Σ’ Ευχαριστώ που Σ’ Αγάπησα…

Ποτέ ίσως δε ξέρεις μια μέρα πώς θα ολοκληρωθεί. Ποτέ ίσως δε ξέρεις πού θα σε οδηγήσει το πρωινό σου και σε ποιο βράδυ θα σ’ αφήσει λίγο πριν ονειρευτείς, να αναπολήσεις. 

Και είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που σκέφτεσαι με πόσους καφέδες που χύθηκαν, με πόσα τρένα που έχασες, με πόσους λογαριασμούς απλήρωτους που δεν άνοιξες ποτέ, με πόσα κόκκινα φανάρια που σε έπιασαν στη βιασύνη σου, με πόσα άπλυτα ρούχα πεταμένα στην πολυθρόνα, με πόσα λεπτά κήρυγμα από το αφεντικό σου, που επέτρεψες να σου μουτζουρώσουν το χαμόγελό σου και να παρασύρουν τη σκέψη σου σε ατέλειωτους λαβύρινθους αγανάκτησης, δε θα άλλαζες, για να έχεις ένα δεύτερο’’ παραπάνω με το «Σ’ αγαπώ» σου. 

Αναπάντεχα γεγονότα συμβαίνουν καθημερινά στις ζωές μας. Κάθε στιγμή είναι αναπάντεχη, ακόμα κι αν ξυπνάς την ίδια ώρα, φτιάχνεις τον ίδιο καφέ, ακολουθείς τη ρουτίνα σου στη διάρκειά της. Είναι ο τρόπος που δημιουργεί το αναπάντεχο. Είσαι εσύ, που το αναπάντεχο το κάνεις θετικό σου ή μη. 

Αν χαμογελάσεις το πρωί, το πρόσωπό σου θα το αντικρίσεις φωτεινό στον καθρέπτη. Κανένα σύμπαν δεν θα εξαφανίσει ρυτίδες από το μέτωπο και μαύρους κύκλους στα μάτια. Ούτε θα ξεμπερδέψει το κουβάρι των σκέψεών σου που σε γερνούν στα ίδια σου τα μάτια. 

Είναι το δικό σου βλέμμα που κοιτά και δημιουργεί εικόνες. Μπορεί οι ασπρόμαυρες να εξιτάρουν το συναίσθημά σου που έχει μάθει στο μελαγχολικό του, αλλά οι έντονα χρωματισμένες σε παρασύρουν σε ένα ταξίδι αισθήσεων που δεν χορταίνεις να ρουφάς την κάθε λεπτομέρεια, διαπιστώνοντας κάθε φορά πως και κάτι νέο έχει να σου προσφέρει…. 

Αν χαλαρώσεις την προσπάθειά σου, για να έχεις μια τέλεια μέρα και δεχτείς τις στιγμές σου χωρίς την προσδοκία του αγγίγματος στο τέλειο, τότε θα συνειδητοποιήσεις την πληρότητα που σου χαρίζει ακόμα και το λάθος σου, που σε φέρνει πιο κοντά στην υπευθυνότητα του εαυτού σου, τη δύναμή σου, να βλέπεις πως αξία έχει μόνο ό,τι πραγματικά αγαπάς. Και τελικά τέλεια σου, είναι η κάθε στιγμή που αφιέρωσες σ’ αυτό. 

Θυμάμαι, όταν πρωτοδιάβασα τον Μικρό Πρίγκιπα, πόσο εντύπωση μου είχε κάνει «Είναι ο καιρός που αφιέρωσες στο τριαντάφυλλο σου, που το κάνει τόσο σημαντικό». Πέρασαν αρκετά χρόνια για να καταλάβω, το νόημα βαθιά μέσα μου. 

Και πριν λίγες ώρες, μου τράνταξε την γυάλα μου, η φράση ενός φίλου στο «Σ’ Αγαπώ» του. «Σ’ Ευχαριστώ που Σ’ Αγάπησα». 

Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε για σημαντικότητα στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας…. Αυτό το «Ευχαριστώ» είναι το πιο σπουδαίο που υπάρχει και τυχερός όποιος καταφέρει να το μοιραστεί με κάποιον σε στιγμές πολλές. Ίσως ακόμα και σε μία μόνο. 

Τι κι αν ό,τι συμβαίνει, φαντάζει αναπάντεχο, έτοιμο να προκαλέσει την οργή, γιατί αυτόν τον τρόπο έχουν διδαχθεί οι γύρω μας, για να αντιμετωπίζουν τη ζωή και το κάθετι. 

Μείνε στο κέντρο σου, που λέει και μια φιλική φωνή, και στο σημαντικό σου. Σ’ αυτό που αξίζει χιλιάδες «Ευχαριστώ» και άπειρα λεπτά της σκέψης σου και όλο σου το Χαμόγελο, τη φροντίδα και Αγάπη…. 

Ναντίν