Αξιολόγηση: από την αντιπαλότητα στη σύνθεση

*του Κώστα Ανθόπουλου, αντιπροέδρου Α' Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης

Στη χώρα μας, για 32 χρόνια τώρα, έχουμε μια διελκυστίνδα διαβουλεύσεων και αναστολών, νόμων και προεδρικών διαταγμάτων που δεν εφαρμόζονται σχετικά με το ζήτημα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, που έχει ως αποτέλεσμα την ένταση και τη συγκρουσιακή σχέση μεταξύ ΥΠΕΠΘ και εκπαιδευτικών οργανώσεων. Πρόσφατα, η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας με ένα νέο προεδρικό διάταγμα επιχειρεί εκ νέου να επαναφέρει το θέμα, προκαλώντας όμως τις μεγαλύτερες αντιδράσεις από τις εκπαιδευτικές οργανώσεις από κάθε άλλη εποχή, για τους ακόλουθους λόγους:

Το νέο προεδρικό διάταγμα:

1) Δεν συνδέεται με την ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και οδηγεί σε μια αμφισβητήσιμη κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών.

2) Στην πραγματικότητα ο θεσμός του σχολικού συμβούλου συρρικνώνεται δραματικά μια που παύει να λειτουργεί ουσιαστικά ως σύμβουλος και γίνεται κατά κύριο λόγο αξιολογητής.

3) Γενικά, τα όργανα αξιολόγησης παραμένουν αυστηρά μονοπρόσωπα, κάτι που δε διασφαλίζει τον κρινόμενο από τον κίνδυνο αυθαιρεσίας του κριτή.

4) Είναι προσηλωμένο στην εφαρμογή της ποσόστωσης που επιβάλλει ο νόμος για τις προαγωγές στο Δημόσιο και θα έχει ως συνέπεια πιθανότατα να δημιουργηθούν μη αποδεκτές καταστάσεις με χαρακτηριστική περίπτωση, να είναι δυνατόν ένας εκπαιδευτικός που ενδεχομένως κριθεί ως πολύ καλός με το συγκεκριμένο διάταγμα να αποκλειστεί από την εξέλιξή του από τον ένα βαθμό στον άλλον.

5) Σε τελική ανάλυση με την όλη φιλοσοφία του το νέο προεδρικό διάταγμα δεν αποτελεί παρά μια ακόμη εκδοχή προσωποπαγούς, μηχανιστικής και περιστασιακής αξιολόγησης.

Για να ξεπεραστεί αυτή η πραγματικότητα και να αναζητηθούν προσεγγίσεις συνθετικές και συναινετικές είναι απαραίτητο, για τη μόνιμη διευθέτηση του όλου ζητήματος, να γίνουν μια σειρά από διορθωτικές παρεμβάσεις που να τροποποιούν αναμορφωτικά το περιεχόμενο του διατάγματος.

Με προτάσεις όπως:

1) Την απεμπλοκή της αξιολόγησης από τη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή.

2) Την καθιέρωση περιγραφικής αξιολόγησης με διαμορφωτικό χαρακτήρα που επιδιώκει τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας του πολύπλευρου εκπαιδευτικού έργου των εκπαιδευτικών.

3) Ένταξη του ζητήματος της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού μέσα σε ένα συνολικό διοικητικό και οργανωτικό σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας με εργαλεία επιστημονικά και θεσμούς.

4) Ανάπτυξη ουσιαστικού διαλόγου σχετικά με το παραπάνω ζήτημα στο εσωτερικό της εκπαιδευτικής κοινότητας με τρόπο που να μην καταλήγει σε ενοχοποιητικά συμπλέγματα περί αξιολόγησης που συσκοτίζουν τις υπαρκτές αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος.

5) Απώτερος σκοπός της αξιολόγησης δεν μπορεί να είναι παρά η αυτογνωσία και ο αυτοπροσδιορισμός του έργου του εκπαιδευτικού, δηλαδή η ευκαιρία να εκτιμήσει ο εκπαιδευτικός κατά πόσο εναρμονίζονται οι διδακτικοί του στόχοι με τη μεθοδολογία και την παιδαγωγική του στάση.

6) Όλες οι διαδικασίες της αξιολόγησης να διακρίνονται για τη διαφάνειά τους με στόχο να συμβάλουν στη λήψη των κατάλληλων μέτρων όπως και στην καλύτερη θεώρηση του εκπαιδευτικού έργου.

http://www.agelioforos.gr