Πότε θα μιλήσουμε για σεξ στα σχολεία;

Δύο προσπάθειες για εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, απέτυχαν. Μία το 2001 και η τελευταία το 2010. Είναι φανερό πως όλο και κάποιοι προσπαθούν από το Υπουργείο να ξεκινήσουν αλλά πάντα εμφανίζεται αυτή η υποχθόνια δύναμη της «ηθικής τάξης». Συνήθως είναι η Εκκλησία αλλά περισσότερo, είναι αυτοί που φοβούνται να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα γιατί δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν. 

Ίσως πράγματι, είναι επικίνδυνο να μιλήσει για σεξ στους μαθητές η Γαλλικού που δεν συμπληρώνει ωράριο ή ο «μυστηριώδης» Βιολόγος που κουβαλάει τα δικά του απωθημένα.

Είναι οπωσδήποτε, πολύ δύσκολο να γίνει κουβέντα και σωστός προσανατολισμός από ανειδίκευτο προσωπικό και τυχαίους δασκάλους. Εδώ χρειάζονται ψυχολόγοι, οι οποίοι έπρεπε να βρίσκονται σε κάθε σχολείο και σεξολόγοι, βγαλμένοι ίσως κι από τη σχολή του Ασκητή… Αλλά τι να λέμε τώρα, σε μια κοινωνία που συνήθισε να τα κρύβει όλα κάτω απ το χαλί και να φοβάται και τη σκιά της.

Κι επειδή για άλλη μία φορά, το «εθνικό σύστημα» αδυνατεί να κατανοήσει τη φύση του αληθινού ανθρώπου, η σεξουαλική αγωγή των μαθητών έχει εκχωρηθεί σε όλους τους άλλους, εκτός από το σχολείο. Ενώ ο υπεύθυνος, υποτίθεται, θεσμός της πολιτείας αδιαφορεί, οι νέοι αναπτύσσουν σεξουαλική συμπεριφορά, καθοδηγούμενοι από τη φλυαρία του facebook, του cosmopolitan, της τηλεόρασης, της διαφήμισης και της βιομηχανίας πορνό. Οι επιπτώσεις είναι τραγικές, δεδομένου ότι οι πάντες αναζητούν τρόπο για εκμετάλλευση και διεύρυνσης των πελατειακών τους δικτύων. Ξέρουν καλά οι παραγωγοί κουλτούρας πως το σεξ είναι ένα είδος «ηθικής» αξίας και το εμπορεύονται έντεχνα και αποδοτικά. Η διαφημιστική πορνογραφία βασίζεται στους συνειρμούς και στην αισθητική του σοκ και η βιομηχανία πορνό στις φαντασιώσεις και στην σεξουαλική καταπίεση.

Μέσα σ' αυτόν τον σεξουαλικά αγοραίο κόσμο, ό,τι όμορφο και ερωτικό υπάρχει στο σεξ, μετατρέπεται, από αξία σε κατάκτηση και επιβολή. Όλοι μιλούν γι' αυτό αλλά λιγότεροι το κάνουν. Γελούν πονηρά αλλά δεν ξέρουν γιατί ντρέπονται. Οι μαθήτριες προβάλουν τη σεξουαλικότητά τους ως «δυναμικό» προφίλ επικοινωνίας ή μάλλον, «κυριαρχίας»… Ο σεξισμός βρίσκεται παντού, σε θρανία, τοίχους και χυδαίες συμπεριφορές. Στο ίντερνετ, τα πορνοσάιτ κάνουν χρυσές δουλειές. Η άγνοια τέλος, για προφυλάξεις, δημιουργεί κινδύνους και μπλεξίματα...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, είναι αυτό που θα είχε ως βασικό αντικείμενο ένα μάθημα σεξουαλικής αγωγής: H κατανόηση και η αντιμετώπιση του αντίθετου φύλου. Η αναγνώριση, ο σεβασμός της διαφορετικότητας και η κουλτούρα της «διαφυλικής συνύπαρξης». Κι αν φαίνεται ότι αυτό δε διδάσκεται, ας ρίξουμε μια ματιά τι γίνεται με τις σχέσεις των δύο φύλων, στο μέλλον, μήπως και καταλάβουμε πως είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να έρθουμε πιο κοντά. Αυτό είχε περισσότερο χρέος να δείξει το σχολείο στους μαθητές και όχι τις νέες στάσεις στο σεξ. Αυτές, είμαι σίγουρος, ότι τις ανακαλύπτουν και μόνοι τους…

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν ζούμε σ' έναν κόσμο σεξουαλικά στερημένο ή υποκριτικά «απελευθερωμένο». Μιλάμε με φίλους και κάνουμε συγκρίσεις με τις δικές μας μαθητικές εποχές. Ψάχνουμε να βρούμε ποια γενιά είχε τις καλύτερες «επιδόσεις», εμείς ή οι σύγχρονοι έφηβοι. Νομίζω ότι, ποσοτικά, το ίδιο ήταν τότε και τώρα. Εκείνο που άλλαξε είναι η αφήγηση. Έχω την εντύπωση ότι η φλυαρία είναι που κάνει τη διαφορά και η εμπορευματοποίηση. Ο άνθρωπος δε θα σταματήσει ποτέ να καθορίζεται από τη λίμπιντο. Έτσι φτιάχτηκε από τον «κατασκευαστή» του κι έτσι πορεύεται με τα ένστικτά του. Κι όποιος νομίζει ότι θα ξεχάσει ποτέ αυτό που έχει ανάμεσα στα πόδια του, είναι βαθιά νυχτωμένος.

Η σεξουαλική αγωγή των νέων πάει πακέτο και με τόσα άλλα που δε γίνονται στο σχολείο. Ας έχουμε υπομονή μήπως κάποτε συμβεί η μεγάλη στροφή προς τα έξω και κατανοήσουμε ότι τα ένστικτα, οι αρχές και οι αξίες των νέων ανθρώπων δεν είναι να τις εμπιστεύεσαι στο καταναλωτικό σύστημα και στην εκμετάλλευση της αγοράς. Έχουμε ανάγκη από περισσότερη ωριμότητα και αλήθειες στη μόρφωση των παιδιών. Το σεξ πάντως, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το χειρίζονται οι διαφημιστικές εταιρείες και ο σκληρός κόσμος του διαδικτύου. Ο Φρόυντ είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνούσε μαζί μου…

http://www.protagon.gr