Κράτος Πρόνοιας και Προσχολική Εκπαίδευση

*του Κώστα Ανθόπουλου, Αντιπροέδρου του Α΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης

  

Τις τελευταίες δεκαετίες, σε παγκόσμιο επίπεδο, το ενδιαφέρον για την προσχολική αγωγή είναι διαπιστωμένο ότι έχει αυξηθεί σημαντικά. Κι αυτό γιατί υποστηρίζεται ότι η εξέλιξη της πορείας του μαθητή στην εκπαιδευτική διαδικασία καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από τα χρόνια της προσχολικής ηλικίας.

Στη χώρα μας, η πορεία της προσχολικής εκπαίδευσης, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα πέρασε από ποικίλες διακυμάνσεις. Από την προαιρετικότητα, το υποτονικό ενδιαφέρον της πολιτείας, τις πολύ κακές συνθήκες υλικοτεχνικής υποδομής των νηπιαγωγείων, την υποβαθμισμένη επιστημονική κατάρτιση των εκπαιδευτικών προσχολικής αγωγής και της υποτίμησης του κοινωνικού τους ρόλου, των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης, άλλαξε προσανατολισμό σταδιακά με μέτρα όπως η υποχρεωτικότητα του ενός έτους προσχολικής αγωγής, την αναβάθμιση των σπουδών με την ίδρυση των Παιδαγωγικών Τμημάτων Προσχολικής Αγωγής, την βελτίωση της κτιριακής υποδομής.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 90, μια σειρά από σημαντικές αλλαγές στη δομή και λειτουργία της σύγχρονης οικογένειας στη χώρα μας με κύριο χαρακτηριστικό τη μαζική είσοδο του γυναικείου πληθυσμού στην αγορά εργασίας και την εμφάνιση σύγχρονων προβλημάτων όπως η αύξηση των μονογονεϊκών οικογενειών, επέβαλλε την αναγκαιότητα προσαρμογής του ελληνικού νηπιαγωγείου στις νέες κοινωνικές συνθήκες, που οδήγησε στην θεσμοθέτηση του ολοήμερου νηπιαγωγείου με το νόμο 2525 του 97. Το γεγονός αυτό διαμόρφωσε μια νέα πραγματικότητα στη φυσιογνωμία της προσχολικής αγωγής, επηρέασε την ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών στο νηπιαγωγείο, αύξησε σημαντικά την κοινωνική ζήτηση για θέσεις μαθητών, και συνέβαλε στην ανάδειξη της κοινωνικής και παιδαγωγικής διάστασης του ρόλου των εκπαιδευτικών προσχολικής ηλικίας.

Αυτό δε σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του 2000, η προσχολική εκπαίδευση δεν αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας διαχειρίστηκε αποτελεσματικά. Προέκυψαν μάλιστα και θέματα που για ποικίλους λόγους υποβαθμίστηκε η σημασία τους ενώ άλλα δημιουργήθηκαν εξαιτίας της δυσλειτουργίας διοικητικών μηχανισμών.

Με βάση όλα τα παραπάνω, για να δρομολογηθεί μια πορεία ουσιαστικής αναβάθμισης της προσχολικής αγωγής στη χώρα μας, απαιτούνται μια σειρά από μέτρα όπως:

·         Βελτίωση των κτιριακών υποδομών.

·      Οργάνωση τομέων Προσχολικής Αγωγής στα πλαίσια της λειτουργίας Σχολικών Επιτροπών με σκοπό την αυτόνομη οικονομική διαχείριση των νηπιαγωγείων.

·     Ενίσχυση των σχολικών μονάδων με βοηθητικό προσωπικό το οποίο θα παρέχει καθημερινά τις απαραίτητες υπηρεσίες του στο νηπιαγωγείο.

·         Διοικητική υποστήριξη νηπιαγωγείων αλλά και θεσμοθέτηση θέσης Διευθυντή Νηπιαγωγείου.

·         Ρύθμιση ωραρίου των νηπιαγωγών.

·         Διαμόρφωση αποτελεσματικών συνθηκών ασφάλειας στα νηπιαγωγεία.