Δεν χρειαζόταν να είσαι ξεφτέρι στα
οικονομικά (είδαμε και των ειδικών τα γιατροσόφια) για να αντιληφθείς το μέγα
οξύμωρον. Όλα τα προηγούμενα χρόνια προσπερνούσαμε δίκην αναρμοδιότητας ότι
μυριάδες όσοι δήλωναν ανενόχλητοι ετήσια εισοδήματα πέντε, δέκα δώδεκα χιλιάδων
ευρώ. Χωρίς ωστόσο ο ιδιωτικός και κοινωνικός τους βίος να συνάδει- όπως λέει
ένας δηκτικός φίλος- με τη φορολογική τους ταυτότητα. Αναρίθμητοι από αυτούς
εμφανίζονταν στα χαρτιά ομοιοπαθείς με όσους πράγματι πάλευαν να επιβιώσουν
εντός των ορίων της φτώχειας τους.
Την ίδια ώρα βοούσαν οι άλλοι αριθμοί που
ανέβαζαν το ύψος φοροδιαφυγής - φοροαποφυγής σε δεκάδες δισ. που σωρεύονταν
χρόνο με τον χρόνο. Κάντε ταμείο...
Έτσι, απλά ήμασταν μακράν η πρώτη χώρα που
τόσοι πολλοί κυκλοφορούσαν απαστράπτοντες εμφανιζόμενοι στα κρατικά κιτάπια
περίπου ως ρακένδυτοι. Εάν την κύρια, ιστορική ευθύνη, γι’ αυτό το όργιο δεν
έχουν οι υπουργοί Οικονομικών που παρέλαυναν με τα επιτελεία τους, τότε ποιοι;
Περιττό να υπενθυμίσω ότι οι ελάχιστοι που
επιχείρησαν να ταράξουν τα νερά φαγώθηκαν με συνοπτικές (θεσμικές) διαδικασίες.
Μοιραία, έχοντες και κατέχοντες βαφτίζονταν αυτοί που είτε αδυνατούσαν να
κρύβουν το εισόδημά τους (π.χ. οι μισθοδέσμιοι δίχως άδηλα «τυχερά») είτε όσοι
από ανεξήγητους λόγους δήλωναν τα αληθή. Οι ολίγον παλαιότεροι θυμούνται τον
εκλιπόντα επιχειρηματία Ελευθέριο Μουζάκη, φορολογικώς έναν από τους
πλουσιότερους Ελληνες. Οταν τον ρωτούσαν απαντούσε, με μια «αιρετική» λογική,
σε ελεύθερη μετάφραση, ως εξής: βγάζω τόσα πολλά, ρε παιδιά, δεν θα ήταν
ξεφτίλα να κάνω αλχημείες, να γλιτώνω φόρους για να μου μένουν ακόμα
περισσότερα; Υπόμνηση συλλογικών και ατομικών ευθυνών αποπνέουν τα εθιμικά
εορταστικά μηνύματα - «διαγγέλματα» της πολιτικής και πνευματικής
(θρησκευτικής) ηγεσίας. Διατρέχοντας μια ετήσια συνοπτική απολογιστική τροχιά,
επιχειρούν με διδασκαλική αγωνία να συνεγείρουν στοχασμό, με αιτούμενο τη
βελτίωση του καθενός από εμάς σε όλα τα επίπεδα, προς όφελος του συνόλου. Ναι,
θα είναι και φέτος μια δύσκολη χρονιά -θυμάστε εσείς πότε... δεν θα ήταν;- αλλά
αν αλλάξουμε (όλοι εννοείται), η φλογίτσα της ελπίδας θα μείνει άσβεστη έως την
επόμενη Πρωτοχρονιά. Αντλώντας δειγματοληπτικό υλικό από τα πρωτοκολληθέντα
μηνύματα των τελευταίων δεκαετιών, το κεντρικό συμπέρασμα δεν αλλάζει. Των μεν
παραπέμπουν σε εγχειρίδιο αγωγής του ιδανικού δημοκρατικού πολίτη. Των δε μας
κεντρίζουν να εντρυφήσουμε στη Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών αντλώντας μαθήματα
σωτηρίας της ψυχής. Θυμίζουν, και μακάρι να πέφτω έξω, τις εκκλήσεις κατά τις
πολυήμερες απεργίες εργαζομένων στην καθαριότητα: «Μην κατεβάζετε τα σκουπίδια
σας στον δρόμο». Να μια ακόμα πιο υπεύθυνη, επίκαιρη στάση προς μίμηση: Όσοι
δεν ανάβουν καλοριφέρ, μη ρίχνουν ούτε ξύλα σε τζάκια και ξυλόσομπες. Μαζί
θρέφουμε την επικίνδυνη αιθαλομίχλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου