Οι εμμονές μου...

Έχω μερικές εμμονές. Μια από αυτές είναι ότι θεωρώ πως αυτή η χώρα χρειάζεται περισσότερους δάσκαλους/καθηγητές και γιατρούς και λιγότερους παπάδες. Έχω αρθρογραφήσει πολλές φορές για το θέμα. Όχι, ότι με πήρε κάποιος -από αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες μας- στα σοβαρά. 

Σημασία δεν έδωσε στις εμμονές ενός αρθρογράφου ενός site. Το εντυπωσιακό είναι πως εξίσου αδιάφοροι ν΄ ασχοληθούν έστω με το θέμα, έδειξαν και εκείνοι που δεν διαχειρίζονται τις τύχες μας. Και ιδιαίτερα εκείνοι που φιλοδοξούν να το κάνουν. Και οι οποίοι έχουν και αριστερό πρόσημο. Ή έτσι δηλώνουν τουλάχιστον, ξεχνώντας τι είπε ο Κάρολος (όχι ο Μπρούσαλης, ο άλλος!) για τη θρησκεία...

Θα επαναφέρω το θέμα, άλλωστε τι εμμονικός θα ήμουν αν δεν το έκανα; Οι εμμονικοί με κάτι, συνήθως βρίσκουν μια αφορμή για να επαναλάβουν το θέμα τους. Η δική μου αφορμή, είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του υιού Μητσοτάκη ότι «η κυβέρνηση θα τιμήσει τη δέσμευσή της για συνολικά 15.000 απολύσεις από το δημόσιο». Αυτές οι απολύσεις, θα συνοδευτούν με τις υπόλοιπες από τις 25.000 διαθεσιμότητες. ΄Εως τώρα έχουν γίνει 21.600 διαθεσιμότητες. Και για να έρθουμε στην εμμονή μου, από αυτούς κανένας δεν είναι ιερέας. Ούτε μισός.

Το ίδιο συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί και με τους απολυθέντες ή εκείνους που πρόκειται ν' απολυθούν. Οι περίπου10.000 ιερείς έχουν αποκλεισθεί από τις δεξαμενές δημοσίων υπαλλήλων, από τις οποίες θα προέλθουν οι απολύσεις. Κι όμως, οι ιερείς αυτοί ειναι δημόσιοι υπάλληλοι. Πληρώνονται από τους ίδιους δυσβάσταχτους φόρους που πληρώνουμε για όλους τους άλλους και για όλα τα άλλα.

Στο αγαπημένο μου νησί, τον χειμώνα τον βγάζουν όπως κάθε χειμώνα. Με αγωνία μη τυχόν και συμβεί και αρρωστήσει κάποιος σοβαρά. Οι γιατροί στο νησί είναι ελάχιστοι και καλύπτουν ελάχιστες ανάγκες. Το ίδιο συμβαίνει με τα περισσότερα νησιά. Ειδήσεις που λένε ότι «έχασε τη ζωή του γιατί δεν πρόλαβαν να τον μεταφέρουν σ' ένα κέντρο υγείας ενός μεγάλου νησιού», περνάνε σχεδόν απαρατήρητες πια. Λίγοι δίνουν σημασία εκτός από αυτούς που βιώνουν το πρόβλημα. Άλλωστε, ειδήσεις που επαναλαμβάνονται, παύουν να είναι ειδήσεις. Κι όμως, αυτό το νησί με τους ελάχιστους γιατρούς, έχει πολλούς ιερείς, ιδιαίτερα πολλούς.

Στα μικρά νησιά βέβαια, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Οι χαμηλοί μισθοί σε συνδυασμό με τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης τον χειμώνα, αποτρέπουν πολλούς γιατρούς να πάνε σ' αυτά. Ωστόσο, κάποια επιπλέον κίνητρα, θα περιόριζαν το πρόβλημα. Και εν πάσει περιπτώσει, αυτή είναι μια μικρή μόνο διάσταση του θέματος. Γιατί το ζητούμενο, είναι οι ιεραρχήσεις που κάνει μια χώρα σε ό,τι αφορά τις ανάγκες της. Να απολυθούν υπάλληλοι, γιατροί, δάσκαλοι, φύλακες, οτιδήποτε άλλο εκτός από ιερείς. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Μια που έρχονται εκλογές, λέω να επαναφέρω το θέμα. Οι ευρωεκλογές και οι τοπικές εκλογές δεν προσφέρονται για ειδικά θέματα εσωτερικής πολιτικής σαν κι αυτό, θα μου πείτε. Το ζητούμενο είναι οι ικανοί ευρωβουλευτές και δήμαρχοι. Κοροϊδευόσαστε, λέω εγώ. Όλες οι εκλογές προσφέρονται για τέτοια θέματα. Θα ήθελα να δω παλαιά και νέα κόμματα να αγγίζουν και αυτό το θέμα.

Οι ιερείς που κανένας δεν αγγίζει, είναι μια μικρή μόνο διάσταση του μεγάλου ζητήματος που αφορά στις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας. Ας μην είμαστε απαιτητικοί όμως. Ας ξεκινήσουμε μ' αυτό και βλέπουμε. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως και πάλι τίποτα δεν θα γίνει. Αλλά είπαμε, ένας εμμονικός, είναι εμμονικός. Εδώ θα είμαι...

*του Γιάννη Παντελάκη, http://www.protagon.gr