Το αλάθητο του Οδυσσέα

*του Πάσχου Μανδραβέλη

Το «αλάθητο του Πάπα» είναι λογική συνέπεια της μεταφυσικής σχέσης που έχει ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με τον Θεό. Από τη στιγμή που ο Ύψιστος δεν κάνει λάθος, άρα και ο επί της γης senior executive της θεϊκής βούλησης αποκλείεται να κάνει λάθος. Επειδή δε, ο Πάπας έχει εξ ορισμού την καλύτερη επικοινωνία με τον Θεό, δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί αν η θεϊκή θέληση αλλοιώνεται κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας.

Την ίδια μεταφυσική σχέση έχει και η Αριστερά με τον λαό. Ψηφίζει η εκλεγμένη πλειοψηφία κάποιον νόμο, έρχεται η Αριστερά (μαζί με την προστατευόμενή της συντεχνία) και αποφαίνεται ότι ο νόμος είναι ενάντια στη λαϊκή βούληση. Αυτό δεν πιστοποιείται από κάποια ανεξάρτητη διαδικασία· προκύπτει από τη μυστικιστική σχέση που έχει η Αριστερά με τον λαό, σχέση που είναι ανάλογη με εκείνη που έχει ο Πάπας με τον Θεό.

Ο μεταφυσικός αυτός ισχυρισμός δεν ευδοκιμεί μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι έχει την αποκλειστική αντιπροσωπεία της λαϊκής βούλησης. Ξεφυτρώνει και σε πιο λογικές εκφράσεις της Αριστεράς, όπως είναι η ΔΗΜΑΡ.

Όπως είναι γνωστό, πριν από την ψηφοφορία για τα μέτρα υπήρξαν στη Δημοκρατική Αριστερά τρεις απόψεις. Οι μεταρρυθμιστές (Ψαριανός, Λιβαδάς, Χωμενίδης, Λιοναράκη, Μπίστης κ.ά.) υποστήριξαν ότι η στήριξη της κυβέρνησης, σ’ αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, πρέπει να είναι χωρίς «παρών» και αστερίσκους. Στην αντίπερα όχθη βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές κ. Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρις Μουτσινάς, που ήθελαν την καταψήφιση των μέτρων. Στην ψηφοφορία που έγινε στην Κεντρική Επιτροπή και οι δύο προτάσεις μειοψήφησαν, με το «όχι» να παίρνει τις μισές (13) ψήφους από το «ναι» (26 ψήφους). Υπερψηφίστηκε η πρόταση του κ. Κουβέλη (77 ψήφοι) που έλεγε να δηλώσουν οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ «παρών».

Οι βουλευτές που προέκριναν το «ναι» ψήφισαν σύμφωνα με την απόφαση της πλειοψηφίας του κόμματος. Οι κ. Βουδούρης και Μουτσινάς έδειξαν τη «δημοκρατική» τους «ευαισθησία». Παρά το γεγονός ότι συμμετείχαν σε μια συλλογική διαδικασία και μειοψήφησαν, στη Βουλή έκαναν το δικό τους· ψήφισαν «όχι».

Βεβαίως, ως βουλευτές έχουν «απεριόριστο δικαίωμα λόγου και ψήφου». Όμως, ταυτοχρόνως ανήκουν και σε μια συλλογικότητα που έχει διαδικασίες. Από τη στιγμή που αποδέχονται τη διαδικασία της Κ.Ε. του κόμματος και πολύ περισσότερο ψηφίζουν για μια ενιαία στάση στη Βουλή, όφειλαν τουλάχιστον να έχουν το ηθικό ανάστημα και τιμήσουν την εσωκομματική ψήφο τους. Όπως έκαναν και οι άλλοι βουλευτές που μειοψήφησαν με το «ναι». Αν ήταν να κάνει καθένας το δικό του, δεν υπήρχε λόγος να συγκληθεί Κεντρική Επιτροπή. Θα πήγαιναν στη Βουλή σκόρπιοι.

Για να δικαιολογήσει τη στάση του ο κ. Βουδούρης δήλωσε ότι «δεν είμαστε μόνο εμείς οι δύο βουλευτές και τα στελέχη που μειοψήφησαν, αλλά στη βάση του κόμματος είμαστε πάρα πολλοί που θεωρούμε ότι το κόμμα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του» («Τα Νέα», 13.11.2012). Πόσοι είναι αυτοί οι «πάρα πολλοί»; Μόνο ο κ. Βουδούρης ξέρει. Πώς πιστοποιείται ο αριθμός τους; Με τον τρόπο που πιστοποιείται το «αλάθητο του Πάπα» και η μυστικιστική σχέση της Αριστεράς με τον λαό. Διά της αποδοχής του ετέρου δόγματος πίστευε και μη μετράς...

Kathemerini.gr