Ο φίλος του Αλέξη που έγινε τρομοκράτης

Στα 15 του χρόνια είδε να δολοφονείται ο κολλητός του φίλος με τον οποίο ήταν μαζί από το δημοτικό. Ο Νίκος Ρωμανός ήταν ο αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο του 2008. Και όπως φαίνεται, όλα όσα έζησε εκείνη τη μοιραία νύχτα τού καθόρισαν τη σύντομη ζωή του...

Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο βενιαμίν των συλληφθέντων μετά τη δίδυμη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης. Εχει γεννηθεί στις 27 Ιανουαρίου του 1993 στην Αθήνα και είναι εγγονός του Αθ. Νάσιουτζικ και γιος της κόρης του, Παυλίνας. Μεγαλωμένος στα βόρεια προάστια, έχοντας φοιτήσει σε καλά σχολεία, το μέλλον του 15χρονου παιδιού δεν θα περίμενε κανείς να σχετιστεί με τον ένοπλο αγώνα και το κίνημα του αντάρτικου πόλεων.

Τα πρώτα «δείγματα γραφής» για τις αντισυστημικές του απόψεις τα έδωσε τον Απρίλιο του 2010, όταν ο Νίκος Ρωμανός είχε αρνηθεί να καταθέσει στη δίκη Κορκονέα. Παρ' όλο που ο νεαρός ήταν ο πρώτος που κλήθηκε ως μάρτυρας για την υπόθεση, όταν αντίκρισε απέναντί του στο εδώλιο του κατηγορουμένου τους δύο ειδικούς φρουρούς, φορτίστηκε συναισθηματικά και δεν μπορούσε να καταθέσει.

Την αδυναμία αυτή σύντομα μετέτρεψε σε ιδεολογική στάση. Με επιστολή που είχε στείλει τότε στα ΜΜΕ, είχε δηλώσει ότι δεν τον ενδιέφερε η έκβαση της δίκης και χαρακτήριζε ως πολιτική του επιλογή να μην εμφανίζεται στις στιγμές που ορίζουν οι θεσμοί, αλλά να διαμορφώνει ο ίδιος το δικό του πλαίσιο στο οποίο θα εκφράζει τις αντιλήψεις του».

Στο γράμμα του είχε φροντίσει να επισημάνει ότι παρακολουθείται από την Αστυνομία: «Όσο αυτοί δεν με παρακολουθούνε, άλλο τόσο ο Κορκονέας δεν πυροβόλησε τον Αλέξανδρο», είχε γράψει χαρακτηριστικά. Μετά την άρνησή του να παρουσιαστεί στη δίκη, η έδρα διέταξε τη βίαιη προσαγωγή του...

 «Ο Νίκος Ρωμανός είναι το δεύτερο θύμα του Κορκονέα», δηλώνει στο «Έθνος» ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, στενός φίλος της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. «Μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου, το παιδί δεν είχε απολύτως καμία σχέση με αυτό που γνωρίζαμε όλοι μας πριν. Είχε συσσωρεύσει οργή, θυμό, σύγχυση και ανάμεικτα συναισθήματα. Στο δικαστήριο είχα τότε ως μάρτυρας εκφράσει την ελπίδα και την ευχή ο Νίκος να βρει τον δρόμο του. Προφανώς, οι ευχές και οι ελπίδες μου διαψεύστηκαν», τονίζει ο Α. Κωνσταντίνου.