Το πόκερ, ο συμβιβασμός και το ατύχημα

*του Σταύρου Λυγερού

Η τρόικα έκανε μικροϋποχωρήσεις για να δώσει πρόσχημα στον Κουβέλη να κάνει πίσω. Η ΔΗΜΑΡ τις απέρριψε, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι δεν θα ψηφίσει τα επίμαχα μέτρα. Εάν τώρα κάνει πίσω, θα αυτοκτονήσει πολιτικά. Οι επίμαχες απαιτήσεις της τρόικας είναι δευτερεύουσας σημασίας και γι' αυτό θα μπορούσε να τις αποσύρει. Δεν θέλει, όμως, να δημιουργηθεί προηγούμενο.

Μέχρι τώρα, οι απαιτήσεις της προκαλούσαν αντιδράσεις, αλλά τελικώς ψηφίζονταν χωρίς εκπτώσεις. Εάν τώρα τις αποσύρει, θα αποδειχθεί πως, όταν χαράσσονται κόκκινες γραμμές και υπάρχει πολιτική βούληση, οι δανειστές υποχρεώνονται να υποχωρούν.

Αυτό δεν το θέλει ούτε η τρόικα ούτε ο σκληρός πυρήνας της εγχώριας «παράταξης του Μνημονίου». Δεν το θέλουν, επειδή θα ακύρωνε το εκβιαστικό δίλημμα που θέτουν στον ελληνικό λαό: ή ψηφίζουμε ό,τι μας ζητάει η τρόικα για να πάρουμε την εκάστοτε δόση ή χρεοκοπούμε και μας διώχνουν από το ευρώ.

Η κατάσταση περιπλέκεται, επειδή η στάση της ΔΗΜΑΡ εντείνει τον διχασμό που έχει προκαλέσει το πακέτο μέτρων στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Εάν η ΔΗΜΑΡ εμμείνει, το ΠΑΣΟΚ στριμώχνεται πολιτικά. Γι' αυτό, ο Βενιζέλος υποστηρίζει την επιλογή του Σαμαρά να φέρει το πακέτο μέτρων προς ψήφιση στη Βουλή ως νομοσχέδιο με ένα άρθρο.

Με άλλα λόγια, πετάνε το μπαλάκι στον Κουβέλη. Του θέτουν το δίλημμα να επιλέξει εάν είναι συμπολίτευση ή αντιπολίτευση, και τον κατηγορούν ότι «ενώ καταπίνει την κάμηλο, διυλίζει τον κώνωπα». Πιθανότατα, θα προσφερθεί στη ΔΗΜΑΡ ένα πρόσχημα υποχώρησης και αυτή θα ανταποκριθεί. Δεν αποκλείεται, όμως, το πολιτικό αυτό πόκερ να προκαλέσει μία ρήξη, που δεν είναι στην πρόθεση κανενός εκ των εμπλεκομένων. Η ιστορία διδάσκει πως όταν το σκοινί τραβιέται πολύ ενίοτε σπάει. Και αυτό αφορά όλες τις πλευρές.

Καθημερινή