Ο δάσκαλος ο Καραμπατέας

*του Ηλία Κανέλλη

Είχε ένα λιλιπούτειο αμαξάκι, ένα Ζάσταβα, όταν φυσούσε κινδύνευε να το πάρει ο αέρας. Σχεδόν δεν χώραγε όταν οδηγούσε. Ήταν ψηλός. Κι όταν ανέβαινε στην έδρα αυτό που εξέπεμπε ήταν τόσο γοητευτικό. Δεν παπαγάλιζε, δεν ενθάρρυνε την παπαγαλία. Ήταν σόουμαν, η γνώση που έπρεπε καθημερινά να μας μεταδώσει ήταν η αφορμή. Αλλά χάρη στη γοητεία του, μαθαίναμε, πλαισιώναμε με γνώσεις την ύλη του αναλυτικού προγράμματος, πλουταίναμε. Ήταν ο δάσκαλος ο Καραμπατέας, όπως τον λέγαμε.

Θυμάμαι, μαζί του πήγα πρώτη φορά στη βιβλιοθήκη. Πανταζοπούλειος Βιβλιοθήκη, στην Καλαμάτα. Με άφησε εκεί - και ξεχάστηκα. Κι ύστερα τον θυμάμαι να μιλάμε για βιβλία - αλλά όχι μόνο για βιβλία. Δεν ήταν η εισαγωγή στο σπασικλαριό, ήταν η εισαγωγή στη ζωή. Κι είχε περίσσευμα από εφόδια να μας προσφέρει.

 

Αλλά, συνεχώς, επέστρεφε στη γνώση. Αυτό, τότε, ήταν αριστερό, η γνώση ήταν η βασικότερη διεκδίκηση - κι ο δάσκαλος, δεδομένος αριστερός, δεν θυμάμαι να διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τον πενιχρό μισθό του. Αλλά πολλές φορές, με τα χρήματα που δεν του περίσσευαν, μας αγόραζε βιβλία. Προσωπικά δώρα. Έχω ακόμα τους Ιούλιους Βερν, τους Παπαδιαμάντηδες και την κόμικς περιπέτεια «Ο Αστερίξ λεγεωνάριος».

 

Στη ζωή μου χρωστάω πολλά σε πολλούς δασκάλους - αλλά τα περισσότερα σ' εκείνον, τον πρώτο, τον ουσιαστικότερο. Κι αν μου λείπει κάτι από το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι αυτό ακριβώς το ζήτημα: η διεκδίκηση από τους δασκάλους του διαπλαστικού ρόλου τους.

 

Αντ' αυτής, οι δάσκαλοι του δημόσιου σχολείου κυρίως (όχι όλοι, αλλά σίγουρα οι περισσότεροι, αφού έτσι εκφράζεται το συνδικαλιστικό κίνημά τους που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους) διεκδικούν ό,τι κάτσει - συνήθως, μάλιστα, μισθούς, προσλήψεις και την άρνηση της αξιολόγησης. Και για να κάνουν ακόμα μια φορά αισθητό στην κοινωνία το αίτημά τους είπαν να αρχίσουν τη νέα σεζόν με απεργία. Μάλιστα. Μια απεργία με αίτημα λεφτά και διορισμούς - από ένα κράτος και μια κοινωνία που δεν έχει λεφτά και περιθώρια ούτε για διορισμούς ούτε για τίποτα.

 

Μια απεργία εναντίον της κοινωνίας, από μια κοινωνία που χρειάζεται συμπαραστάτες και οδηγούς - όχι στο ταξίδι προς τη μιζέρια αλλά στη διαδρομή προς την έξοδο από τη μιζέρια, με εφόδια τη γνώση, την κρίση και τα ηθικά παραδείγματα.

 

http://www.tanea.gr