Είναι ενδιαφέρον ότι οι πιο ανασφαλείς άνθρωποι έχουν συνήθως τις πιο ισχυρές προκαταλήψεις, που οδηγούν σε φανατισμό απουσίας σκοπού, ο οποίος έτσι κι αλλιώς έχει ξεχαστεί μεταξύ εκστασιασμού και μανίας υπηρέτησης μιας προπαγάνδας, με πηγή έμπνευσης την επικράτηση των πλέον ακατάλληλων προσώπων να προάγουν ήθος και ηθική - ενίοτε πολιτική...
Κι όταν έχεις ακόμα δρόμο πολύ μπροστά σου να διαβείς, μέχρι να φτάσεις στο σημείο να ομολογείς πως τα πάντα ρέουν αλλιώτικα απ' αυτό που τα μάτια σου μπορούν να αντιληφθούν, τότε καλύτερα να συγκρατεί κανείς τον υπέρμετρο εφηβικό ενθουσιασμό του, που τείνει να γίνεται φανατισμός υπέρ προσώπων κι όχι καν ιδεών ή οραμάτων. Προσώπων που κουβαλούν στις πλάτες τους τη σκιά του τρόμου της μικρότητας τους, η οποία χρησιμοποιεί κάθε μέσον για να μπορέσει να επικρατήσει και να κρατήσει το σκήπτρο και το μανδύα του νικητή.
Γιατί κάπου εκεί, χάνεται η φιλανθρωπία, ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια και πολύ εύκολα ο προσηλυτισμός οδηγεί σε δογματισμό και βίαια μέσα, εγωισμού και εμπάθειας, αντίθετα με αυτά που ανάγκη έχει η κοινωνία μας και η χώρα μας σήμερα. Πόσο μάλλον τους εκπροσώπους αυτών....
Η τυφλή υπακοή υποδουλώνει και τα δεσμά της μπορεί να σπάσει μια πιο κριτική ματιά γύρω μας.
Κι αν τυχοδιώκτες θέλουν να αποκτήσουν φανατισμένους οπαδούς, ευθύνη του καθενός να μην περάσει τη γραμμή που οδηγεί στο σκοτάδι....
Ναντίν
Ναντίν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου