Οκτώ φράσεις τις οποίες μία γυναίκα καλό είναι να μην λέει ποτέ στον άντρα της

Μπορεί να είστε χρόνια μαζί στις χαρές και στα δύσκολα, μπορεί να μοιράζεστε τα πάντα, αλλά ποτέ δεν πρέπει να επαναπαυτείτε και να θεωρήσετε τον σύζυγό σας «εύκολο στόχο». Γι' αυτό, σύμφωνα με την αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα Τζούντι Φορντ, υπάρχουν οκτώ φράσεις-κλειδιά τις οποίες μία γυναίκα «καλό είναι να μην λέει ποτέ στον άντρα της». Και, ασφαλώς, αντιστοίχως υπάρχουν οκτώ ανάλογα ενοχλητικές φράσεις, με ελαφρά παραλλαγμένη διατύπωση, τις οποίες κανένας άνδρας δεν θα πρέπει να «εκτοξεύει» προς τη γυναίκα του.

«Το να μιλάς ευγενικά είναι μια δεξιότητα που πρέπει να την μάθει κανείς. Όλοι μας νιώθουμε νικημένοι από την ζωή στον έξω κόσμο. Δεν θα 'πρεπε να νιώθουμε έτσι και στο σπίτι μας» εξηγεί η κυρία Φορντ. Ιδού λοιπόν οι οκτώ «απαγορευμένες φράσεις».

 

1. Η κληρονομική φράση: «Είσαι ίδιος ο πατέρας σου!» Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Τζούλι Ορλόφ τονίζει ότι δεν πρέπει να λέμε ποτέ αυτή την φράση αφού «είναι αηδιαστική και υποτιμητική και μάλιστα «βρίσκει κέντρο» στους φόβους του συζύγου ότι κουβαλά τα χειρότερα χαρακτηριστικά της οικογένειας του».

2. Η εργασιακή φράση: «Πότε επιτέλους θα βρεις μια καλύτερη δουλειά;» Κατ' αρχάς αναρωτηθείτε γιατί θέλετε απεγνωσμένα να αλλάξει δουλειά. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι δεν επιλέγει εκείνος τις δουλειές σας, αποφύγετε να «βάλετε στον τοίχο» τον σύζυγο σας. Αν όντως χρειάζεστε, για παράδειγμα, περισσότερα χρήματα, συζητείστε το θέμα πολύ προσεκτικά.

3. Της φράση της «κακόγλωσσης»: «Καλά μου τα' λέγε εμένα η μάνα μου...» Όποιον άντρα ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν υπάρχει πιο επώδυνη ατάκα από αυτήν. Όχι μόνο εκνευρίζει το έτερόν σας ήμισυ, επειδή συνειδητοποιεί ότι στην σχέση σας δεν είστε μόνοι, αλλά μακροπρόθεσμα μπαίνει σε αμυντική στάση, αφού αισθάνεται άγχος για ό,τι κάνετε μαζί. Την επόμενη φορά που θα διαφωνείτε για κάτι, αποφύγετε να αναφέρετε μαμάδες, φίλες και άλλους… εξωγενείς παράγοντες.

4. Η αβοήθητα μοναχική φράση: «Άφησε το, θα το κάνω εγώ» Θανατηφόρα φράση! Όχι μόνο τον υποτιμάτε ως ενήλικα, αλλά και ως σύζυγο. Τα ένστικτα του καταρρακώνονται στο άκουσμα αυτής της μισητής φράσης. Αυτό που θα σκεφτεί αμέσως, όπως αναφέρει η Φορντ, είναι ότι «Δεν θα μπορέσω να κάνω ποτέ τίποτα σωστό για να την ευχαριστήσω». Αν δεν θέλετε λοιπόν τον σύζυγο σας ψυχικά «ευνουχισμένο», καλύτερα δώστε του το περιθώριο να κάνει κάτι με τον δικό του τρόπο, ακόμα και αν σας φαίνεται λάθος. Η αυτοπεποίθηση που θα νιώθει θα είναι το δώρο σας.

5. Η ισοπεδωτικά γενικευτική φράση : «Πάντα το ίδιο κάνεις! » Γιατί σας ενοχλεί να έχει ο αντρούλης σας μια κακή συνήθεια, αφού σίγουρα και εσείς έχετε κάποιες; Εγκαταλείψτε, για το καλό της σχέσης σας, κάθε γενίκευση σχετική με την συμπεριφορά του και εξηγήστε του με ωραίο τρόπο πως νιώθετε όταν κάνει κάτι που δεν σας αρέσει.

6. Η φράση της...στιλίσττιας: «Είσαι ωραίος, δηλαδή, με αυτό το παντελόνι;» Ίσως έχει πάρει μερικά κιλάκια, δεν χρειάζεται όμως να τον χλευάζετε. Για να αλλάξει, έχει ανάγκη να δει το ενδιαφέρον σας για την υγεία του, όχι για τις στιλιστικές του επιλογές. Τονίστε τα θετικά του σημεία και προτείνετε, για παράδειγμα, μια κοινή δίαιτα. Άλλωστε, λίγη καλή διατροφή, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

7. Η καυστική φράση εναντίον των φίλων του: «Πάλι με αυτόν θα βγούμε;» Δεν πρέπει να μάθει ποτέ ότι περιφρονείτε περίτρανα τους φίλους του. Μπορεί να έχετε δίκιο σε όσα τους καταλογίζετε, είναι όμως φίλοι και πρέπει να το σεβαστείτε. Αντί να γκρινιάζετε, παρακινήστε τον να βγουν «αντροπαρέα», γλιτώνοντας έτσι τις δυσάρεστες συναθροίσεις.

8. Η φράση που σκοτώνει τον πατέρα μέσα του: «Πρόσεξε το παιδί, αλλά μην το ταΐσεις πάλι με το μοβ κουταλάκι, εγώ χρησιμοποιώ το κόκκινο» Παραπονιέστε ότι δεν έχετε βοήθεια στην ανατροφή του παιδιού. Ορίστε λοιπόν που ο καλός σας σύζυγος προθυμοποιείται να συμμετέχει. Το ένστικτο της μάνας αρχίζει όμως να «βαράει κόκκινο» και οι παραινέσεις δεν έχουν σταματημό. Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατί δεν σας το πρότεινε ξανά. Δείξτε λίγη εμπιστοσύνη στον πατέρα του παιδιού, για να μην «κόψει κάθε συναισθηματικό σύνδεσμο με το παιδί», όπως υποστηρίζει η Φορντ