Η βουλευτής Εύβοιας του ΛΑΟΣ, Ουρανία Παπανδρέου σε άρθρο της αναφέρει τραγικά στοιχεία που αφορούν στην παιδική φτώχεια και καταθέτει τις προτάσεις για παρεμβάσεις της βουλής, προκειμένου να ανακουφιστεί η Ελληνική οικογένεια απο τα οικονομικά προβλήματα που επηρεάζουν άμεσα τα παιδιά:
Η ευτυχία, η προστασία και η ασφάλεια κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας θεωρούνται κοινωνική προτεραιότητα και θεμέλιο ενός λειτουργικού κοινωνικού συστήματος. Μολονότι τα Ηνωμένα Έθνη καταβάλλουν προσπάθειες να πιέσουν τις κυβερνήσεις για λογαριασμό των παιδιών ώστε να υπάρξει ένα καθεστώς κοινωνικής πρόνοιας, αυστηροποίησης της νομοθεσίας κατά της παιδικής εργασίας, βελτίωση των υπηρεσιών υγείας και της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η παιδική ηλικία βιώνεται ανομοιογενώς στον οικονομικά ανεπτυγμένο και αναπτυσσόμενο κόσμο. Αν τα νούμερα είναι σωστά και ακριβή, πάνω από 100.000 παιδιά δουλεύουν στη χώρα μας εκ των οποίων μόλις τα 30.000 εργάζονται ‘’νόμιμα’’.
Η παιδική φτώχεια είναι προτιμότερο να οριστεί με βάση την αποστέρηση των παιδιών από τα βασικά αγαθά διατροφής και θρέψης. Στη νεόπτωχη Ελλάδα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από ασιτία ή κλέβουν το κολατσιό από τους συμμαθητές τους. Εκεί μας έφτασαν οι πολιτικές των τελευταίων ετών. Στις μέρες μας είναι πια έντονο το φαινόμενο που παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και στερούνται έτσι και τη σχολική γνώση. Η πνευματική φτώχεια επομένως των παιδιών στη χώρα μας λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Στην Ελλάδα:
Α) Στην τετραετία που έχει μεσολαβήσει από το 2007 μέχρι και σήμερα εικάζουμε ότι τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχουν φτάσει γύρω στα 550.000 με 600.000 (αντιστοιχεί σε ποσοστό 29%).
Β) Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι τα τελευταία 15 χρόνια, 30.000 παιδιά δεν φοίτησαν ούτε στο δημοτικό σχολείο, ενώ 15.000 παιδιά το χρόνο εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, και 120.000 νέοι ηλικίας 15-19 χρονών δεν ολοκλήρωσαν την βασική - στοιχειώδη εκπαίδευση παρόλο που βρίσκονταν σε σχολική ηλικία όταν αυτή θεσμοθετήθηκε ως υποχρεωτική.
Οφείλουμε σαν Βουλή των Ελλήνων να λάβουμε αποφάσεις και να στηρίξουμε στην πράξη παιδιά οικογενειών με αποδεδειγμένα οικονομικά προβλήματα. Προτείνω δηλαδή για ακόμη μία φορά:
1)Την σύσταση, με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ενός ειδικού ταμείου φτώχειας για παιδιά, των οποίων αποδεδειγμένα οι γονείς είναι άνεργοι, ή ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά και την αυστηροποίηση του νόμου που αφορά την εργασία ανηλίκων.
2) Την παροχή ιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης, συμβουλευτικής, πληροφόρησης και καθοδήγησης, στοχευμένη σε ανηλίκους έως 17 ετών και στις οικογένειες τους για όλες τις άμεσες ανάγκες της καθημερινότητάς τους.
3) Την παροχή εξατομικευμένων υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας σε κάθε Δήμο της χώρας μας, με έμφαση στην σωματική και πνευματική ενδυνάμωση των παιδιών.
Τέλος θέλω να εξάρω το θεάρεστο έργο της Εκκλησίας και των Μητροπόλεων της Ελλάδος, για τη σπουδαία συμβολή και την τεράστια παροχή βοήθειας σε χιλιάδες οικογενειών στη χώρα μας, που βιώνουν το Γολγοθά της φτώχειας και της κοινωνικής απομόνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου