Κοίτα ποιος μιλάει...

Ήρθε επιτέλους ο χαρακτηριστικός κήνσορας της ηθικής για να εκφράσει το κοινό αίσθημα: " Η μεταπολίτευση φέρει το στίγμα, το βάρος της ντροπής του άρθρου του Συντάγματος που προβλέπει την ατιμωρησία των υπουργών. Είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε. Δεν θα το κάνουμε ούτε και τώρα;», είναι η επίμαχη φράση. Αν βάζαμε ενός είδους κουίζ "ποιος έκανε αυτή την δήλωση;", έχω την εντύπωση πως οι πιθανότητες να βρεθεί νικητής θα ήταν μηδαμινές.

Ποιος να φανταστεί άλλωστε, πως ο 95χρονος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, θα έλεγε κάτι τέτοιο; Ο άνθρωπος που κυριάρχησε στην νεότερη πολιτική ιστορία με παρουσία μεγαλύτερη των 70 χρόνων από θέσεις σημαντικές. Υπουργός, αρχηγός κόμματος, πρωθυπουργός. Και βέβαια, πρωταγωνιστής και συνδιαμορφωτής της περιόδου που αναφέρεται, της μεταπολίτευσης.

Έχω την εντύπωση, πως ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα χούγια αυτού του λαού. Και ιδιαίτερα εκείνο της κοντής μνήμης. Τα γεγονότα και τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται με μεγάλη ταχύτητα, ο κόσμος στέκεται στο "σήμερα", αφήνει εύκολα να φύγει από την μνήμη του το "χθες". Οι αναφορές στην πρόσφατη ιστορία, συνήθως δεν αποτελούν κυρίαρχο κριτήριο των επιλογών που κάνουμε.

Αυτή την αδυναμία του να ποντάρει σ' αυτή την κοντή συλλογική μας μνήμη, ο Κ.Μητσοτάκης την έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν με αποκορύφωμα την δημόσια δήλωσή του το 1993 "Μετά από 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το Σκοπιανό" ! Κατά πως φάνηκε, δεν είχε άδικο. Ποιος θυμόταν το 2003, πολύ περισσότερο ποιος θυμάται το 2013 το Σκοπιανό; Ούτε καν ο άνθρωπος που για το θέμα αυτό, τότε κατέβαζε κόσμο στους δρόμους και κυβερνήσεις από την θέση τους και σήμερα είναι πρωθυπουργός.

Ο Κ. Μητσοτάκης, από τις θέσεις ισχύος που κατείχε πάντα, είχε παράλληλα και την δυνατότητα να προωθήσει αυτό που ακριβώς καταγγέλλει σήμερα. Την κατάργηση του Συνταγματικού άρθρου που πράγματι προβλέπει την ατιμωρησία πολιτικών. Δεν το έκανε ποτέ. Και όχι απλά δεν ήταν προτεραιότητά του κάτι τέτοιο, αλλά πίσω από αυτό ακριβώς το άρθρο κρύφτηκαν και απέφυγαν τον δικαστικό έλεγχο όχι και λίγοι υπουργοί της κυβέρνησής του. Αν ξύσουμε λίγο την μνήμη μας και ανατρέξουμε στην περίοδο 1990-1993, δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε δυσώδεις υποθέσεις διαχείρισης του δημόσιου χρήματος, εκατοντάδες καταγγελίες για σκάνδαλα που όμως ποτέ δεν διερευνήθηκαν δικαστικά, ποτέ κάποιος υπουργός δεν κάθησε σ' ένα εδώλιο.

Ας μην τον αδικούμε όμως. Η πολιτική συμπεριφορά Μητσοτάκη, δεν απέχει από εκείνη άλλων μελών του πολιτικού προσωπικού η οποία στις ημέρες μας παίζει και καθοριστικό ρόλο. Άνθρωποι που συνέβαλλαν καθοριστικά στην χρεωκοπία και παρακμή της χώρας, σήμερα υπόσχονται πως θα είναι αυτοί που θα την βγάλουν πάλι στον αφρό. Κοντή μνήμη δεν είπαμε;

Υ.Γ. Παλιά, όταν στην εφημερίδα που εργαζόμουν έγραφα ένα κριτικό σχόλιο για τον Κ. Μητσοτάκη, έπαιρνε ακαριαία τον διευθυντή μου τηλέφωνο για να διαμαρτυρηθεί λέγοντας την παροιμιώδη έκφραση "μα τι του έχω κάμνει αυτού του παιδιού και με χτυπάει;". Δεν μου έχετε κάνει τίποτα πρόεδρε. Απλά, μερικές φορές, η μνήμη μου αντιδρά και διαμαρτύρεται...

*του Γιάννη Παντελάκη, http://www.protagon.gr