Μια φυσαρμόνικα που κλαίει, με την ανάσα ενός παιδιού...

Ο Δήμος Μούτσης ερμηνεύει ένα αριστουργηματικό τραγούδι του κατά τη διάρκεια συναυλίας. "Μια φυσαρμόνικα που κλαίει"....

Καλό Μεσημέρι να έχετε!

"Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι..."

"...αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα..."