Ο ματωμένος Μάης του 44

Μπούμπα Δημητροκάλλη

Απο την Μπούμπα Δημητροκάλλη

Μπήκε λοιπόν και στο σωτήριο έτος 2012, ο πιο λουλουδιασμένος μήνας του χρόνου. Φίλοι καλό μήνα. Νάστε χαρούμενοι και «ανθισμένοι»! Να φτιάξετε τα λουλουδένια στεφάνια σας και να διασκεδάσετε.

Επειδή όμως, για μας του γηραιότερους, λειτουργούν ανάδρομοι συνειρμοί και επειδή δεν πρέπει, όπως λένε κάποιοι: «η βροχή της λήθης να σβήσει τις μνήμες», σας ζητώ συγγνώμη, που μια τέτοια γιορτινή μέρα, ίσως λίγο σας στενοχωρήσω, αλλά θέλω να σας θυμίσω, ότι ο Μάης του 1944, ονομάστηκε ο ματωμένος Μάης.

Γιατί το μήνα εκείνο, οι ναζιστές μακελάρηδες, θέρισαν τα περισσότερα θύματα απ’ όλους τους άλλους μήνες όλων των χρόνων της Χιτλερικής κατοχής. Χίλιοι διακόσιοι εβδομήντα εννέα πατριώτες, στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα, τουφεκίστηκαν, σφάχτηκαν, ή απαγχονίστηκαν. Τα τραγικά πρωτεία είχαν:
1/5/44, 200 στην Καισαριανή,
16/5/44, 120 στο Χαϊδάρι,
16/5/44, 110 στη Ριτσώνα,
10/5/44, 92 στην Καισαριανή,
23/5/44, 86 στην Αργολίδα,
1/5/44, 50 στην Τρίπολη,
3/5/44, 50 στους Αγίους Θεοδώρους,
7/5/44, 50 στη Γουμένισα Κιλκίς
5/5/44, 48 στη Χαλκίδα,
31/5/44, 40 απαγχονίστηκαν στα Φάρσαλα,
6/5/44, 30 στη Χαλκίδα,
3/5/44, 30 στην Καισαριανή,
21/5/44, 21 στην Κόρινθο σφάχτηκαν και ακολούθησαν με λιγότερα θύματα, Αργοστόλι, Αττική, Τρίκαλα, Ψηλά Αλώνια, Λάρισα, Κόρινθος, Χέλι.

Ο πόλεμος για τους ναζί χανόταν, κι’ όμως αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα, που είχαν χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς, γαλουχημένα με τις ανθρωποφάγες «αρχές» του ναζισμού, σκορπούσαν το θάνατο αδιακρίτως, σε γέρους, νέους, γυναίκες, παιδιά, βρέφη και έκαιγαν χωριά στο πέρασμά τους.

Λυπάμαι φίλοι, αν σας στεναχώρησα. Όσοι όμως από σας θα γλεντήσετε απόψε, μη ξεχάσετε, σηκώνοντας τα ποτήρια σας, να κάνετε μια ευχή, μαζί με όλες τις άλλες: «Ποτέ πιά ναζισμός». Κι όσοι δεν γλεντήσουμε, ας ευχηθούμε μέσα απ’ την καρδιά μας, να μην αναβιώσει ποτέ, μα ποτέ ξανά, η κτηνωδία των ναζιστών!