Ο Τραγικός κ.Σαμαράς...

Του Βαγγέλη Κατσαρού

(χημικός)

‘Υπογραφές τέτοιου είδους ο Σαμαράς δεν βάζει’ είχε πει ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Σαμαράς μέσα στην Κ.Ο του κόμματος, όταν η τρόικα είχε ζητήσει τις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών ως εγγύηση για την δόση του Δεκεμβρίου του 2011. Θεωρούσε όπως ο ίδιος έλεγε ότι ο λόγος του προς τους δανειστές μας, αρκεί. Αυτές οι γεμάτες πατριωτισμό κουβέντες ενθάρρυναν τους πολυβασανισμένους Έλληνες πιστεύοντας ότι ο μέχρι τότε ενδοτισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου είχε ένα αντίπαλο δέος και μάλιστα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως η διάψευση των λόγων του κ. Σαμαρά, προϊόντος του χρόνου ήταν κόλαφος τόσο για τους ανυποψίαστους και απελπισμένους Έλληνες όσο και για ένα σημαντικό αριθμό βουλευτών του οι οποίοι τον πίστεψαν, τον στήριξαν και τον ανέδειξαν στην ηγεσία της Ν.Δ.

Τι συνέβη άραγε και ο άκαμπτος κ. Σαμαράς έκλινε το κορμί του ως κάλαμος σαλευόμενος υπό του ανέμου στις επιταγές της τρόικα; Πώς έγινε βασιλικότερος του βασιλέως, ψηφίζοντας με απειλή διαγραφής ό, τι πολεμούσε 2 χρόνια τώρα, διαγράφοντας 22 βουλευτές που αρνήθηκαν την ατίμωση της Ελλάδας διασώζοντας το όποιο κύρος έχει απομείνει στη χώρα και στους κατοίκους της; Κάποιοι βέβαια δεν άντεξαν και επέστρεψαν. Αυτοί είχαν την τόλμη στην αρχή αλλά τους έλειπε η διάρκεια, η αποφασιστικότητα και υπέκυψαν για ολίγα ψιχία εξουσίας.
Οι αληθινοί ηγέτες, αυτοί που έχουν την ιστορία με το μέρος τους και τη φυσική προίκα για να κυβερνήσουν μία χώρα, διακρίνονται από τους υπόλοιπους που νομίζουν ότι κατέχουν αυτά τα θεία προνόμια σε ένα και μόνο πράγμα. Οι πρώτοι γνωρίζουν ότι είναι οι γνήσιοι διεγέρτες ενώ οι δεύτεροι αγνοούν ότι αποτελούν τους φθηνούς ταλαντωτές της ιστορίας.
Το όχι ενός γεννημένου ηγέτη είναι όχι και το ναι είναι ναι. Δεν υπάρχει στρέβλωση σε αυτό το θέμα διότι όποιος αποτολμά να κινηθεί στις επάλξεις της πολιτικής ζωής ενός τόπου πρέπει να είναι ακλόνητος και διορατικός στις επερχόμενες συνθήκες. Πρέπει να ξέρει να διαβάζει και να ερμηνεύει καλά τα γεγονότα που συμβαίνουν και μέλλουν να συμβούν.

Δυστυχώς ο κ. Σαμαράς σε κάθε περίπτωση δεν είναι αυτός που νόμιζαν πολλοί ότι είναι. Ίσως και ο ίδιος δε γνωρίζει καλά τις δυνατότητές του. Ήδη από τον πρώτο καιρό της ανάδειξής του σε αρχηγό της Ν.Δ. άρχισαν να ακούγονται λίγοι ψίθυροι σχετικά με την αποτελεσματικότητά του.
Η αδυναμία εκτόξευσης της παράταξης στις δημοσκοπήσεις και η απουσία ορθοτόμησης πυριφλεγών λόγων, ηγεμόνευαν τις ανήσυχες μέρες των νεοδημοκρατών αλλά και των Ελλήνων που ενώ διαπίστωναν συνεχώς την ολέθρια πολιτική της κυβέρνησης ΓΑΠ έβλεπαν ταυτόχρονα να μην υπάρχει ουσιαστική αντίσταση.
Μία δικαιολογία που μονίμως ακουγόταν ήταν ότι η παράταξη χρειαζόταν αναδιάρθρωση μετά τη συντριπτική ήττα του 2009. Τι έγινε λοιπόν; Τι καινούριο έφτιαξε ο κ. Σαμαράς; Μία νέα Πελοποννησιακή Γερουσία με αντιπροέδρους, Γραμματέα κόμματος και διευθυντές από τον Μοριά. Ξέχασε ο κ. Σαμαράς πόσο τραγικό ρόλο έπαιξε η Πελοποννησιακή γερουσία το 1821 στους 2 εμφυλίους πολέμους που ακολούθησαν από το 1823-1825; Οι ρουμελιώτες οπλαρχηγοί, αγανακτισμένοι και αηδιασμένοι από την άδικη κατανομή των ρόλων στην τότε μικροσκοπική Ελλάδα τους έκανε να νοιώσουν βασσάλοι με αποτέλεσμα να κατεβούν στην Πελοπόννησο μαζί με τους νησιώτες και να γίνουν αδελφικές συγκρούσεις.

Μα και τώρα, από τους διαγραφέντες και μη επανελθόντες αν τοποθετήσουμε σε ένα τραπέζι το χάρτη της Ρούμελης-αυτό που λέμε Στερεά Ελλάδα και Εύβοια- και των νησιών πόσες καρφίτσες θα στερεώσουμε;
Η διασπορά αυτών των βουλευτών πάνω στο χάρτη είναι αδήριτη. Είναι μία απόδειξη ότι σε όλη την Ελλάδα αποκτήσατε αντιπάθειες κ. Πρόεδρε, σε νησιά, σε ακριτικές περιοχές και στην ενδοχώρα. Ακόμα και ο νομός Σερρών που είναι ο γεννήτορας της παράταξης έμεινε σχεδόν ακέφαλος. (σφάξαμε τα κοκόρια όπως λένε και στο χωριό μου και ποιος θα αυγατίσει).

Οι διαγραφέντες βουλευτές κ. Σαμαρά, έχουν περισσότερους ψήφους από αυτούς που πήρατε όταν κερδίσατε στις εσωκομματικές εκλογές που ειρήσθω εν παρόδω η νίκη σας βασίστηκε και στην αντι-μητσοτακική αντίληψη που υπάρχει χρόνια στην Ελλάδα και συγκυριακά σας ευνόησε.
Αυτοί οι γενναίοι άνδρες και γυναίκες της παράταξης είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η πολιτική ιστορία της κεντροδεξιάς μεταπολιτευτικά γιατί ένοιωσαν την τραγικότητα της εποχής. Είπαν όχι γιατί δεν είναι πάνω από τη φτώχεια των ανθρώπων που έτσι αβασάνιστα- νομίζατε εσείς- ότι θα πήγαιναν να την υπογράψουν, διακηρύσσοντας ότι αποσοβούμε τη χρεοκοπία. Ποια χρεοκοπία; Τι περισώθηκε για να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς;
Όταν χρεοκοπεί ένα μέλος χρεοκοπεί και το όλον διότι ως σύναξη προσώπων που είναι μία κοινωνία, συμβαίνει ο ένας να ανακεφαλαιώνει το σύνολο και το σύνολο τον έναν. Όταν πονάει ένα μέλος του ανθρωπίνου σώματος πονάει και όλο το σώμα. Και σκεφτείτε ότι σήμερα πονούν πολλά, πάρα πολλά μέλη. Άρα δεν σώσατε τίποτε. Και αν οι βουλευτές και οι υπουργοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ που μας έφεραν στον όλεθρο έχουν μία νοσηρή επιθυμία να πάνε στην κόλαση, εσείς τι ζηλέψατε από τις δικές τους αυτοκτονικές τάσεις; Η απώλεια είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Βλέπετε μόνο προς τα κάτω τις πατημασιές σας αλλά δεν βλέπετε που πηγαίνετε.

Τι μπορεί πλέον να περιμένει κάποιος από σας κ. Σαμαρά όταν έχετε διαγράψει βουλευτές και για την υπερψήφιση και για την καταψήφιση δύο κατ’ ουσία ίδιων μνημονίων. Διότι ίδια είναι τα μνημόνια. Το πρώτο, σου φτιάχνει το φέρετρο ενώ το δεύτερο στο κάνει πιο λαμπρό με σκαλίσματα και περισσότερο χρόνο στις αντιδράσεις αποσύνθεσης που μοιραία πραγματοποιούνται σε κάθε υλικό.

Οι εξεγερμένοι Γάλλοι του 1794 αντέδρασαν παρά το ότι η χώρα τους είχε γονατίσει κυριολεκτικά από τη φτώχεια, την πείνα και την ανυπαρξία του κράτους. Η περίοδος της ‘Tρομοκρατίας’ είχε σπείρει τον πανικό και το φόβο σε κάθε σημείο της χώρας και με τη συμμαχία των κεντρικών δυνάμεων να απειλεί με εξαφάνιση το γαλλικό έδαφος, υπήρχε ένας Καρνό και ένας Μπαρρά που δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς των εξωτερικών εχθρών. Αντιστάθηκαν και απέτρεψαν για 20 χρόνια την παλινόρθωση των Βουρβόνων, αντεπετέθηκαν και νίκησαν τους πανίσχυρους εχθρούς και δανειστές τους. Εσείς τι κάνατε κ. Σαμαρά; Πόσο μακριά από σας βρίσκεται ένας Καρνό ή ένας Μπαρρά; Ή αν θέλετε ένα άλλο παράδειγμα από την ιστορία, θυμηθείτε πόσο ασάλευτος έμεινε ο στρατάρχης Τίτο όταν αρνήθηκε πεισματικά την υποταγή του στον θηριώδη Στάλιν που τον απειλούσε. Όμως όταν έχεις να κάνεις με θαρραλέους και ακλόνητους πολιτικούς δεν παίζουν ρόλο ούτε τα μεγέθη των αντιπάλων κρατών ούτε οι όποιες σπουδαίες προσωπικότητές τους. Και ο Τίτο επέζησε, αν και αποκηρύχθηκε από το Κρεμλίνο, και η Γιουγκοσλαβία δεν χάθηκε τότε παρότι έφυγε από την Κομινφόρμ και εισήλθε στο κίνημα των αδεσμεύτων χωρίς πληγές. Η πανίσχυρη Σοβιετία και ο Στάλιν με 500 ετοιμοπόλεμες μεραρχίες από τη Ρωσία μέχρι το Βερολίνο και νικητές του Β’ Π.Π. υπέστησαν τη μεγαλύτερη πολιτική ήττα μεταπολεμικά και τη δεύτερη μετά τη λενινιστική ντροπιαστική συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ έχοντας μάλιστα τότε και υπουργό εξωτερικών τον δαιμόνιο Τρότσκι.

Ο ρυθμός της ιστορίας κ. Πρόεδρε γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα ότι έχει θετικό πρόσημο είτε τον παρακολουθεί κάποιος ως αδρανειακός παρατηρητής είτε ως συμμετέχων στην κίνηση. Τα συμβάντα όμως που λαμβάνουν χώρα μπορεί να εκτροχιάσουν την αλληλοδιαδοχή των γεγονότων σε ένα κράτος και σε ένα λαό.

Για τον λαό λοιπόν αυτό, που η πλειοψηφία του δεν απεδέχθη εξαρχής το μνημόνιο (ήσασταν και σεις στην αρχή μέσα σε αυτούς) έχει συμμάχους μία δράκα από βουλευτές άνδρες και γυναίκες που είναι πατέρες και μητέρες και σύζυγοι οι οποίοι κοιτούν στα μάτια τα παιδιά τους και τα παιδιά όλης της Ελλάδας χωρίς να ντρέπονται.

Ντρέπονται μόνο για τα καθημερινά συσσίτια. Αυτοί πήραν έναν δρόμο και πορεύονται σε σχέση με τους συνειδητά τραγικούς αλλά λαθεμένα νοούμενους ποιμένες που κύκλω περιπατούσι και την του τάφου σιωπήν ποιούσι.