλλιτεχνών''. Ρομαντικές ψυχές που ανεβάζουν μελιστάλακτα τραγουδια και φωτογραφίες που απαθανατίζουν τη φύση, ή τους ίδιους στη φύση, γνωστές κλισεδιές με ρήσεις διασήμων, ένας Πάμπλο Κοέλιο σε κάθε τους ανάρτηση να περιμένει να δοξαστεί από δεκαπέντε πρόχειρα like και μία καρδούλα μικρότερη του 3 <3.

Το φλερτ ξεκινάει είτε διακριτικά είτε απροκάλυπτα και εκδηλώνεται πάντα με το πλήκτρο Μου αρέσει. Ανεξάρτητα από το αν μπάνισες τον άλλο λόγω ελκυστικού προφίλ ή σε μάγεψε κάποιο ενδιαφέρον σχόλιο, ή θα βομβαρδίσεις με το που αποδεχτεί το αίτημα φιλίας σου και τις 75 φωτογραφίες προφίλ με like ή θα είσαι από τους οργανωμένους που, έχουν μάθει πια καλα το παιχνίδι και σου δείχνουν το ενδιαφέρον κάνοντας like σε κάποιο σχόλιό σου διφορούμενο, για να σου δείξουν ναι, έσκαψα τόσο πολύ στον τοίχο σου για να το διαβάσω αυτό και τώρα περιμένω τη δική σου "υπόγεια" κίνηση.

Στις ''υγιείς'' περιπτώσεις διαδικτυακού ζευγαρώματος, ο έτσι γνωρίζεται με την έτσι, αρχικά με ανταλλαγές σχολίων και likes, στη συνέχεια με φοβερές εξομολογήσεις στο chat. Η επικοινωνία είναι σαν ναρκωτικό, e-θίζεσαι στην καθημερινή αυτή τριβή και το πρώτο πράγμα που κάνεις πια μπαίνοντας σπιτι, πριν καλά καλά κατουρήσεις, είναι να ανοίξεις τον υπολογιστή για να δεις μήπως και σου έγραψε. Δεν αρκεί η πρώτη γνωριμία, η οποία προκύπτει όπως και στην περίπτωση των blogs. Σε κάποιο καφέ , ρεμπετάδικο ή σε κάποια πορεία με άλλους σαράνταδώδεκα για το ξεχού, ή μόνοι μετά το 'άντε επιτέλους να πάμε για έναν καφέ να γνωριστούμε κι από κοντά', κι αυτό να γράφεται πολλές φορές επιτέλους ακόμα και μετά από βδομάδες μετάβασης σε μία νέα πίστα: ανταλλαγής mail, κινητού ή msn.

Αν όλα πάνε καλά, σε λίγο καιρό εμφανίζεται στην αρχική σελίδα των υπολοίπων το ' ο τάδε είναι σε σχέση με την τάδε' και αρχίζουν οι ευχές και οι καρδούλες μικρότερες του τρία.

Αν όχι, μετά από λίγο καιρό ' ο τάδε δεν είναι σε σχέση πια με την τάδε' και πρέπει να εξηγείς και στους 260 φίλους που το πρόσεξαν την ώρα που γαμωεμφανίστηκε στον τοίχο σου ότι 'απλά δεν ταιριάζαμε'.

Αλλά είπαμε , αυτό στις υγιείς περιπτώσεις, που τα πράγματα δείχνουν να σοβαρευουν όταν ένας εκ των δύο γίνει καληνυχτάκιας και δείχνει να σοβαρεύουν με την κακή έννοια όταν αρχίζουν τα 'ποιοείναιαυτότοτσουλάκιπουσουέκανεlike?'

Στις άρρωστες περιπτώσεις, ο ένας από τους δύο, (ή και οι δύο) είναι δεσμευμένος/αρραβωνιασμένος/λογοδοσμένος/παντρεμένος και μάλιστα με παιδιά.

Εκεί αρχίζει το ξεμπούρδουλο. Απειλές, διαγραφές, μπλοκ. Μετά πάλι φίλοι. Μετά πάλι απειλές, διαγραφές, μπλοκ.Μετά πάλι φίλοι. Τότε οι μιούτουαλ αρχίζουν και χαμπαριάζουν. Τότε αρχίζουν και τα κουτσομπολιά. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί με τέτοιους ρυθμούς είτε με τον ίδιο παρτενέρ είτε με νέα γνωριμία που στο τέλος χάνονται και οι αναστολές και η μαγεία της πρώτης φοράς και ο προφανής ρομαντισμός. Όλα γίνονται για να γίνουν. Γκομενίζω επειδή μπορώ.

Περίπτωση twitter

Η ίδια ανθρωπογεωγραφία αλλά ευτυχώς με πολύ περισσότερες παρουσίες ευφυών ακομπλεξάριστων ανθρώπων. Για να τους γοητεύσεις πρέπει να επιτύχεις δύο πράγματα 1. Να καταφέρεις να μπεις στην κλίκα του βαθέως τουίτερ 2.Να είσαι πραγματικά καλός ώστε να σε προσέξουν.

Και τώρα πείτε μου. Μετά από όλα αυτά. Θα σας χάλαγε το προϊστορικό "Καλησπέρα, έρχεσαι συχνά εδώ;" ή ακόμα καλύτερα "σε ξέρω από κάπου;" Χίλιες φορές 1990. Κι ας είναι τα σφηνάκια μπόμπες.

 

http://www.lifo.gr