Ώρα για υπέρβαση

*του Πάσχου Μανδραβέλη

 

Να συμφωνήσουμε ότι οι «μνημονιακές δυνάμεις έχασαν», όπως απεφάνθη ο νικητής των χθεσινών εκλογών κ. Αλέξης Τσίπρας. Οι αντιμνημονιακές όμως κέρδισαν; Ναι, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα συνυπολογιστούν η «Χρυσή Αυγή» (πήρε σχεδόν 7%), οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» (ξεπερνούν το 10%) και ο ΛΑΟΣ που αγγίζει το 3%.

Κακά τα ψέματα: αν το μνημονιακό μέτωπο (ΠΑΣΟΚ, Ν. Δ. και φιλελεύθερα γκρουπούσκουλα· έτσι δυστυχώς κατάντησαν μετά την αδυναμία τους να συνεννοηθούν) αθροίζει 39%, το αντιμνημονιακό μέτωπο -χωρίς τον ΛΑΟΣ -που είναι ντεμί: μνημονιακός τους ζυγούς μήνες και αντιμνημονιακός τους μονούς- μαζεύει περίπου το ίδιο ποσοστό (40%). Εκτός αν η ακροδεξιά είναι καλή για να συνυπολογίζεται στους αριστερούς στόχους, που είναι η ανατροπή του Μνημονίου, και ταυτοχρόνως είναι κακή για τη Βουλή ή για κυβερνητικές συνεργασίες.

Η παραπάνω αριθμητική δεν θέλει να αδικήσει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά μετά το 1958 η Αριστερά γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση, και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε τι ψήφισε και τι καταψήφισε ο ελληνικός λαός. Δεν υπερψήφισε «έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός». Καταψήφισε τον δικομματισμό, διότι σταμάτησε να του παρέχει όλα αυτά που κατηγορείται ότι παρείχε. Ο δικομματισμός άντεξε ακόμη και στις τεράστιες πυρκαγιές του 2007, όταν λίγο πριν από τις εκλογές έχασαν τη ζωή τους 68 άτομα. Κατέρρευσε μόλις έχασε τον τροφοδότη λογαριασμό του πελατειακού κράτους.

Όπως και να έχει η αριθμητική όμως, υπάρχει ένα πολιτικό ζήτημα. Ακόμη και αν συνεργάζονταν ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» κυβέρνηση δεν σχηματίζεται. Δεν θα σχηματιζόταν ακόμη και αν υπήρχε απλή και ανόθευτη αναλογική. Σ’ αυτή την περίπτωση θα είχαν περίπου 120 βουλευτές. Το ΠΑΣΟΚ με την Ν. Δ. μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση με 153 έδρες, αλλά αυτό είναι σχήμα θνησιγενές.

Υπάρχουν ιδέες για το τι μπορεί να γίνει; Λεφτά για ανασυγκρότηση του παλιού πολιτικού σκηνικού (δηλαδή με παροχές) δεν υπάρχουν. Ακόμη και αν καταγγείλουμε το Μνημόνιο, αναστείλουμε την πληρωμή τοκοχρεολυσίων -όπως προτείνει ο κ. Τσίπρας- πάλι πρέπει να περικόψουμε το πρωτογενές έλλειμμα των 5 δισ. που είχαμε το 2011. Επομένως, η υπέρβαση είναι ο μόνος δρόμος. Θα μπορέσουν να το κάνουν κάποιοι από τους νέους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής;