Ο λάθος δρόμος

*του Γιάννη Πρετεντέρη

 Εξ όσων γνωρίζω οι Ισπανοί δεν είναι Έλληνες. Και εξ όσων έχω μάθει η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα.

 Ερώτημα. Αφού οι Ισπανοί δεν είναι Έλληνες και αφού η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα, τότε γιατί η ίδια συνταγή που εφαρμόζεται ανεπιτυχώς στην Ελλάδα αποτυγχάνει και στην Ισπανία;

Απάντηση - την οποία μόνο οι στόκοι αρνούνται να αποδεχθούν: επειδή πρόκειται για μια συνταγή που είναι ταυτοχρόνως και λανθασμένη και καταστροφική. Και η οποία, αν δεν αλλάξει σύντομα, θα βουλιάξει ολόκληρη την ευρωζώνη.

Ο Πολ Κρούγκμαν έγραφε χθες στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» (αναδημοσίευση, πάντα χθες, στα «ΝΕΑ», σελίδα 7) για την «οικονομική αυτοκτονία της Ευρώπης». Λυπάμαι αλλά έχει απόλυτο δίκιο. Η Ευρώπη κινδυνεύει συνολικά με μια πρωτοφανή οικονομική καταστροφή, εφάμιλλη εκείνης του Μεσοπολέμου. Βαθιά ύφεση, υψηλή ανεργία, διάλυση της αγοράς εργασίας και της κοινωνικής προστασίας, δραστική περικοπή των μισθών και των εισοδημάτων, όλα αυτά στο όνομα μιας ανταγωνιστικότητας που υπηρετεί ένα ισχυρό νόμισμα.

Οι αρχιτέκτονες αυτού του εφιαλτικού σεναρίου είναι τρεις:

 - Πρώτη η Γερμανία και η κυβέρνηση της Μέρκελ - μια κυβέρνηση που συνδυάζει τον οικονομικό δογματισμό με την έπαρση της αυταρέσκειας.

- Δεύτερη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τον νέο της πρόεδρο να διαγκωνίζεται για τον τίτλο του «Επίτιμου Γερμανού» - τον οποίο του απένειμε ήδη η «Bild».

- Τρίτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην οποία οι νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν τύπου Ολι Ρεν έχουν επιβάλει πλήρως τις απόψεις τους και έχουν απολύτως υποταχθεί στη γερμανική ηγεμονία.

Έτσι, η Ελλάδα πληρώνει ακριβά όχι (μόνο) τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της αλλά και την ανεγκέφαλη συνταγή που της επέβαλαν για να τον αντιμετωπίσει. Το ίδιο (αν και σε μικρότερο βαθμό) ισχύει για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η Ισπανία και η Ιταλία ετοιμάζονται να ακολουθήσουν, παρ' όλο που εκεί δεν ισχύει το επιχείρημα των Ελλήνων που «έχουν δυσανεξία στις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές».

Διότι το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό. Ότι μιλούμε για τις λάθος μεταρρυθμίσεις. Και ότι προωθούμε τις λάθος διαρθρωτικές αλλαγές. Και το αποτέλεσμα ενός λάθους είναι πάντα το ίδιο, όσες φορές και αν το επαναλάβεις.

Το ερώτημα, λοιπόν, σήμερα είναι αν μπορεί στην Ευρώπη να συγκροτηθεί ένα ισχυρό μέτωπο που να κλονίσει τους αρχιτέκτονες της καταστροφής - κατά προτίμηση πριν είναι αργά...

Αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνη της η Ελλάδα. Αλλά η Ελλάδα προσωποποιεί ήδη τον λάθος δρόμο - κάτι που έχει καταστεί ολοφάνερο στη γαλλική προεκλογική εκστρατεία...

Κι αν επιβεβαιωθούν τα προγνωστικά και ο Σαρκοζί πάει σπίτι του, τότε τα πράγματα μπορεί πραγματικά να σοβαρέψουν.