Να ρισκάρω για τον έρωτα;

Κι αν  φάω τα μούτρα μου, κι αν δεν αξίζει, κι αν…; Ώρες ώρες κάνεις λες και θα ζήσεις 100 ζωές και δεν σε νοιάζει να χαραμίσεις αυτή.

Ξέρεις τι θες αλλά φοβάσαι. Φοβάσαι τους άλλους, φοβάσαι εκείνον, φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν τολμάς να ρισκάρεις.

Σε έχουν μάθει να παλεύεις για πολλά: να παλεύεις  για πτυχία, για γνώσεις, για χαρτιά, για εκείνη τη συνέντευξη για εκείνη τη δουλειά… κανείς δεν σε έμαθε να παλεύεις για τον άνθρωπο της ζωής σου. Γεμίσαμε εγωισμό… 

Στην εποχή μας δεν τολμάμε να δείξουμε στον άλλο πως νιώθουμε. Φοβόμαστε!  «Μήπως γελάσει;  Κι αν με απορρίψει; Πως θα τον αντικρύσω ξανά;» Η φανέρωση του έρωτα προβάλλει σαν αδυναμία. Παλεύεις λοιπόν να φανείς δυνατή. Δεν περιμένεις τον πρίγκιπα, δεν είσαι χαζορομαντική κι ονειροπόλα γιατί οι εποχές έχουν αλλάξει (έτσι σου λένε όλοι άλλωστε).

Αλλάζει όμως ποτέ η ανάγκη για δόσιμο, για αγάπη, για επαφή; Παύει ποτέ η δίψα γι' αυτό το απόλυτο και κυριευτικό συναίσθημα που συμβολίζει ο φτερωτός θεός με το τόξο; Πόσα «πρέπει» ακόμη θα βάλεις στη  ζωή σου; Πόσες αποφάσεις ακόμη δεν θα πάρεις από φόβο μήπως πληγωθείς;

Κι αν πάρεις το ρίσκο; Ίσως και να φας τα μούτρα σου. Ισχύει… αλλά αν τελικά έχεις δίκιο; Αν άξιζε την προσπάθεια; Αν άξιζε να τα βάλεις με όλους και με όλα για χάρη του; Ναι, υπάρχουν εμπόδια αλλά είναι αξεπέραστα; Πως τα ξέρεις αν ποτέ δεν πάλεψες,  αν ποτέ δεν δοκίμασες;

Η γενιά  σου, η γενιά των 25+ σήμερα είναι η γενιά που έχει αναγκαστεί να συμβιβαστεί. Να συμβιβαστεί με μια κακοπληρωμένη ή άσχετη με το αντικείμενο τους  δουλειά, με εξαντλητικά ωράρια ή πολύ συχνά με την ανεργία, να συμβιβαστεί στο ότι θα ζει στο σπίτι των γονιών γιατί δεν μπορούν εύκολα να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά. Άρα γιατί να κάνεις ακόμη ένα συμβιβασμό;

Η ζωή είναι πολύ μικρή. Βαλε στην άκρη τους φόβους σου, μην συμβιβάζεσαι, αλλά τόλμησε. Βρες το θάρρος να ακολουθησεις την καρδιά σου κι όπου σε βγάλει. Και μη φοβάσαι γιατί στο κάτω κάτω όπου κι αν σε οδηγήσει η καρδιά, θα είναι ο δικός σου ο δρόμος. Πάρε την ευθύνη για τη ζωή σου και ζήσε την. Μην αφήνεις τα «πρέπει», τα «ίσως», τα «πως;» να σε κρατήσουν στην αφετηρία αυτού του μαγικού ταξιδιού που λέγεται ζωή.

www.thessalonikiartsandculture.gr