Απεργοσπάστες επαναστάτες…

Η συγκυρία είναι τέτοια που ο καθένας φαντάζεται πως μία εύκολη ψευτοαντιμνημονιακή ρητορική, μπορεί αυτόματα να τον μεταλλάξει και από την κατηγορία του συμβιβασμένου, άφωνου γραναζιού του συστήματος που δήθεν τώρα καταγγέλλει, να τον μετατρέψει σε αγνό τιτάνα της αγωνιστικότητας, ανατροπέα των πάντων!!

Κάποιοι όμως επειδή τα μόνα αγωνιστικά τους ένσημα τα είχαν αποκτήσει στο γλείψιμο και στο βόλεμα, δεν είχαν μάθει ποτέ να «καταθέτουν» το προσωπικό τους κόστος, το μεροκάματο, στον αγώνα. 

Έτσι λοιπόν άμαθοι που είναι και μεγάλοι στο να αλλάξουν συνήθειες, προσπαθούν να ιδεολογικοποιήσουν την απεργοσπασία τους!! Με ποιο τρόπο; Αυτοαναγορευόμενοι σε κατηγοριοποιητές των απεργιών: σε καλές (που δήθεν αυτοί εγκρίνουν, αλλά ποτέ δε συμμετέχουν γιατί πάντα διαφέρουν από αυτές που εξαγγέλλονται…) και σε κακές (αυτές που κάθε φορά πραγματοποιούνται και που ασφαλώς δεν συμμετέχουν…)!!

Έτσι κοπανατζήδες κάθε φορά από το οικονομικό μέρος του αγώνα, αρκούνται στην επανάσταση του διαδικτύου!! Εκεί μεταμορφώνονται σε νικηφόρους στρατηλάτες, σε τιμωρούς του άδικου, σε κατέχοντες την λύση για όλα τα προβλήματα, σε ευαίσθητους ποιητές… Ότι ακριβώς τους λείπει, ότι ακριβώς δεν τους «πιστώνει» κανένας, αυτοί νομίζουν πως το βρίσκουν εκεί!! Για αυτό καταντούν και καταγέλαστοι στα μάτια όσων ξέρουν την διαδρομή τους…

Μια φιλική συμβουλή: Σιγά μη σας φύγει κανένας πόντος από το διαδικτυακό αγωνιστικό σας καλτσόν…