Τέτοια ευτυχία και χαρά είχα να πάρω, το ομολογώ, απο την εποχή που χτιζόταν η Ακρόπολη..... Σαν χθες το θυμάμαι, που πετραδάκι πετραδάκι έγινε ολόκληρο μνημείο διαχρονικής αξίας....
Αντίστοιχη και η συγκίνησή μου, η χθεσινή, που βρέθηκαν δίπλα μου για άλλη μια φορά, φίλοι μου καλοί, φίλοι μου ζωής, που στέκονται πλάι μου σε κάθε μου στιγμή.
Πώς θα μπορούσαν να λείπουν απο τα γενέθλιά μου, ειδικά τα φετινά, που τα κεριά ήταν πιο πολλά απο τα κομμάτια της τούρτας και η βοήθειά τους απαραίτητη, για να σβήσουν!
Ευτυχώς δηλαδή που έχω γερή κράση (σαν την Ακρόπολη) και παρ' όλο μνημείο, ο χρόνος δεν αγγίζει, καθότι η στιγμή με φίλους υπερισχύει και κυρίως..... Ανανεώνει!!!!
Η βραδιά ήταν υπέροχη ανάμεσά τους και ο Βασίλης βέβαια έβαλε το χεράκι του, με τους υπέροχους μεζέδες του, ενώ η Μπέττυ Λάππα, ο Λευτέρης και ο Νίκος έδωσαν το έναυσμα για τραγούδι και χορό με τις μουσικές τους.
Το "ευχαριστώ" είναι απλά φτωχό σ' αυτό που με έκαναν να αισθανθώ χθες οι φίλοι μου, οι αληθινοί, που εξακολουθούν να με.... αντέχουν!!! Και κυρίως τους γουστάρω και τους αγαπώ, γιατί είναι φίλοι καρδιάς κι όχι επιφάνειας, συμφέροντος, "χρώματος", περιστασιακοί. Αλλά διαχρονικοί! Γ' αυτό και η βραδιά είχε μόνο χαμόγελα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου