Προτάσεις για την υλοποίηση του κοινωνικού σχολείου

*του Κώστα Ανθόπουλου, Αντιπροέδρου του Α΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/θμιας εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης

Τα  οξυμένα προβλήματα βιοπορισμού τα οποία αντιμετωπίζει η πλειονότητα των οικογενειών , φαίνεται πλέον ότι έχουν άμεση αντανάκλαση στην ποιότητα του παρεχόμενου από το σχολείο εκπαιδευτικού έργου.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, ύστερα από πολλές δεκαετίες, παρατηρείται πάλι το φαινόμενο ημερήσιες εκδρομές να ματαιώνονται, επειδή οι γονείς αδυνατούν να επωμιστούν το σχετικό  κόστος, αρκετοί μαθητές να δυσκολεύονται να πάρουν μέρος σε εκπαιδευτικές επισκέψεις για τον ίδιο λόγο, ενώ  ακόμη και η παρακολούθηση θεατρικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων έχει γίνει δυσχερής.

Ένα  φαινόμενο που έχει επίσης καταγραφεί , είναι η αδυναμία των γονέων να ανταποκριθούν στα έξοδα που  αφορούν τα αναλώσιμα υλικά κυρίως  για τα καλλιτεχνικά μαθήματα, όσο και στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους κατά τόπους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.  Όλα τούτα αποτυπώνονται με εύγλωττο τρόπο στα συναισθήματα των παιδιών κατά την παραμονή τους στο σχολικό χώρο και εξωτερικεύονται ως  μελαγχολία, απογοήτευση, αίσθημα κατωτερότητας και γενικά αρνητική διάθεση.

Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις, η ανάγκη για τη λήψη ρηξικέλευθων μέτρων τα οποία θα προσφέρουν στήριξη στην καθημερινή ζωή των οικογενειών που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση και  θα συμβάλλουν στην διαμόρφωση συνθηκών ισότητας, δικαιοσύνης και άμβλυνσης κοινωνικών ανισοτήτων, προβάλλει ως αναγκαιότητα.

Ως τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να θεωρηθούν:

1.    Η επαναφορά του θεσμού των σχολικών συσσιτίων, στην εκσυγχρονισμένη μορφή τους.

2.    Η στελέχωση των σχολικών μονάδων με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς και η σύνδεσή τους με τις ιατροπαιδαγωγικές και κοινωνικές υπηρεσίες.

3.     Αναδιάρθρωση του πλαισίου των εκπαιδευτικών επισκέψεων με τη σύναψη προγραμματικών συμφωνιών του Υπουργείου Παιδείας με τους αρμόδιους φορείς και με στόχο την ελαχιστοποίηση του κόστους.

4.  Προγράμματα διδασκαλίας ξένων γλωσσών και πληροφορικής με την αξιοποίηση των υποδομών που υπάρχουν στις σχολικές μονάδες, ώστε να διευκολύνεται  η απόκτηση των αντίστοιχων κρατικών πιστοποιητικών από τους μαθητές ,χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση.

5.     Η σύνδεση των σχολείων με τα κέντρα υγείας, τα νοσοκομεία αλλά και τις μονάδες ιατρικής εκπαίδευσης  και η επαναφορά του θεσμού του σχολίατρου για την αντιμετώπιση πραγματικών αναγκών.

6.     Ανάπτυξη προγραμμάτων δημιουργικής απασχόλησης κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και εφαρμογή του θεσμού του ελεύθερου Σαββάτου, έτσι ώστε το παιχνίδι και η αναψυχή  να ενταχθούν στο σχολικό χρόνο και να  γίνουν αφορμές για έρευνα, μάθηση και επέκταση των ακαδημαϊκών  γνώσεων.