Μετά το σοκ, η αλλαγή

*της Μαρίας Κατσουνάκη

Η προχθεσινή αλλαγή του χρόνου ήταν αλλιώτικη από τις άλλες. Λιγότερο εορταστική (έτσι όπως είχαμε συνηθίσει τη «γιορτή»), λιγότερο διασκεδαστική (έτσι όπως είχαμε συνηθίσει τη «διασκέδαση»), λιγότερο λαμπερή (έτσι όπως είχαμε συνηθίσει τη «λάμψη»). Εν ολίγοις: λιγότερο ξεφάντωμα, με ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα.

Η μείωση της έντασης των υλικών αγαθών, αλλού ανεπαίσθητη αλλού εκκωφαντική, υποκαταστάθηκε με άλλα. Τα κενά στα στρωμένα τραπέζια και στα δώρα ανέλαβε να αναπληρώσει η ανθρώπινη παρουσία. Η διαπίστωση δεν αφορά μεγάλο στατιστικό δείγμα, βασίζεται σε σύντομες ανταλλαγές εντυπώσεων και στην ατμόσφαιρα της πόλης. Η μετατόπιση, ακόμη και αν δεν είναι ευρέως ορατή, είναι σημαντική.

Μαθαίνουμε ως κοινωνία, παρά τα διχαστικά μηνύματα, να συμβιώνουμε, να αφουγκραζόμαστε, να επικοινωνούμε, να αντιλαμβανόμαστε το σύνολο και όχι το επιμέρους. Να μοιραζόμαστε. Απόψεις, αντιλήψεις, διαθέσεις. Να αλλάζουμε νοοτροπία. Μπορεί η διαφορά να μην θεωρείται από πολλούς αξιοσημείωτη, κάποιοι άλλοι να εστιάζουν στο δύσκολο και στην απελπισία. Όμως, στο τέλος του 2012 ο απολογισμός πρέπει να συμπεριλάβει την «επώδυνη αλλαγή» στα θετικά του χρόνου που φεύγει και στην ανάγκη - υποχρέωση να ενδυναμωθεί στον χρόνο που έρχεται.

Διηγείτο φίλη που επισκέφθηκε δημόσια υπηρεσία για κάποιο έγγραφο, έτοιμη για καβγά ώστε να μπορέσει να εξυπηρετηθεί αποτελεσματικά, πώς παροπλίστηκε από τον επαγγελματισμό υπαλλήλων και προϊσταμένων. Σχεδόν δεν πίστευε τον τρόπο που την αντιμετώπισαν και ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν με συνέπεια το αίτημά της. Συνηθισμένη, χρόνια τώρα, από άλλες συμπεριφορές, είχε οπλιστεί για το χειρότερο και αιφνιδιάστηκε από το καλύτερο. Δεν έχει σημασία αν το περιστατικό είναι ένα και υπάρχει κι άλλο ένα στον αντίποδά του. Είναι στο χέρι όλων μας να τονώσουμε την επαγγελματική συμπεριφορά, την αξιοπιστία, την εξορθολογισμένη σχέση με το κράτος, να αναδείξουμε την υγιή ανταγωνιστικότητα, την αξιοκρατία, την πλευρά της κοινωνίας και της εργασίας που προσπαθεί να αποτελέσει ανάχωμα στη διαφθορά και τη διαπλοκή, απ’ όπου και αν προέρχονται.

Το σοκ του 2012, η ανάσα της καταστροφής, δεν έφερε στην επιφάνεια μόνο πολιτικές ακρότητες και παθογένειες, σκάνδαλα, διάλυση, ανέχεια και οργή. Έφερε βίαια την κοινωνία μπροστά στον καθρέφτη. Οι αντιδράσεις, ποικίλες. Άλλοι είδαν και κατάλαβαν. Άλλοι είδαν και απήλθαν το ίδιο ή και χειρότερα εθελοτυφλούντες, εμμονικά καθηλωμένοι στο παρελθόν ή καιροσκοπικά δημαγωγούντες. Ας στραφούμε στους πρώτους. Είναι σκορπισμένοι παντού. Σε θέσεις υπαλληλικές και σε θέσεις ηγετικές. Σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε υπουργικά γραφεία. Μπορεί να μην είναι η πλειοψηφία. Είναι όμως τόσοι για να μπορούμε να ελπίζουμε και να αντέχουμε.

 

Kathimerini.gr