Μας παρέσυρε το ρέμα

Μάτια μου δεν είναι ψέμα. Μας παρέσυρε το ρέμα και σε κάθε ακραία νεροποντή ψάχνουμε τα λούκια  και χάνουμε το "δάσος" και τις περιουσίες μας. Ποιες περιουσίες μας; Αυτές που στην Αττική και σε όλη τη χώρα χτίστηκαν παράνομα, άναρχα και αντιμετωπίζοντας τα ρέματα ως εμπόδια στη στρεβλή ανάπτυξη που μια ζωή σε αυτή τη ρημαδοχώρα ακολουθούμε.

Με παρέσυρε το ρέμα, μάτια μου δεν είναι ψέμα. Σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ, τα ανοιχτά ρέματα το 1945, είχαν μήκος 1.280 χιλιόμετρα και σήμερα, μόλις, 434 χιλιόμετρα , μειώθηκαν, δηλαδή, σε ποσοστό 66,4%. Όπως, δε, προκύπτει από μελέτη του ΙΓΜΕ, πριν από μερικά χρόνια, το 80% των  νερών της βροχής το απορροφούσε το έδαφος και μόλις το 20% έπεφτε στην θάλασσα, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει αλλάξει δραματικά.

Μας παρέσυρε το ρέμα και η συζήτηση πάλι γίνεται για το λούκι. Ούτε για την κλιματική αλλαγή που θα φέρνει όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, ούτε για το στραβό μας το μυαλό που μπάζωσε τα πάντα με άναρχο τρόπο και έθαψε τα πάντα. Αν έχετε στεγνώσει από χθες, δώστε παρακαλώ λίγη προσοχή: Στα τέλη του 19ου αιώνα, διέσχιζαν το λεκανοπέδιο, 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια. Το 1999, ο αριθμός τους ήταν μικρότερος των 70 (κάτω, δηλαδή και από το 10%) και σήμερα, δεν υπερβαίνουν τα 50. Που χάθηκαν; Μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα

ρέματα και χείμαρροι.

Το όνειρο της αντιπαροχής, η οικοδομή ως ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, η ανομία, η αναρχία, η έλλειψη κουλτούρας και η αποκοπή μας από τη φύση και τις λειτουργίες που μας προσφέρει. Η φύση ως εμπόδιο και όχι ως εφόδιο. Τα μπαζωμένα ρέματα, ο «φαγωμένος» αιγιαλός, οι μπαζωμένοι υγρότοποι και τα χτισμένα δάση. Θέλετε σε αυτό να προσθέσετε και τα ανθρωπογενή αίτια της κλιματικής αλλαγής, τα οποία η ανθρωπότητα – πόσο μάλλον η ψωροκώσταινα Ελλάς – ακόμη  δεν έχει πάρει στα σοβαρά;

Μας παρέσυρε το ρέμα λοιπόν και αυτό δεν είναι ψέμα. Μας παρέσυρε η ανοησία μας και θα συνεχίσει να μας πνίγει αν δεν αλλάξουμε μυαλά. Όσα λούκια κι αν περάσουμε…