ΕΡ.: Η γενική εκτίμηση είναι ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει. Μέχρι στιγμής έχει δημιουργήσει ύφεση, ανεργία, λουκέτα και φτώχεια. Πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Ήδη η τρόικα ζητά νέα μέτρα.
Κ.Μ.: Όλοι γνώριζαν εξαρχής, είτε το ψήφισαν είτε όχι, ότι το μνημόνιο δύσκολα θα επαληθευόταν. Κυρίως επειδή ήταν «διορθωτικό» ενός ήδη αποτυχημένου μοντέλου που προηγήθηκε. Με μια ειδοποιό διαφορά. Το προηγούμενο βυθίστηκε σε αποτυχία επειδή οι προβλέψεις για ύφεση και ανεργία «έπεσαν έξω» λόγω του περιβόητου «συντελεστή». Το παρόν αποτυγχάνει όχι μόνο λόγω της αδυναμίας αποπληρωμής των, υπερβολικών πλέον, υποχρεώσεων της μεσαίας τάξης αλλά και λόγω της αδυναμίας του Υπουργείου Οικονομικών και των εφοριών να εισπράξουν από παράνομα χρήματα εξωτερικού, από off shore, από φοροδιαφυγή, από αποκρατικοποιήσεις κ.λ.π. Η δέσμευση του πρωθυπουργού είναι, πως το 2013 αποτελεί το τελευταίο σκαλί της κατηφόρας. Η επαλήθευση είναι, κατ’ εξοχήν, στα χέρια του Υπ. Οικονομικών.
ΕΡ.: Την τρικομματική κυβέρνηση πως τη βλέπετε; Ως πολιτικός και ως πολίτης είστε ικανοποιημένος; Είναι μοντέλο και για το μέλλον; Το ότι συγκυβερνά η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Κουβέλη σας "ενοχλεί" ή συμφωνείτε;
Κ.Μ.: Το μνημόνιο δεν μπορεί να αποτελέσει μοντέλο για το μέλλον. Όμως, οι συνεργασίες ασφαλώς μπορούν είναι, αφού «εκπαιδεύουν» τα κόμματα και τους πολιτικούς στην σύγχρονη κουλτούρα κυβερνήσεων συνασπισμού. Αυτή η κουλτούρα θα γεννήσει πολιτικούς λιγότερο αλαζόνες και περισσότερο συγκαταβατικούς, που θα οργανώσουν σε νέα βάση την Ελλάδα του 21 αιώνα και θα εκπαιδεύσουν, με την σειρά τους, έναν ταλαιπωρημένο και εσχάτως απαισιόδοξο λαό στην νέα παραγωγική δομή της χώρας. Το μόνο που με προβληματίζει στην τρικομματική κυβέρνηση είναι η ελλειμματική παραγωγή πολιτικής και η αδυναμία σε ορισμένους τομείς να περιγράψει τον στόχο με προοπτική δεκαετίας. Επί παραδείγματι, τι Σύστημα Υγείας θα έχουμε, τι Ασφαλιστικό Σύστημα θα έχουμε, το έχουμε σχεδιάσει, ο κορμός του είναι αποδεκτός από το σύνολο του πολιτικού συστήματος ή θα γράφουμε - σβήνουμε διαρκώς; Οι πολίτες ζητούν λύσεις και όραμα.
ΕΡ.: Διαπραγματεύεται με την τρόικα, κάνει ότι διαπραγματεύεται ή δεν υπάρχουν πραγματικά περιθώρια διαπραγμάτευσης;
Κ.Μ.: Διαπραγμάτευση σημαίνει αντιπρόταση. Για να δικαιωθεί κανείς κάποιος, πρέπει κάτι να προτείνει. Όπου υπάρχει έλλειμμα προτάσεων, νομοτελειακά έρχεται η αντιγραφή ενός μοντέλου που εφαρμόζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά πιθανώς δεν ταιριάζει στην ελληνική πραγματικότητα. Εκεί ξεκινούν τα προβλήματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε ο Γ.Α.Π. και ακόμα και σήμερα πληρώνουμε την αναξιοπιστία που μας κληροδότησε. Τα απόνερα αυτού του ατοπήματος ακόμα τα πληρώνουμε. Σήμερα βλέπω ένα μεγάλο κενό στην αντιπρότασή μας, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το κοινωνικό κράτος που δοκιμάζεται. Περάσαμε από το σπάταλο μοντέλο της απονομής σε κάθε αρεστό κοινωνικών απολαύσεων, σε ένα ασφυκτικό πρόγραμμα που αδικεί τους οικονομικά ασθενέστερους για τους οποίους υποτίθεται πως οι κοινωνικές παροχές δημιουργήθηκαν. Το κοινωνικό κράτος είναι γέννημα του φιλελευθερισμού από τα κέρδη του και όχι του σοσιαλιστικού μοντέλου. Δεν πρέπει να το θυσιάσουμε.
ΕΡ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανόν να κερδίσει τις εκλογές οπότε γίνουν, βάσει των όσων δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Θα διαπραγματευόταν πιο αποτελεσματικά πιστεύετε;
Κ.Μ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κερδίσει ποτέ εκλογές αν δεν διαθέτει στιβαρό, πειστικό και εφαρμόσιμο σχέδιο. Ο ελληνικός λαός όσο δυσαρεστημένος κι αν είναι, δικαίως, με τα αναποτελεσματικά μνημόνια, δεν πρόκειται να δώσει ευκαιρία σε πειραματισμούς. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να είναι η σύνθεση της επόμενης πρότασης. Ωστόσο, σήμερα, το μόνο που κάνει είναι να διώχνει επενδύσεις, να απειλεί με εθνικοποιήσεις και να υπεραμύνεται των δημοσίων επενδύσεων που δεν έχουν αντίκρισμα, αφού το ταμείο είναι άδειο.
ΕΡ.: Οι συνθήκες έτσι όπως διαμορφώνονται, με δεδομένο ότι η κατάσταση για τη χώρα όπως είπατε είναι κρίσιμη, είναι ώριμες για επιστροφή σας στη ΝΔ;
Κ.Μ.: Πολιτικά γεννήθηκα και ωρίμασα μέσα από τις αρχές της κεντροδεξιάς. Ρεαλιστικά δε, παραμονή στην πολιτική, σημαίνει ένταξη σε κομματικό σχηματισμό. Οι πολίτες της Εύβοιας με εξέλεξαν πρώτο, απ` όλα τα κόμματα, σε σταυρούς και απαιτούν από μένα συνέχεια στην πολιτική. Είμαι, εκ χαρακτήρος, άνθρωπος των έργων και η παραγωγή έργου είναι εφικτή μέσω ισχυρών πολιτικών μηχανισμών. Εξάλλου, πλέον, η χώρα είτε έχει μνημόνιο είτε όχι, χρειάζεται ακριβώς την ίδια συνταγή: παραγωγή νέου πλούτου, επενδύσεις όλων των μεγεθών & προελεύσεων και πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας, με επανοργάνωση διοίκησης του κοινωνικού κράτους. Έργο και πάλι έργο.
ΕΡ.: Υπάρχει πάντως... συνωστισμός κομμάτων στον ευρύτερο δεξιό χώρο. Τώρα προστέθηκε η "Νέα Μέρα". Μιλάμε για κατακερματισμό. Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας;
Κ.Μ.: Ο ιστορικός κύκλος της πολυδιασπασμένης κεντροδεξιάς πρέπει να κλείσει. Η βαθιά κρίση και οι διαφορετικές αντιλήψεις οδήγησαν στην γέννηση νέων κομμάτων. Οι κεντροδεξιοί κατοικούν σε πολλά σπίτια, κυρίως, από αντίδραση. Η επανένωση της κεντροδεξιάς, εκτός των άλλων, θα προσδώσει περαιτέρω κυβερνησιμότητα. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως πάνω απ’ όλα, μας χρειάζεται η χώρα & τα παιδιά μας, η δε παρουσία μας στην πολιτική ζωή, δεν είναι μία στενή, λιτή κομματική περιπέτεια.
ΕΡ.: Στην ευρύτερη περιοχή συντελούνται κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές. Η Ελλάδα και η Κύπρος όμως, λόγω των Μνημονίων, βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Διαβλέπετε κινδύνους στο διπλωματικό πεδίο;
Κ.Μ.: Η γεωστρατηγική ισορροπία σε περίοδο οικονομικής δυσχέρειας μπορεί να αποβεί πλεονέκτημα υπό όρους βέβαια και προϋποθέσεις. Το διπλωματικό πεδίο έχει και κινδύνους και ευκαιρίες. Η αλήθεια είναι ότι την εποχή της ευμάρειας, τα βήματα της διπλωματίας υπήρξαν κυρίως αμυντικά κάτι που δεν δικαιολογείται επαρκώς, με εξαίρεση το Βουκουρέστι. Σήμερα μάλλον ξαναγράφεται μια νέα οικονομική Γιάλτα, χωρίς ωστόσο αλλαγή ζωνών επιρροής των ισχυρών. Άρα οι αλλαγές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κοσμογονικές, αλλά απαιτούν από την Ελλάδα κινήσεις σταθερής στόχευσης.
ΕΡ.: Τα πιθανολογούμενα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη δυνητική ελληνική ΑΟΖ - να σημειώσουμε ότι η οριοθέτησή της δεν είναι προϋπόθεση για την εκμετάλλευση κάποιων εξ αυτών, μπορεί να γίνει και "τώρα" - είναι πιθανό κατά τη γνώμη σας να αποτελούν έναν από τους σιωπηρούς στόχους των δανειστών; Να περιέλθει η Ελλάδα σε αδυναμία για να υποθηκευτούν ή να γίνει η εκμετάλλευσή τους με δυσμενείς όρους;
Κ.Μ.: Θα είναι μεγάλο και ανιστόρητο λάθος των δανειστών. Η υπεραξία των κοιτασμάτων για την Ελλάδα είναι πολλαπλάσια της υποθήκευσής τους. Εξάλλου η Ε.Ε. ήδη έχει αποφασίσει σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να «δει» τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου με «βλέμμα» ευρωπαϊκής υιοθεσίας. Ας αναλογιστεί κανείς την γεωπολιτική θέση της Ελλάδος εκτός Ευρωζώνης με τις ενεργειακές υποθέσεις μας ανεπίλυτες. Να γιατί η απόφαση ένταξης στην Ε.Ε., του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπήρξε ιστορική και πιθανώς σωτήρια.
ΕΡ.: Η Κύπρος αποτέλεσε και θύμα επίθεσης και πεδίο πειραματισμού. Η Ελλάδα στάθηκε όπως έπρεπε;
Κ.Μ.: Η Κύπρος έχει τον πρώτο λόγο και η Ελλάς συνεπικουρεί. Υπό αυτή την έννοια, η Ελλάδα στάθηκε άριστα. Η επικοινωνία των προέδρων των δύο κυβερνήσεων είναι σε άριστο επίπεδο, όπως άλλωστε αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις. Στήριξε την επιλογή της Κύπρου και συγχρόνως λειτούργησε προνοητικά για την στήριξη των ελλήνων καταθετών στις εν Ελλάδι κυπριακές τράπεζες.
ΕΡ.: Έχει νόημα μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση; Ένας γερμανικός ζωτικός χώρος όπου το Βερολίνο επιβάλει και απαιτεί υποταγή στο δικό του σχεδιασμό;
Κ.Μ.: Αν κανείς απομονώσει την ιστορική στιγμή που ζούμε και παγώσει την εικόνα τότε ναι, έχετε δίκιο. Εκτιμώ πως η κα. Μέρκελ απολαμβάνει, ακόμα, μιας συνολικής ευρωπαϊκής ανοχής και αυτό θα διαρκέσει μέχρι τις Γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Μετά ο ενδοευρωπαϊκός διάλογος μοιραία θα αλλάξει. Και η ίδια η Γερμανία αντιλαμβάνεται ότι απομονώνεται ακόμα κι αν είναι ισχυρή. Η Γερμανική βιομηχανία ήδη ανησυχεί πως η ύφεση στην υπόλοιπη Ευρώπη μοιραία θα φέρει κάμψη στις πωλήσεις και επομένως θα αναπαράγει ύφεση και στη Γερμανία. Αυτό που ζούμε είναι πολύ άδικο για την Ευρώπη. Απαιτείται ένωση δυνάμεων στον Νότο ώστε να καμφθεί η Γερμανική προσήλωση στο λάθος μοντέλο.
ΕΡ.: Ευρώ πάση θυσία; Με οποιοδήποτε κόστος;
Κ.Μ.: Εμείς το έχουμε ήδη πληρώσει με μεγάλο κόστος. Δεν πάει παρακάτω. Οι θυσίες των Ελλήνων έγιναν στο βωμό του ευρώ. Αυτό ήταν το μήνυμα των εκλογών του Ιουνίου είτε το θέλαμε είτε όχι. Αφού λοιπόν ακρωτηριάσαμε τμήμα της ποιότητας της ζωής μας, τώρα δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουμε το ενιαίο νόμισμα, ιδιαίτερα εν όψει ΑΟΖ και εκμετάλλευσης κοιτασμάτων. Η παρουσία μας στην Ευρωζώνη μας κάνει πιο ισχυρούς. Μην ξεχνούμε πως το ευρώ είναι για την Ελλάδα, ουσιαστικά συνάλλαγμα. Είμαστε δε, ήδη, τόσο χαμηλά σε απολαβές που δεν αντέχουμε την δραχμή και το συνακόλουθο σύστημα διαρκών υποτιμήσεων της που άμεσα θα επέλθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου