ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: Κύριε Υπουργέ υπάρχει και ο δρόμος της παραίτησης

Δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και το Υπουργείο Παιδείας αρνούμενο να αντιληφθεί την τραγική πραγματικότητα στον χώρο της εκπαίδευσης, εξακολουθεί να «παίζει» με τα νεύρα και τις αντοχές των εκπαιδευτικών που δοκιμάζονται από τα σκληρά και άδικα μνημονιακά μέτρα. 

Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί είναι και άνθρωποι με ατομικές αλλά και οικογενειακές υποχρεώσεις, τους υποβάλλει «στο μαρτύριο της σταγόνας», κάνοντας ασκήσεις επί χάρτου σε ότι αφορά τις υπηρεσιακές τους μεταβολές, παρά το γεγονός ότι ακόμα υπάρχουν κενά στα σχολεία.

Με ακατανόητες και εκτός υπηρεσιακής αλλά και κοινής λογικής ενέργειες, θεσμικών αλλά και εξωθεσμικών κέντρων, έχει κατορθώσει να αναστατώσει την εκπαιδευτική κοινότητα. Εκπαιδευτικοί «διώχνονται» από τα σχολεία τους για να αντικατασταθούν από αναπληρωτές, δεν αποσπώνται γιατί δήθεν δεν υπάρχουν κενές θέσεις οι οποίες ξεφυτρώνουν ως δια μαγείας αργότερα, κενά δεν καλύπτονται, αναπληρωτές αλλάζουν τόπο διορισμού, άλλοι μετακινούνται αρκετές ημέρες μετά την τοποθέτησή τους και ενώ ήδη έχουν υποβληθεί σε δυσβάσταχτα έξοδα εγκατάστασης. Προχειρότητα, αδυναμία σχεδιασμού και αναλγησία, χαρακτηρίζουν τις ενέργειές τους.

Την ίδια ώρα βέβαια, κρυφά και χωρίς μοριοδότηση, αποσπώνται χιλιάδες σε μητροπόλεις, βιβλιοθήκες, γραφεία κλπ. Το πελατειακό κράτος σε όλο του το μεγαλείο!!

Η σημερινή συνεδρίαση του Κ.Υ.Σ.Π.Ε., ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Εγκρίθηκαν δεκατέσσερις (14) μόλις αιτήσεις αποσπάσεων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων,  όχι γιατί δεν υπάρχουν κενά, αλλά γιατί κάποιοι (αν)εγκέφαλοι αποφάσισαν χωρίς μάλιστα να μπουν στον κόπο να το δικαιολογήσουν, ότι αποσπάσεις θα γίνουν μόνο από «πλεονασματικές» περιοχές.

Η Δημοκρατική Συνεργασία εκπαιδευτικών Π.Ε., απαιτεί να γίνουν άμεσα, αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε όλα τα κενά που υπάρχουν στα σχολεία. Καλεί τους υπεύθυνους να αντιληφθούν τις ευθύνες τους και αν δεν μπορούν να βρουν ή να δημιουργήσουν δρόμους για καλύτερη εκπαίδευση, να ακολουθήσουν τον δύσκολο (πλην όμως έντιμο) δρόμο της παραίτησης. Επιτέλους κάποιος θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για όσα συμβαίνουν.