Δεν θέλω την αρρωστημένη προσοχή σου, θέλω το σεβασμό σου

Δεν θέλω την αρρωστημένη προσοχή σου, θέλω το σεβασμό σου. Ο σεβασμός είναι η σιωπηλή αγάπη και αν εκλείπει άπω τη ζωή σου δεν θα μπορέσεις να απολαύσεις. Σέβομαι δεν σημαίνει φοβάμαι τον άλλο, αλλά τον υπολογίζω. Και εσύ που δήθεν σέβεσαι το αφεντικό που απεχθάνεσαι, θα μου επιτρέψεις να σου τονίσω τη διαφορά του φόβου από τον σεβασμό και αυτή της αξιοπρέπειας από τον εξευτελισμό.

Όσο και να ξεπουλιέσαι όμως, να ανεβαίνεις κοινωνικά και να πλουτίζεις ποτέ δεν θα νιώσεις την ικανοποίηση του σεβασμού. Πολλοί σίγουρα θα σε γλύφουν, αλλά θα είναι όλοι ανέντιμοι σαν και εσένα και ο δήθεν σεβασμός τους δεν θα σε ικανοποιεί ουσιαστικά, μόνο επιφανειακά. Δεν θα σε καλύπτει.

Θα ζητάς το βλέμμα που απαρνήθηκες στο βωμό της υλικής ικανοποίησης, για πάντα! Αλλά δεν θα το παραδέχεσαι στον εαυτό σου. Και αυτά είναι συνήθως αυτά που μας στοιχειώνουν και ζούμε όλη μας τη ζωή μαζί τους, όλα όσα δεν παραδεχόμαστε αλλά μέσα μας τα γνωρίζουμε.

Λοιπόν, δεν θέλω την αρρωστημένη προσοχή σου γιατί ξέρω οτι δεν διαρκεί πολύ και δεν με βοηθάει. Θέλω το σεβασμό σου. Θέλω δηλαδή όταν σου μιλάω να με ακούς, όταν είμαστε μαζί να μη τσεκάρεις το κινητό σου κάθε δέκα λεπτά αν μπορείς γιατί με προσβάλλεις. Θέλω να μπαίνεις στη θέση μου και αν δεν με θαυμάζεις ή αν δεν με συμπαθείς θέλω να μου πεις το λόγο και να με απομακρύνεις. Θέλω να μου λες αυτό που σκέφτεσαι για εμένα χωρίς φίλτρα. Και επειδή τα θέλω όλα αυτά, σου δείχνω πρώτα εγώ σεβασμό. Άν είσαι δίπλα μου, είσαι γιατί σε σέβομαι, αν δεν είσαι, δεν είσαι για τον ίδιο λόγο.

Σιωπηλή αγάπη. Να σε θαυμάζω για αυτό που είσαι, για το χαρακτήρα σου, για τις επιλογές σου. Να υπολογίζω τα βιώματά σου και την αυταξία σου. Να στο δείχνω έμπρακτα και εσύ σε εμένα.

Τι όμορφος κόσμος! Κάθε κόσμος που ανθίζει ο καρπός του σεβασμού. Τι ελεύθερη ασφάλεια.... 

enfo.gr