Κ.Μαρκόπουλος: Προϋπολογισμός πολιτικής αυτοπεποίθησης - Είναι η ώρα των βουλευτών

Ο Κώστας Μαρκόπουλος στην ομιλία του κατά τη συζήτηση κύρωσης του κρατικού προϋπολογισμού 2015 στο Ελληνικό κοινοβούλιο, δήλωσε ότι στηρίζει αυτό τον προϋπολογισμό γιατί είναι ο πρώτος προϋπολογισμός μετά από 6 χρόνια διαρκούς ύφεσης που υπηρετεί δυο βασικούς στόχους: Την πολιτική αυτοπεποίθηση αυτού του πολιτικού συστήματος και τη σχετική οικονομική αυτονομία της χώρας, στα πλαίσια των υποχρεώσεων μας μέσα στην Ε.Ε. Γιατί έχει και πρωτογενές πλεόνασμα και είναι για πρώτη φορά ισοσκελισμένος. Γιατί για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες μπορούμε να αισθανθούμε ότι μπορούμε, πιο φτωχά, αλλά να ζήσουμε με τα δικά μας χρήματα και να πορευτούμε με ελπίδα στο μέλλον.

Σε ότι αφορά τη διαπραγμάτευση με την τρόικα ανέφερε ότι δεν είναι η κυβέρνηση στον τοίχο, γιατί η διαπραγμάτευση δεν αφορά την κυβέρνηση. Η διαπραγμάτευση αφορά τη χώρα. Και μου κάνει εντύπωση που στην πιο δύσκολη στιγμή της χώρας στην μεταπολιτευτική ιστορία, υπάρχουν σοβαρές απουσίες και κακή μετάφραση του τι συμβαίνει.

Πράγματι από ότι φαίνεται οι δανειστές έχουν παράλογα αιτήματα. Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί με τον καλύτερο τρόπο να αποδεσμευθεί από το μνημόνιο, δηλώνοντας τι δεν μπορεί να αποδεχθεί. 

Ο διχασμός του πολιτικού συστήματος σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς σε ένα πρόβλημα που αφορά τη χώρα, υπηρετεί αυτούς που την πιέζουν. Γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία, θα ψάξουν να βρουν, μέσα από ένα εθνικό διχασμό, τους πιο ευένδοτους. 

Η κυβέρνηση καλώς ή κακώς είναι εμφανής, σε ότι αφορά την πολιτική την οποία ακολουθεί. Το ερώτημα στον έτερο πόλο του πολιτικού συστήματος είναι τι λέει η αξιωματική αντιπολίτευση όταν βγαίνει από την Ελλάδα.

Τι λέει η αξιωματική αντιπολίτευση όταν συναντούν οι βουλευτές της τα funds στο Λονδίνο;

Τι λέει η αξιωματική αντιπολίτευση όταν συναντά τον κύριο Άσμουνσεν στο Βερολίνο;

Θα ήταν ωφέλιμο για τη χώρα να ακούγαμε ότι λέει αυτά που λέει και μές στην αίθουσα. Αλλά δεν τα μαθαίνουμε. Τα κρύβετε; Δε θέλετε να τα πείτε ή λέτε άλλα;

Επεσήμανε ότι λένε πολλοί συνάδελφοι ότι χρειάζεται μια κυβέρνηση εθνικού σκοπού. Χρειάζεται προσκλητήριο για ένα συνάδελφο που δεν ανήκει στα δύο κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, να στηρίξει τις εθνικές επιλογές; Χρειάζεται να συμμετέχει οπωσδήποτε στην κυβέρνηση; Υπάρχει άλλος τρόπος ή άλλη πρόταση να διαπραγματευτούμε όλοι μαζί; Πείτε την σε αυτή την αίθουσα. Βάλτε τη στο τραπέζι.

Ο Κώστας Μαρκόπουλος αποδέχθηκε ότι οι δημόσιες επενδύσεις είναι όντως μειωμένες σε αυτό τον προϋπολογισμό. Γιατί η φτώχεια είναι δύσκολο να μοιραστεί. Ο πλούτος είναι εύκολο να μοιραστεί. Κι όταν έπρεπε να τον μοιράσουμε, σαν πολιτικό σύστημα, το κάναμε κακώς. Και εθιστήκαμε σε αναπηρίες που μας άφησε η πολιτική περίοδος της δεκαετίας του ΄80, να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε με δανεικά. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι και όταν ήταν περισσότερες αποτύχαμε; Ότι η παραγωγικότητα και η απόδοση των δημοσίων δαπανών ήταν πολύ μικρότερη από τις ιδιωτικές δαπάνες; 

Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτή την αίθουσα ότι εάν χρειαζόμαστε περισσότερο πλούτο, χρήμα, αυτό θα έρθει από έξω από την Ελλάδα; Και όχι με δανεικά. Τρείς πηγές είναι: 

Το τουριστικό συνάλλαγμα, που δόξα το θεό πάει καλά. 

Οι εξαγωγές, που πρέπει να επισημάνω, ότι παρά το άλλοθι που υπάρχει με την κρίση στη Ρωσία, είναι επί πολλούς μήνες με αρνητικό πρόσημο και αυτό πρέπει να το δει η κυβέρνηση.

Ο τρίτος πυλώνας είναι οι επενδύσεις και οι αποκρατικοποιήσεις. Γιατί να διαφωνούμε με αυτές; Γιατί επιθυμούμε να νοθεύουμε τον πολιτικό διάλογο και να ξεφεύγουμε από την κοινή λογική;