Πόσο πιστεύετε στα "3 κακά της μοίρας";

Κάθε φορά που καλούμαστε να πάρουμε μια κρίσιμη απόφαση, αποσύρουμε από το πλάνο τον παράγοντα της τύχης και πράττουμε εκείνο που θεωρούμε εκείνη την ώρα, “σωστό”. Κι όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που το “μοιραίο” μεταμορφώνεται σε μια ελκυστική γυναίκα, σε μια μυστήρια ύπαρξη η οποία παρατηρεί από απόσταση και με υπομονή τα σχέδια μας μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να ανατρέψει τα πάντα.

Το 1945, η βόμβα που ισοπέδωσε το Ναγκασάκι προοριζόταν για τη βιομηχανική περιοχή του Κοκούρο, βορειότερα. Μια απότομη αλλαγή των καιρικών συνθηκών κατέστησε αδύνατη τη ρίψη της πάνω στον αρχικά σχεδιασμένο στόχο. Καθώς το αεροσκάφος δεν μπορούσε να επιστρέψει με το φονικό φορτίο, αποφασίστηκε η ρίψη του σε μια περιοχή όπου οι κλιματικές συνθήκες θα το επέτρεπαν. “Οι κάτοικοι του Ναγκασάκι ένα λεπτό πριν από τη ρίψη της φονικής βόμβας θα ένιωθαν σίγουρα τυχεροί για την 'καλή' μέρα που ξεκινούσε, ενώ στο Κοκούρο θα έστρεφαν το βλέμμα τους στον ουρανό κατηφείς για την 'κακή' μέρα που τους ξημέρωνε”. 

Απέναντι στην παραπάνω συγκυρία, μέχρι και ο πιο δύσπιστος καλείται να αμφισβητήσει την ανθρώπινη δύναμη και επιρροή στην πορεία των πραγμάτων. Κάποια γεγονότα ξεπερνούν τη φύση μας και αν αυτό που ανατρέπει τις αποφάσεις μας, δεν λέγεται “μοίρα” ή “τύχη”, τότε ένας τρίτος όρος ταρακουνάει συθέμελα τη σιγουριά πως έχουμε τον απόλυτο έλεγχο σε οτιδήποτε μας αφορά και μας επηρεάζει. Υπάρχουν στιγμές που, αν και αδυνατούμε να αντιληφθούμε κάποια γεγονότα με την ανθρώπινη λογική, νιώθουμε πως μια αόρατη παρουσία κινεί τα νήματα της ζωής μας. Δεν υπάρχει εξήγηση, μόνο παρατήρηση.

Πόσες φορές, παρόλο που είχαμε αποφασίσει αυτό στη θέση ενός άλλου, τελικά έγινε το άλλο; Πόσες φορές η συνέχεια των πραγμάτων διέψευσε τις προθέσεις, τις πράξεις, τα σχέδια μας; Κάποιες φορές, νιώθουμε πως εκείνες οι τρεις μοιραίες οντότητες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος μάς κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο όταν αρνούμαστε να πιστέψουμε την ευθραυστότητα της έκβασης των πραγμάτων. Με βλέμμα οίκτου, είναι σαν να παραδίδουν μαθήματα τύχης σε έναν- έναν από εμάς μέχρι να αποδεχτούμε για αρχή, έστω την Κλωθώ που γνέθει το νήμα της ζωής, συμβολίζοντας το παρόν μας. 

Οι “κόρες της Ανάγκης” όπως τις περιγράφει στην Πολιτεία ο Πλάτωνας, κάθονται η μία δίπλα στην άλλη σε έναν θρόνο, η καθεμιά τους με χιτώνες λευκούς και ένα στεφάνι στο κεφάλι. Παίρνουν τη θέση μας την ώρα που εμείς θεωρητικά αποφασίζουμε και “πλέκουν” την πορεία της ζωής μας. Αλήθεια, ποιος μπορεί να πείθεται από μια τέτοια τοποθέτηση; Για όλες εκείνες τις φορές που εκ των υστέρων μάθαμε πως εάν είχαμε τελικά προλάβει εκείνη την πτήση, θα ήμασταν κι εμείς επιβάτες του αεροπλάνου της μοιραίας πτώσης, ή για τις στιγμές που νιώσαμε πως “από αλλού ξεκινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε”, κάτι μας σπρώχνει προς την κατεύθυνση όπου η τύχη ξαποσταίνει μέχρι να αναλάβει το επόμενο έργο.

Τυχεροί ή άτυχοι, γνωρίζουμε χωρίς να μπορούμε να το αποδείξουμε πως για κάποια πράγματα που μας συμβαίνουν, δεν ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι. Μια αόρατη κλωστή μάς μεταφέρει προς εκείνο το οποίο πρέπει να ζήσουμε. Η τύχη είναι παρούσα σχεδόν σε κάθε ανθρώπινο βήμα. Στα λεγόμενα, στις σκέψεις, στις πράξεις μας, ακόμη και αν το αρνούμαστε πεισματικά, το παρατηρούμε με τη βοήθεια μιας ποσοτικής μεθόδου. Οι περισσότεροι αναγνώστες αυτού του κειμένου μπορούμε να καταλήξουμε σε κάτι πιο απλό, ο παράγοντας του τυχαίου επηρεάζει τη ζωή μας χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα, ότι κατορθώνει και να την καθορίσει.

Κάποιες φορές νιώθεις πως "από αλλού ξεκίνησες και αλλού η ζωή σε πήγε".

Ο ψυχίατρος, Χόρχε Μπουκάι που περιγράφει στα βιβλία του την ιστορία με την μοιραία συγκυρία στο Ναγκασάκι και άλλα περιστατικά, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλα όσα ονομάζουμε “τύχη” προκύπτουν από την αλληλεπίδραση μεταξύ του τυχαίου και του πεπρωμένου με την προσθήκη και κάποιων άλλων παραγόντων. Όσο κι αν μας ενοχλεί, μερικές φορές κάτι ανώτερο από εμάς κάνει αισθητή την παρουσία του στη ζωή μας, αφήνοντας μας έξω από το πλάνο των δικών μας αποφάσεων, της δικής μας ζωής.

Κανένας αρχαίος μύθος δεν μπορεί μόνος του να μας διαφωτίσει πλήρως για τη μυστήρια σχέση που αναπτύσσουμε με την αφηρημένη έννοια της τύχης. Μένουμε μόνο να παρατηρούμε τον τρόπο που μας επηρεάζει, τον τρόπο με τον οποίο αφήνει τα ίχνη της στα σχέδια που κάνουμε καιρό και τελικά αναβάλλονται. Η Θεά Τύχη παρεμβαίνει με τρόπο αναπάντεχο, στις ανθρώπινες ζωές και εάν δεν πρόκειται για θεότητα, τότε εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να ανατρέπουμε με εντυπωσιακή ταχύτητα τους δρόμους πάνω στους οποίους οδηγούμε στη ζωή μας.

http://www.pathfinder.gr