Τη διάθεση της γυναίκας την καταλαβαίνεις από τα μαλλιά

«Κάνε κότσο τα μαλλιά σου να φανεί η ομορφιά σου», λέει ο σοφός λαός. Και δεν είναι μόνο ένας κότσος που αναδεικνύει τη γυναικεία ομορφιά, αλλά και κάθε είδους χτένισμα, κόψιμο, χρώμα που επιλέγει κάθε γυναίκα για να αισθάνεται όμορφα και απ’ έξω της και από μέσα της. Γιατί, κακά τα ψέματα, όταν μια γυναίκα αλλάξει το μαλλί της με οποιοδήποτε τρόπο, τότε σίγουρα μιλάμε για επανάσταση.

Είναι γνωστό πως η αλλαγή μαλλιών, είναι μια δύσκολη υπόθεση για τη γυναικεία ψυχοσύνθεση όσον αφορά τον καλλωπισμό. Όχι μόνο από θέμα τόλμης και απόφασης να αλλάξει εμφάνιση, αλλά και γιατί αυτό κρύβει πολλές φορές εσωτερικές αλλαγές που έπονται.

Από την αρχαιότητα, το θέμα της γυναικείας εμφάνισης έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, πρώτον γιατί καθιέρωσε υγιή πρότυπα και δεύτερον γιατί βοήθησε στην εδραίωση της θέσης της γυναίκας ανά τον κόσμο.

Οι Αθηναίες, για παράδειγμα, έβαφαν τα μαλλιά τους ξανθά, καθώς ήταν το αγαπημένο τους  χρώμα, αλλά και κόκκινα. Βέβαια, παρόλο που το βάψιμο των μαλλιών ήταν συνήθεια των εταίρων, αργότερα όλες οι γυναίκες της Αθήνας καθιέρωσαν αυτή τη συνήθεια, γιατί συνειδητοποίησαν πως ήταν ακαταμάχητα όμορφες και μ’ αυτό τον τρόπο κρατούσαν το σύζυγο περισσότερες ώρες στο σπίτι (και κάτι τέτοιες ώρες η Ιστορία γίνεται το αγαπημένο σου μάθημα). Και έτσι, η ιστορία έδειξε πως οι τρίχες έγιναν τέχνη και πολλές γυναίκες απελευθέρωσαν το χαρακτήρα και τη διάθεση τους.

Ειδικά μετά τη γυναικεία χειραφέτηση, δώστου κάσκες, ρολά, ψαλίδια, βαφές, μεγάλοι κομμωτές βεληνεκούς φήμης και παντού κοκκινομάλλες, ξανθιές, μελαχρινές, με κοντό μαλλί, με καρέ μαλλί, με ράστα, με κοτσιδάκια, με πλεξουδάκια. Η καλύτερη συνήθεια, βέβαια, που αναβιώνει μέχρι και σήμερα είναι η φωτογραφία με τη γυναίκα πρότυπο της εποχής, που όλες θέλουν να της μοιάσουν και θα το πετύχουν αν κάνουν τα μαλλιά τους ίδια με τα δικά της.

Κάπου εκεί στα ‘50s όλες είχαν το μαλλί της σεξοβόμβας Μέριλυν Μονρό, της Μπριζιτ Μπαρντό και δε συμμαζεύεται. Ήλπιζαν βλέπεις πως θα ήταν το ίδιο σέξι με τις ντίβες του σινεμά. Μετά το ‘60 ήταν ακόμα πιο ελεύθερα τα πράγματα, παιδιά των λουλουδιών βλέπεις, και έτσι το μαλλί ήταν μακρύ και φουντωτό με κορδέλες, για τις πιο φιλελεύθερες κυρίες, ή πιο σικ κότσοι με αφέλειες για τις πιο πλούσιες της υψηλής κοινωνίας. Και να σου η δεκαετία του 70’ και 80’ που εκεί έγινε της τρελής. Ξυμένα μαλλιά, ανταύγειες, περμανάντ.

Όλη η γυναικεία υπερβολή αποτυπωμένη σε όλα τα γυναικεία κεφάλια της υφηλίου. Στα 90’s τα πράγματα ξέφυγαν λίγο περισσότερο. Νέα στυλ, νέα κουρέματα, νέα χρώματα. Ράστα, κοτσίδια, extension, τζίβες, κοντοκουρεμένα κεφάλια, μωβ, πράσινα, κίτρινα, μπλε μαλλιά παντού. Ευτυχώς άλλαξε η χιλιετία και έτσι σταμάτησε και η «κακοποίηση» της κώμης. Γυρίσαμε στο all time classic ξανθό, στα πιο γήινα σκούρα χρώματα και φλογερά κόκκινα. Σήμερα, εν έτη 2015, συνεχίζονται οι πειραματισμοί, αλλά είναι λιγότερο εκκεντρικοί. Όμπρε, διχρωμίες, φυσικά χρώματα. Έγινε μια απόπειρα να ξεφύγει βέβαια το πράγμα με το γυναικείο ξυρισμένο μαλλί (αφού όλες λυσσάξανε που η Βίσση το πήρε κόντρα) και με τις τρέσες, που, παναγία μου, επιτέλους το πήραν πρέφα οι περισσότερες πως μεγαλύτερη ψευτιά δεν υπάρχει. Αλήθεια πόση γυναικεία ανασφάλεια μπορεί και αποτυπώνεται σε μια τρέσα;

Είναι πασιφανές πια πως το ζήτημα με την αλλαγή των μαλλιών δεν έγκειται τόσο στην εξωτερική εμφάνιση, γιατί και η ιστορία και τα πρόσωπα της ιστορίας, απέδειξαν πως μόδα είναι και θα περάσει και κάθε εποχή έχει τα τερτίπια και τα πρότυπα της. Το θέμα είναι κατά πόσο μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, θα συνεχίσει να παραμένει όμορφη, αλλά και αναγεννημένη όταν αλλάξει τα μαλλιά της.

Και μια τέτοια γυναίκα δεν έχει ανάγκη να ακολουθήσει τη μόδα, ούτε να αλλάξει χρώμα και χτένισμα, επειδή της το ‘πε η κυρά Κατίνα της γειτονιάς, ούτε ο Μπάμπης ο πρώην της. Την αλλαγή θα την κάνει, γιατί τη γουστάρει, γιατί θα αυξήσει τα ποσοστά της αυτοπεποίθησης της, γιατί θέλει να ερωτευτεί, γιατί θέλει να χωρίσει, να μετακομίσει, να αλλάξει ζωή, τελος πάντων.

Δεν είναι τυχαίο που πολλές γυναίκες «ξεσπούν» στα μαλλιά τους, γιατί θέλουν να ξεφύγουν από μια κατάσταση που τους ταλαιπωρεί.  Για παράδειγμα, όταν θέλουν να χάσουν κιλά ή όταν θέλουν να χωρίσουν απελπισμένα, το πρώτο βήμα είναι να «ξεφύγουν» απ’ τα μαλλιά τους. Αλλά κι όταν θέλουν να κάνουν μια νέα αρχή, όπως να αλλάξουν σπίτι ή να βγουν στο κυνήγι για το νέο έρωτα.

Επίσης δεν είναι τυχαίο που και οι άντρες, τα τελευταία χρόνια, αποφάσισαν να ασχοληθούν με τα μαλλιά τους (μάλλον άρχισαν να τα βρίσκουν περισσότερο με τον εαυτό τους). Με μικρά ατοπήματα βέβαια, βλέπε καρφάκια, φράντζες, ξανθιές ανταύγειες. Αλλά ποιος μπορεί να τους κρίνει; Αν το έλεγε η ψυχούλα τους καλά και έπραξαν.

Έτσι, λοιπόν, όλοι μας πια μπορούμε να καταλάβουμε ακόμα και το στυλ ή τη διάθεση ενός ανθρώπου, από το μαλλί. Αν είναι αυστηρός, αν είναι ροκάς, αν δεν πλένεται, αν είναι Μπίνμπο που ακούει Παντελίδη, αν είναι καθηγήτρια, αν είναι νευριασμένος ή άυπνος, αν πάει για το στρατό. Το σίγουρο, βέβαια, είναι πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και στην περίπτωση μας οι τρίχες το χαρακτήρα, όπως και να χει όμως η εξωτερική μας εμφάνιση είναι καθρέφτης της εσωτερικής μας. Γι’ αυτό ότι έχουμε μέσα μας και δε μας ταιριάζει πια, απαιτείται να το αλλάξουμε.

Τι πιο εύκολο να κάνουμε ένα πρώτο βήμα στο κοντινό κομμωτήριο; Α! Και απανταχού άντρες μην αναρωτιέστε, γιατί το κομμωτήριο είναι περισσότερο γυναικείος βωμός.

Οι γυναίκες είναι κατ’ εξοχήν πλάσματα που βάζουν πιο μικρούς στόχους από εσάς. Όχι για να αρέσουν μόνο σε εσάς, αλλά για να αρέσουν πρώτα σ’ αυτές. Αυτός είναι ο μικρός τους στόχος.

Όταν τον καταφέρουν τις αγαπάτε πιο πολύ. Έτσι δεν είναι;

www.pillowfights.gr