Το βασικό ένστικτο

Το πρωί ο Μάρδας ακούστηκε όπως ο ελεύθερος επαγγελματίας που ψάχνει κάτι λίγα για να καλύψει επιταγή. Και ο Μάρδας λίγα έψαχνε: 400 εκατομμύρια. Αργότερα είπε ότι, μετά από σύσκεψη αρμοδίων, τα λεφτά βρέθηκαν. Και με το παραπάνω. Θα τα πάρουν από ασφαλιστικά ταμεία και από εταιρίες του δημοσίου που δεν είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο.

Και μετά, στην Τσαπανίδου, άρχισε να μιλάει με την άνεση του τύπου που θα βγάλει τον Απρίλιο και αισθάνεται ότι ο Μάιος απέχει μία αιωνιότητα. Είναι κωμικοτραγικό, αλλά, δυστυχώς, μπορείς να απολαύσεις την αστεία πλευρά μόνο αν ζεις και εργάζεσαι στο εξωτερικό. Εδώ ιδρώνεις μαζί με τον Μάρδα.

Συχνά βλέπω τον Τσίπρα να γελάει και αναρωτιέμαι αν το νιώθει, ή αν το κάνει επειδή προβλέπεται από τα προσχήματα. Ακούω τον Σακελλαρίδη να κάνει καθησυχαστικές δηλώσεις και δεν ξέρω αν τις πιστεύει. Αισθάνομαι τη σιγουριά απλωμένη στα οξφορδιανά αγγλικά του Γιάνη και λέω, του κερατά, υπάρχει σχέδιο. Σκέφτομαι ότι, εντάξει, όλος ο πλανήτης το βλέπει λάθος και εμείς σωστά. Άλλωστε μία θεατρική παράσταση είναι που, εκ των πραγμάτων, θα έχει  ανατροπές πριν πέσει η αυλαία. Αστειότητες. Είναι πλέον εμφανές ότι ούτε συγκεκριμένο σχέδιο υπάρχει, ούτε οδικός χάρτης για την «έξοδο από την ανθρωπιστική κρίση και την πορεία προς την παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας.» Το πολύ ο Σπίρτζης, αυτός με τον Άρη στο γραφείο, να έχει σχέδιο για την πορεία προς το βουνό. Μέχρι εκεί.

Η κυβέρνηση έχει πετύχει κάτι στο πεδίο της διαπραγμάτευσης. Μάθαμε ότι και οι άλλοι φοβούνται το Grexit και, όπως φαίνεται, θα κάνουν τα πάντα για να το αποφύγουν. Δεν το βλέπουν καν ως ενδεχόμενο. Βέβαια όπως στην πόκα πληρώνεις για να δεις τα χαρτιά του άλλου, έτσι και εμείς στεγνώσαμε τράπεζες και αγορά. Ε, βάσει αυτής της παραδοχής, όλα δείχνουν ότι ο Τσίπρας θέλει να φτάσει, έστω και τρεκλίζοντας, μέχρι τον Ιούνιο. Και εκεί, πιθανότατα, θα επιχειρήσει τη θεαματική κωλοτούμπα, θα πάρει δάνειο, θα πάρει μέτρα, θα πάρει και την ευκαιρία που χορηγεί το ελληνικό καλοκαίρι. Και από Σεπτέμβριο βλέπουμε.

Αν το ένστικτο της επιβίωσης είναι το πρωταρχικό συστατικό στην πολιτική συμπεριφορά κάθε κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί πιστά την πεπατημένη. Πολιτεύεται με τρόπο εξόχως συνεπή προς την ανάγκη για περιορισμό του πολιτικού κόστους. Από τις Σκουριές μέχρι τον Ξηρό και από τις μεγαλοστομίες του Γιάνη ως τις κραυγές του Πάνου, παρακολουθούμε μία κυβέρνηση που πρώτα διαβάζει δημοσκοπήσεις και μετά πίνακες με αριθμούς. Και ο Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι αν τον Ιούνιο διατηρεί, ακόμα, υψηλά ποσοστά δημοτικότητας, τότε θα δεχθεί να «κουρέψει» ένα τμήμα τους, αποδεχόμενος έναν οδυνηρό συμβιβασμό. Αυτό είναι το καλό σενάριο, με τη λογική να διασώζεται την τελευταία στιγμή. Στο κακό σενάριο ο Σπίρτζης δανείζει τον πίνακα για τοιχογραφία.

www.protagon.gr