Συμβουλευτικές παρεμβάσεις σε παιδιά που βιώνουν μια τραυματική απώλεια

Το σχολείο αποτελεί το κατάλληλο πλαίσιο για την εφαρμογή προγραμμάτων πρωτογενούς πρόληψης, τα οποία απευθύνονται σε όλο το μαθητικό πληθυσμό, καθώς και παρεμβατικών προγραμμάτων για τις ομάδες παιδιών που βιώνουν μια κρίση, όπως ο θάνατος ενός μέλους της οικογένειας. 

Τα προγράμματα αυτά είναι δυνατόν να εφαρμοστούν από σχολικούς ψυχολόγους ή εκπαιδευτικούς με τη συνεργασία και την εποπτεία των σχολικών ψυχολόγων. Στο πλαίσιο των προγραμμάτων αυτών επιχειρείται τόσο η κατάλληλη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών όσο και ο σχεδιασμός και η εφαρμογή προγραμμάτων παρέμβασης, με στόχο την ψυχολογική στήριξη των παιδιών που πενθούν. Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών εστιάζεται στην παροχή ψυχολογικών γνώσεων, την άσκησή τους σε δεξιότητες συμβουλευτικής, καθώς και την ευαισθητοποίηση και την εξοικείωσή τους με το θέμα του θανάτου.

Μέσω των προγραμμάτων πρωτογενούς πρόληψης δίνεται η ευκαιρία στους εκπαιδευτικούς και στα παιδιά να ασχοληθούν με το θέμα του θανάτου μέσα από «ουδέτερα περιστατικά», δηλαδή περιστατικά στα οποία τα παιδιά δεν εμπλέκονται προσωπικά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα παιδιά προετοιμάζονται τόσο γνωστικά όσο και συναισθηματικά, για μια ενδεχόμενη προσωπική απώλεια. Η συγκεκριμένη αγωγή στοχεύει να άρει το ταμπού που περιβάλλει την έννοια του θανάτου, να διδάξει στα παιδιά ό,τι αφορά τον θάνατο, έτσι ώστε να περιοριστούν στο ελάχιστο ο φόβος και το άγχος, να ενισχύσει την ανάπτυξη υγιών συμπεριφορών απέναντι στο θάνατο και την απώλεια γενικά και να συντελέσει στην ανάπτυξη αποτελεσματικών μοντέλων που θα επιτρέψουν στα παιδιά να αναγνωρίσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Τα προγράμματα συμβουλευτικής παρέμβασης για παιδιά που αντιμετωπίζουν το θάνατο ενός μέλους της οικογένειάς τους είναι δυνατόν να εφαρμοστούν από σχολικούς ψυχολόγους, είτε σε επίπεδο ατόμου είτε σε επίπεδο ομάδας, ανάλογα με τους ειδικούς στόχους του προγράμματος. Τα εν λόγω προγράμματα αποσκοπούν στη διευκόλυνση της προσαρμογής των παιδιών στη νέα κατάσταση, την προσφορά βοήθειας ώστε να κατανοήσουν και να αποδεχθούν το τραυματικό γεγονός, την παροχή ενός ασφαλούς χώρου, μέσα στον οποίο θα βιώσουν και θα επανεξετάσουν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους και την ενίσχυσή τους ώστε να μπορέσουν να εκφράσουν τις ανησυχίες και τους φόβους τους. Επιπλέον, ο σχολικός ψυχολόγος δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά που πενθούν μπορούν να μοιραστούν τη θλίψη τους με τα άλλα παιδιά και κατ’ αυτόν τον τρόπο να μάθουν ότι είναι φυσικό να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους.

http://www.your-psychology.gr