Η ζωή που καταλήξαμε να έχουμε

Υπάρχει η συμπαθητική (όχι γλυκούλα – «συμπαθητική» εκ του «συμπάσχω», που σχετίζεται με το από κοινού πάθημα) συνήθεια, να επιχειρεί κανείς να δει μπροστά – πώς θα πάει και προς τα πού η νέα χρονιά, με βάση την εμπειρία απ’ εκείνην που (ουφ!) πέρασε.

Θα λέγαμε ότι ένα προπαντός αξίζει να γίνει κλείνοντας το εξαιρετικά δυσάρεστο 2013 και μπαίνοντας σ’ ένα εξαιρετικά προβληματικό 2014. 

Ένα εγχείρημα ανακεφαλαίωσης του ορυμαγδού μέτρων και αποφάσεων και διευθετήσεων – όλων τους με κοινωνικό κόστος, σημαντικό – που άλλαξαν στην Ελλάδα που ζούμε εκ βάθρων την καθημερινότητα των ανθρώπων. Φορολογικά, εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά, μοίρα του ακινήτου (ΕΝΦΙΑ+πλειστηριασμοί), τραπεζικά, όλα έγιναν – κυριολεκτικά – αγνώριστα. Καθώς όμως το άγχος των κυβερνώντων ήταν (και παραμένει) να φανούν κάθε φορά όσο γίνεται πιο φιλολαϊκοί, όσο γίνεται λιγότερο κοντινοί προς «τα Μνημόνια και τις μνημονιακές ρυθμίσεις», όλα αυτά που άλλαξαν και διέλυσαν την καθημερινότητα των κανονικών ανθρώπων, είχαν την τάση να τα συγκαλύπτουν, να τα κρύβουν, μέχρι και να ξορκίζουν τα όσα απ’ αυτούς τους ίδιους αποφασίζονταν. Αυτών ακριβώς των μέτρων και αποφάσεων και διευθετήσεων θα ήταν δείγμα ευθύνης της πολιτικής μας τάξης να υπάρξει μια ανακεφαλαίωση. Μια κωδικοποίηση και ως εκ τούτου μια πλήρης αποκάλυψη του τι έχει αποφασιστεί. Μια περιγραφή του πού καταλήξαμε να ζούμε: Θα πάρω, αλήθεια, σύνταξη, και πόση, και με ποιες προϋποθέσεις; – όχι με ποια τερτίπια! Τι αμοιβή δικαιούμαι αληθινά; - και όχι τι λένε τα τεφτέρια! Και τι όρους εργασίας θα έχω στην πράξη; Τι περίθαλψη έχουν τα παιδιά μου;

Γιατί να το επιχειρήσουν οι άρχοντες και αυθέντες μας κάτι τέτοιο; Είναι απλό: μόνον άμα αντικρίσουμε – αληθινά – τη ζωή που καταλήξαμε να έχουμε, μόνον τότε μπορεί και να μπορέσουμε να τη ζήσουμε.

Θα διερωτηθείτε: μας το χρωστούν κάτι τέτοιο; Σαφώς και όχι! Για να μας κυβερνούν τους ψηφίζουμε (τους ψηφίσαμε πάντα, θα τους ξαναψηφίσουμε). Όχι για να μας εξηγούν ή για να μας διαφωτίζουν (άλλωστε, αν καταλαβαίναμε, μάλλον δεν θα ψηφίζαμε – πάντως όχι αυτούς/τέτοιους). Όμως, να, έτσι που πάμε σε εκλογές με βαρύ/βαρύτατο κλίμα λίγη ειλικρίνεια θα μπορούσε να λειτουργήσει -πώς να το πω;- αθωωτικά.

http://www.protagon.gr