ΠΑΣΟΚ: Το σόφισμα της καταστροφής

Λένε: «Η δανειακή σύμβαση, το περιβόητο μνημόνιο που είναι οι όροι της σύμβασης, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρώ. Αφού είναι να βγούμε από το ευρώ, γιατί να μη βγούμε υπερήφανοι και ευχαριστημένοι πηγαίνοντας όλοι μαζί προς την καταστροφή, τι έχουμε να χάσουμε»;

Είναι η θεωρία του «τι έχουμε να χάσουμε». Σε αυτήν οικοδομούν την πρότασή τους για μονομερή καταγγελία της σύμβασης.

Λέμε: Ποιος τολμάει να κοιτάξει στα μάτια τον Έλληνα αγρότη και να του πει ότι, εάν διαρραγούν οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν περάσουμε σε κρίση όπως πέρασε η Ουγγαρία, θα έχουμε πρόβλημα με την πληρωμή των κονδυλίων της κοινής αγροτικής πολιτικής, των επιχορηγήσεων της ΚΑΠ που είναι το πιο σημαντικό τμήμα του αγροτικού εισοδήματος;

Ποιος τολμά να πει στον άνεργο για τη σημασία που έχουν τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου; Αλίμονο εάν εμείς χαρίσουμε τα δικά μας κονδύλια σε άλλες χώρες που μπαίνουν τώρα στον χορό των προγραμμάτων στήριξης και ζητούν κονδύλια για τις δικές τους τράπεζες, τις δικές τους οικονομίες, τους δικούς τους πολίτες.

Το συντηρητικό σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας και η Ιρλανδία

Έγινε μεγάλη μάχη στην Ιρλανδία στο δημοψήφισμα για το σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας, που είναι πράγματι ένα σκληρό συντηρητικό κείμενο. Γιατί μόνο με δημοσιονομική πειθαρχία μικρά χρέη, μικρά ελλείμματα, δε γίνεται δουλειά. Χρειάζεται ανάπτυξη. Χρειάζεται κοινωνική αλληλεγγύη. Χρειάζεται δημοκρατία, κράτος δικαίου, δικαιώματα. Χρειάζεται η Ευρώπη που ξέραμε, η Ευρώπη του πολιτισμού και της δημοκρατίας.

Και όμως, στη μάχη για την πιο σκληρή όψη των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων, οι Ιρλανδοί τελικά με πολλή περίσκεψη έκαναν την επιλογή να δώσουν μεγάλη πλειοψηφία στο «ναι» για να προστατεύσουν τη χώρα τους.

Κι εκεί υπήρχαν κόμματα. Κόμματα κυρίως εθνικιστικά, τα οποία επέμεναν στο «όχι», για να επαναδιαπραγματευθεί με ορμή η Ιρλανδία. Αλλά δεν έδωσαν αυτή την ψήφο οι Ιρλανδοί. Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία αυτά που λέμε ο καθένας να τα σκέφτεται και να τα ξανασκέφτεται.

Έχει μιλήσει κανείς στους Έλληνες αγρότες για την εμπειρία της Ουγγαρίας;

Στην Ουγγαρία, που δεν είναι στο ευρώ, είναι όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Σοσιαλιστική Κυβέρνηση που υπήρχε, διαχειριζόμενη την κρίση οδήγησε τη χώρα σε ένα πρόγραμμα στήριξης μέσω και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και επειδή υπήρξε αυτό το πρόγραμμα στήριξης, η ουγγρική Δεξιά κέρδισε τις εκλογές με πλειοψηφία 2/3. Ήρθε στην εξουσία μια πανίσχυρη Κυβέρνηση. Και αυτή η πανίσχυρη Κυβέρνηση άρχισε να παίρνει μονομερείς πρωτοβουλίες.

Και το αποτέλεσμα των μονομερών πρωτοβουλιών, ήταν να αποφασίσει ομόφωνα η Ευρωπαϊκή Ένωση το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών τη διακοπή της εκταμίευσης των κοινοτικών κονδυλίων στην Ουγγαρία, εάν δεν συμμορφωθεί.

Όσοι παίζουν με τη φωτιά στις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν πει στον Έλληνα αγρότη ότι υπάρχει ο κίνδυνος διακοπής εκταμίευσης των πόρων της ΚΑΠ, της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που είναι ζωτική για το εισόδημα του ελληνικού αγροτικού κόσμου;