Η ώρα των αποφάσεων

Είναι προφανές ότι εκείνος που περισσότερο από κάθε άλλον δεν ανέμενε το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής είναι ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας.

Προσδοκούσε δικαιολογημένα άνοδο της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι σε σημείο που να καταστεί ο καθοριστικότερος παράγοντας των εξελίξεων. Αλλά τελικά αυτό συνέβη. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι μνημονιακές ψήφοι περιορίστηκαν στις 149. Κι από σήμερα η διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης είναι στα χέρια του.

Για τον Αλ. Τσίπρα και την παράταξή του είναι πια η ώρα της αλήθειας. Υποσχέθηκε προεκλογικά και επιμένει μετεκλογικά στον σχηματισμό κυβέρνησης των αριστερών κομμάτων. Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν του δίνει τη δυνατότητα αυτή. Ακόμη κι αν εξέλειπαν οι αντιρρήσεις του ΚΚΕ και της ΔΗΜΑΡ, θα ήταν αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης όταν η κοινοβουλευτική δύναμη και των τριών κομμάτων είναι μόλις 97 βουλευτές.

Μοναδική δυνατότητα σχηματισμού αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης παρέχεται από την πρόταση την οποία κατέθεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ σχηματίζουν κυβέρνηση με επικεφαλής προσωπικότητα προερχόμενη από τον αντιμνημονιακό χώρο και το ΠΑΣΟΚ τη στηρίζει χωρίς να συμμετέχει σ' αυτήν. Είναι ενδεχόμενο την ίδια στήριξη να παράσχει και η ΝΔ.

Δικαίωμά του είναι να αρνηθεί την πρόταση. Αλλά είναι επιεικώς αστείο να το κάνει εμμένοντας σε ανέφικτα κυβερνητικά εγχειρήματα ή περιφέροντας τη διερευνητική εντολή σε γραφεία συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων με προφανέστατο στόχο να δώσει την εντύπωση ότι επιχειρεί να τηρήσει την προεκλογική του δέσμευση και να εξασφαλίσει κυβέρνηση για τη χώρα.

Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν νωρίτερα από όσο θα ήθελαν στη δύσκολη θέση να πάρουν κρίσιμες και σοβαρές για το μέλλον του τόπου και το δικό τους αποφάσεις. Γι' αυτό και κρύβονται πίσω από ανέφικτους στόχους, θεωρώντας ότι αποφεύγουν έτσι το ενδεχόμενο να θέσουν σε κίνδυνο τα προχθεσινά εκλογικά τους οφέλη. Αλλά οι πολιτικοί και τα κόμματα υπάρχουν για να υπηρετούν τη χώρα και τον λαό και όχι τα «κεκτημένα» τους.