Επικοινωνήστε μαζί μας στο email: oneiropagida2012@gmail.com

24 Απρ 2016

Πρόλαβε το ταξίδι σου...

Είναι κι αυτά τα πλοία που παρατηρείς να απομακρύνονται από το λιμάνι και να χάνονται στη γραμμή του ορίζοντα, λες και τα καταπίνουν τα σύννεφα, που δημιουργούν μια θλίψη ανεξήγητη στη ψυχή, που πάντα σαν παιδί, γεμάτη απορίες αναζητά απαντήσεις. 
Αφήνω το τελευταίο πλοίο να εξαφανιστεί με ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων μου, καθώς το απογευματινό αεράκι ζαλίζει τη σκέψη μου και το κορμί μόλις αισθάνεται την πρώτη δροσιά της νύχτας που έρχεται να αγκαλιάσει γύρω ό,τι άφησαν τα ταξιδιάρικα πουλιά της θάλασσας, να σιωπούν στη μελαγχολία τους. 

Λες και άγκυρα έδεσαν πάνω μου, τα πόδια δεν σαλεύουν και μένω εκεί να κοιτώ αυτό που δε φαίνεται. 
Τι περίεργα ταξίδια μπορεί να σου κάνει η φαντασία, κυρίαρχη του είναι της, ποτέ δεν σε ρωτά και επιβιβάζεται σε πλοίο που ποτέ δεν είχες σκοπό να πάρεις, σε πάει σε μέρη που δεν έχεις δει, σε μέρη που ίσως και να μην ήθελες ποτέ να βρεθείς. 
Και η γλυκιά καλοκαιρινή βραδιά που πέφτει, γίνεται ένα μ’ αυτό το άγνωστο που μεγαλώνει μέσα στη ψυχή και αγγίζει την αλμύρα της θάλασσας απ’ τις άκρες των ματιών μου.
Εκεί, είναι που γεννιούνται και τα πιο μεγάλα «θέλω», τρέφονται απ’ αυτό το άγνωστο και ξαφνικά λαχταρούν να κυνηγήσουν το επόμενο πλοίο, χωρίς αποσκευές, με δύναμη, τη γλυκιά αυτή θλίψη να δουν αυτό που δε φαίνεται, ανάλαφρα, με τα βάρη να βυθίζονται στη δύνη του νερού παρασύροντας φόβους και ενοχές…
Το σφύριγμα του πλοίου σαστίζει το βλέμμα μου και ψάχνω να βρω πού είναι το ταξίδι μου, να το προλάβω. Καθώς βλέπω να λύνουν τα σκοινιά του και έτοιμο να σαλπάρει είναι, σφυρίζει ακόμα μια φορά, σαν να με καλεί κοντά του. 
Κοιτώ την άγκυρα που με έχουν δέσει και μουδιάζω, μα η ψυχή δεν έχει χρόνο να περιμένει και μου λέει, λύσε την… 

Ναντίν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου