του Αλέξανδρου-Αριστοτέλη Κουπατσιάρη,
αναπληρωτή δασκάλου
Tα ζητήματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών της δημόσιας εκπαίδευσης είναι πολλά, σοβαρά, χρόνια και κυρίως απασχολούν πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Το θέμα όμως που είναι της επικαιρότητας και έχει γίνει αφορμή για ένα νέο διχασμό της εκπαιδευτικής και συνδικαλιστικής κοινότητας αφορά στην αναγνώριση της προσφερθείσας προϋπηρεσίας, μιας και οι πίνακες έπαψαν να τροφοδοτούνται με στοιχεία από 21-6-2010, νόμος Διαμαντοπούλου -Ν.3848/10-.
Παρόλα αυτά η σχολική ζωή συνεχιζόταν με το νόμο να έχει θέσει το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή τη μη προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και ως εκ τούτου το μη διπλασιασμό της προϋπηρεσίας σε δυσπρόσιτα σχολεία και νηπιαγωγεία. Να σημειώσω βέβαια ότι όριζε και μεταβατική περίοδο μέχρι τη διενέργεια ΑΣΕΠ το μεικτό τρόπο διορισμού, 60% από ΑΣΕΠ και 40% από πίνακα.
Σε αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκαν πολλές ταχύτητες εκπαιδευτικών. Αυτοί που είχαν προϋπηρεσία, αυτοί που δεν είχαν και δούλευαν από τον μηδενικής, αυτοί που είχαν επιτυχία στον/στους ΑΣΕΠ, αυτοί που ήταν πρόσφατοι απόφοιτοι και περίμεναν τον ΑΣΕΠ μήπως και δουλέψουν, αυτοί που επέλεγαν να δηλώνουν αυστηρά περιοχές συμφερόντων τους, αυτοί που έβαζαν όλες τις περιοχές (κωδική ονομασία κουτάκι), αυτοί που επέλεγαν ή αναγκαστικά ως τελευταίοι πήγαιναν στα δυσπρόσιτα ή απομακρυσμένα, αυτοί που επέλεξαν να μη δουλέψουν, αυτοί σαν και του λόγου μου που έτρεχαν από την πρώτη μέρα παντού... Και όλα αυτά με επιπλέον το διαχωρισμό σε εργαζόμενους κρατικού, σε ΕΣΠΑ, σε ολοήμερο, σε ΖΕΠ, σε τμήμα ένταξης, στην παράλληλη στήριξη, σε ΠΔΕ, κ.α.
Συμπέρασμα να δημιουργηθούν πολλές ομάδες συμφερόντων, τις οποίες η ΔΟΕ και οι συλλογικότητές της όφειλαν να αφουγκραστούν ως οργανικό κομμάτι, ή πολλοί σύλλογοι, ενώσεις και συντονιστικά είτε τυπικά είτε άτυπα στην προσπάθεια να εκφράσουν τις αγωνίες της κάθε κάστας εκπαιδευτικών. Αξίζει να σημειώσω ότι όλα αυτά τα χρόνια σχεδόν όλοι διατυμπάνιζαν την αναγκαιότητα του ξεκλειδώματος της προϋπηρεσίας ή και της εν συνόλω κατάργησης του αντιδραστικού νόμου 3848. Τοποθετήσεις, υπομνήματα, επιστολές και κάθε υπουργός να αναγνωρίζει το δίκαιο του αιτήματος. Από τη Διαμαντοπούλου, στο Μπαμπινιώτη, στον Αρβανιτόπουλο, στο Λοβέρδο και τώρα στον Μπαλτά και στον Κουράκη.
Για την ιστορία το θέμα άγγιξε πρώτος ο Λοβέρδος με τον Ν.4283/14. Με το σκεπτικό ότι η πολιτεία αθέτησε την υποχρέωσή της για διενέργεια ΑΣΕΠ που έπρεπε να γίνει το 2012, άρα το πλαίσιο εμπιστοσύνης κι ασφάλειας προς τον πολίτη διερρήχθη, που όριζε κι ο νόμος άλλωστε, αναγνώριζε την προϋπηρεσία από το 2012. Είπε και έκανε το αυτονόητο με τροπολογία, χωρίς να καταργεί τον προηγούμενο νόμο. Και για τα δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα προέβλεψε το διπλασιασμό των μορίων με τη διετή παραμονή, με αποτέλεσμα τη φετινή χρονιά να κινηθούν κυρίως μόνιμοι εκπαιδευτικοί προς αυτήν την επιλογή για να διπλασιάσουν τα μόριά τους.
Στο προκείμενο, η τωρινή ηγεσία του υπουργείου παιδείας είτε λόγω των εξαγγελιών της είτε λόγω των πιέσεων που δέχεται προχωρά στην κατάρτιση ενός πολυνομοσχεδίου και στο θέμα της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών αναγνωρίζει την προϋπηρεσία από το 2010 κι εφεξής. Ο αγώνας όλων δικαιώνεται και είναι μια κίνηση που έτυχε θετικής αντιμετώπισης ανεξάρτητα με την τοποθέτηση του καθένα στο πολιτικό και συνδικαλιστικό φάσμα. Αναγνωρίζει όμως την προσφερθείσα προϋπηρεσία στα δυσπρόσιτα από το σχολικό έτος 2014-15. Κι όμως σε αυτό είναι ανάγκη να επιχειρηματολογήσει κανείς; Δηλαδή οι συνθήκες διαβίωσης των ετών 2010-14, δηλαδή 4 χρόνια ολόκληρα, δεν υπήρξαν; Και πραγματικά απορώ πως όλοι αυτοί που ζητούσαν λυσσαλέα την αναγνώριση της προϋπηρεσίας δεν νοούσαν και το διπλασιασμό των δυσπρόσιτων. Δεν είναι συνάρτηση αυτά; Το επιχείρημα για τον τυχόν διορισμό και τη χρήση των μορίων τότε, είναι άλλο θέμα. Όταν διοριστεί ο αναπληρωτής και τα μόρια προϋπηρεσίας, και τα μόρια του σχολείου και οι πιθανές θέσεις προϊσταμένου, και τα κοινωνικά κριτήρια θα μετράν για την πιθανή τοποθέτησή, μετάθεση, απόσπαση κ.ο.κ.
Η άποψή μου λοιπόν είναι πως αγωνιζόμενοι και διαμαρτυρόμενοι για το συγκεκριμένο θέμα οφείλουμε να έχουμε ένα γνώμονα. Συνολική αναγνώριση της προϋπηρεσίας, δημιουργία δύο πινάκων ένα με προϋπηρεσία και ένα χωρίς και διπλασιασμό των μορίων αυτών που υπηρετήσαν σε δυσπρόσιτα. Κάθε άλλη άποψη, αν και σεβαστή, θεωρώ ότι δε συνάδει ούτε με το πνεύμα δικαίου ούτε με τον αξιακό και ηθικό κώδικα δεοντολογίας του εργαζομένου. Τα ζητήματα αρχής πρέπει να τα προτάσσουμε πρώτα από όλα από την ανθρώπινη διάστασή τους κι έπειτα κι ως λειτουργοί της εκπαίδευσης. Η μη αναγνώριση των δυσπρόσιτων σημαίνει και μη αναγνώριση της προϋπηρεσίας. Αν θα ετίθετο κάποιο δίλημμα λοιπόν θα ήταν αυτό και τίποτε άλλο.
Και κλείνοντας αυτό μου το άρθρο, θα προσπαθήσω να σταχυολογήσω μερικές προτάσεις, πάντα κατά τη γνώμη μου, που αποκαθιστούν τις αδικίες και δημιουργούν ένα σταθερό και αξιόπιστο πλαίσιο για τους συμβασιούχους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στην εκπαίδευση ή αν προτιμάτε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς:
1. Άμεσοι διορισμοί στα οργανικά κενά της εκπαίδευσης. (επειδή όμως αυτό δεν είναι ρεαλιστικό ας δούμε τα παρακάτω).
2. Σύνταξη πίνακα διορισμών με επιτυχία/ες ΑΣΕΠ και την καθαρή προϋπηρεσία χωρίς κοινωνικά ή άλλα κριτήρια με το σύστημα 60%-40%.
3. Τροφοδότηση προϋπηρεσίας στους πίνακες των αναπληρωτών όλων των ετών.
4. Διπλασιασμός της προϋπηρεσίας των δυσπρόσιτων όλων των ετών.
5. Επανακαθορισμός μοριοδότησης σχολικών μονάδων.
6. Επικαιροποίηση καταλόγου δυσπρόσιτων σχολικών μονάδων.
7. Δυνατότητα αίτησης και σύνταξη πίνακα (ξεχωριστά) για υπηρεσία σε δυσπρόσιτα.
8. Κλήση της πλειοψηφίας των αναπληρωτών σε μία φάση, ανεξάρτητα από το φορέα χρηματοδότησης.
9. Σταθερή ημέρα αναγγελίας της περιοχής τοποθέτησης των αναπληρωτών στις 31/8.
10. Ανάληψη υπηρεσίας για όλους 2-4/9 και τοποθέτησή τους.
11. Ημερομηνία ανάληψης την ημέρα παρουσίασης αυστηρά.
12. Διεξαγωγή επιμορφώσεων στην περίοδο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
________________________________________
* Καθένας ξύνει τυρί για τα δικά του μακαρόνια.
Κρητική παροιμία που δηλώνει την έκφραση, προάσπιση και διεκδίκηση των συμφερόντων ενός ατόμου ή μιας μικρής συνήθως μερίδας ατόμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου