Μπορεί το θύμα να ερωτευθεί το θύτη;

Όταν ήμουν παιδάκι, εκεί πίσω στα 70s, μου άρεσε πολύ να βλέπω «Σκούμπι Ντου». Ξέρετε, εκείνο τον πανηλίθιο σκύλο- καρτούν που κυνηγούσε φαντάσματα κι έλυνε μυστήρια. Θυμάμαι πως περίμενα πώς και πώς να πάει απόγευμα για να απολαύσω το νέο επεισόδιο της αγαπημένης μου σειράς. 

Ώσπου, μια αποφράδα μέρα, ο Σκούμπι Ντου δεν έπαιξε. Ο λόγος; Κάποιος σύλλογος γονέων (μπρρρ...) διαμαρτυρήθηκε στην ΕΡΤ (ή την ΥΕΝΕΔ) πως ο πανηλίθιος σκύλος τρόμαζε τα «καμάρια» τους.

Όλα αυτά ξαναήρθαν στο μυαλό μου μετά την επιστολή-καταγγελία του τμήματος φεμινισμού (sic) του ΣΥΡΙΖΑ προς το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Πέτρα του σκανδάλου (και σύγχρονος Σκούμπι Ντου) η τουρκική σειρά του Mega «Φατμαγκιούλ» η οποία, όπως υποστηρίζουν οι εν λόγω κυρίες, «προωθεί την κουλτούρα του βιασμού». Παρακάμπτω την απορία μου για το τι ακριβώς είναι η «κουλτούρα του βιασμού» και κατά πόσο σχετίζεται με άλλες κουλτούρες, όπως για παράδειγμα την ποπ κουλτούρα, και συνεχίζω.

Σύμφωνα λοιπόν με την παρέμβαση-κόλαφο (στην οποία αναφέρονται τόσο το αποτρόπαιο έγκλημα της Ξάνθης όσο και τα τελευταία θλιβερά γεγονότα στην Ινδία), η «Φατμαγκιούλ» πρόκειται να δημιουργήσει (και) στη χώρα μας μια σειρά από επίδοξους βιαστές, κυρίως επειδή στο τρέιλερ (!) που μεταδίδει το Mega τίθεται το μισογυνικό ερώτημα: «Θα ερωτευόταν μια γυναίκα-θύμα το βιαστή της;». Δεν κάνω πλάκα. Αυτό λένε. Έτσι είναι, φίλοι μου. Να τι είναι οι βιαστές: απλοί, καθημερινοί, φιλήσυχοι άνθρωποι, που βλέπουν κάτι τουρκαλάδες να διακορεύουν αγαθές παιδίσκες και αμέσως παίρνουν τους δρόμους προς αναζήτηση βίαιου σεξ! Μάλιστα, μετά τη «Φατμαγκιούλ» έχουν και ένα έξτρα κίνητρο. Σου λένε: «Κάτσε να τη βιάσω, μπορεί μετά να με γουστάρει».

Συμπτωματικά, έτυχε να δω τη διαβόητη σκηνή του βιασμού. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως η σκηνοθετική ματιά ήταν απόλυτα καταδικαστική προς την ίδια την πράξη, ο δε μελλοντικός έρωτας της άτυχης Φατμαγκιούλ ΔΕΝ συμμετείχε στο βιασμό της. Τέλος, η ερώτηση στο σατανικό τρέιλερ είναι κατά λέξη «μπορεί το θύμα να ερωτευτεί τον θύτη;». Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε...

Ποιος ο λόγος να βγει μια τέτοια ανακοίνωση; Ποιος ο λόγος ένα κόμμα που υποστηρίζει πως ανήκει στο χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να απαιτήσει να λογοκριθεί μια τηλεοπτική σειρά; Μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα κάποιες απαντήσεις. Καταρχήν, πρόκειται για τουρκική σειρά. Ο εθνικισμός δεν έπαψε ποτέ να είναι της μόδας σε αυτή τη χώρα και, τα τελευταία χρόνια, έχει κερδίσει τεράστιο έδαφος και στην Αριστερά. Επίσης, μιλάμε για το Mega: το κανάλι-σημαιοφόρο της μνημονιακής μιντιακής προπαγάνδας, το οποίο καλό είναι να το χτυπάμε όπου το βρούμε μπόσικο.

Δεν αποκλείεται, βέβαια, να έχουμε απλώς να κάνουμε με κλασικές παλαιοφεμινιστικές αντιλήψεις. Κάπως έτσι κόπηκε προ διετίας και η απολαυστική διαφήμιση με τον οργισμένο σύζυγο που έστελνε τη γυναίκα του πεσκέσι στη μάνα της επειδή του μαγείρευε συνεχώς μπάμιες. Δυστυχώς, στο συγκεκριμένο «κίνημα» επικρατεί και μια ανατριχιαστική ισλαμοφοβία, που παρουσιάζει όλους τους μουσουλμάνους κτήνη που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως σκεύη ηδονής.

Ζούμε σε μια χώρα όπου μετά από κάθε περίπτωση βιασμού θα βγουν κάποιοι και θα πουν «εντάξει, κι αυτή θα του κουνήθηκε». Ζούμε σε μια χώρα όπου ο βιαστής δεν κρίνεται μόνο ανάλογα με την πράξη του, αλλά και την (ελληνική ή ξένη) καταγωγή του. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο άνδρας που έχει πολλές ερωτικές συντρόφους είναι γκράντε πηδήκουλας, ενώ η αντίστοιχη γυναίκα άθλια καρατσουλάρα. Νομίζω πως έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα από τη Φατμαγκιούλ, τον Εζέλ και τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.

http://www.athensvoice.gr