Χτες και σήμερα, για πολλοστή φορά, συμμετείχα στις κινητοποιήσεις των Σωματείων Εργαζομένων του Νομού μου ενάντια στο Δ.Ν.Τ., την Τρόικα και, κυρίως, ενάντια σε όλα τα δεινά που θέλουν να μας επιβάλουν με τα νέα μέτρα.
Θεωρώ χρέος μας τη συμμετοχή στον αντιμνηνομιακό αγώνα που διεξάγεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, των εμπόρων, των εργατών, του ελληνικού λαού.
Η συμμετοχή ωστόσο στις κινητοποιήσεις μπορεί να είχε τη σιωπηρή επικρότηση των συμπολιτών μας, ήταν όμως φτωχή σε φυσικές παρουσίες.
Έλλειπαν οι άνθρωποι, έλλειπε το πλήθος που θα δώσει τη βαθύτερη και την πιο αποτελεσματική δυναμική που θα μπορέσει να ανατρέψει τα σχέδια των Τροϊκανών και των εν Ελλάδι εκπροσώπων τους.
Δυστυχώς η Ελληνική κοινωνία πέρασε μια τριακονταετία βαθέως πνευματικού λήθαργου.
Μας έμαθαν να μη σκεπτόμαστε, να μην αγωνιζόμαστε, να μην κινητοποιούμε όλες μας τις δυνάμεις.
Μας έμαθαν να περιμένουμε το Μεσσία να μας σώσει, το βύσμα να μας βολέψει, τον «κολλητό» να μας λύσει όλα τα προβλήματα, το Κόμμα που θα μας αναβαθμίσει, λες και δεν είμαστε εμείς άξιοι από μόνοι μας να γίνουμε καταφέρουμε σπουδαία πράγματα.
Μας έκαναν να νιώθουμε ότι είμαστε μόνο ένα γρανάζι μιας άχρηστης μηχανής, πως είμαστε ένα τίποτα έξω από το πλαίσιο που εκείνοι ορίζουν και διαφεντεύουν.
Στο πλαίσιο αυτό, τώρα που οι Μεσσίες φαίνεται πως δεν υπάρχουν, που τα βύσματα έχουν διακόψει τη λειτουργία τους (εύχομαι επ’ αόριστον), τώρα που τα κόμματα έχουν απολέσει τους μηχανισμούς πελατειακών σχέσεων που εξυπηρετούσαν, ο κόσμος νιώθει αμήχανος και ανήμπορος να αντιδράσει…
Νιώθει ότι δε μπορεί να κάνει τίποτα άλλο… παρά να επαληθεύσει τις «δικές τους» προφητείες.
Όμως η γραμμή που απόσταση που χωρίζει τον ήρωα από το δειλό, τον αγωνιστή από τον « καναπεδάτο » πολίτη είναι πραγματικά μικρή.
Όλοι μας κουβαλάμε μέσα στο αίμα μας το DNA των ανένταχτων προγόνων μας, των πατριωτών με τα υψηλά ιδανικά και τη μέχρι αυτοθυσίας πίστη στα ιδανικά της πατρίδας μας.
Μέσα στην ψυχή όλων μας υπάρχει και ίσως στους περισσότερους λαγοκοιμάται, ο ακατάβλητος ευπατρίδης που ξέρει ποιο είναι το χρέος του και πόσο πρέπει να προσπαθήσει για να κάνει τα όνειρα πράξη.
Η Κυριακή 12-02-2012 είναι η κορυφαία μέρα της αγωνιστικής δράσης ενάντια στο ΔΝΤ και την Τρόικα. Είναι η μέρα που οι Έλληνες θα δώσουν τη μάχη τους και θα επιλέξουν την Ελλάδα που θέλουν και τους αξίζει. Και η πατρίδα μας πλέον μας χρειάζεται όλους, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά!
Όλοι μαζί θα πρέπει να βρεθούμε στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις, πέρα και πάνω από παραταξιακές γραμμές και σημαίες, έξω από κομματικές περιχαρακώσεις.
Είμαστε πολλοί για να μας αγνοούν.
Είμαστε πιο σπουδαίοι από όσο μας λέγανε μέχρι σήμερα.
Είμαστε πιο άξιοι από όσο λογάριαζαν.
Ας γίνουμε επικίνδυνοι για την ελιτίστικη νομενκλατούρα του ΔΝΤ και των ντόπιων ιδεολογικών τους μπράβων.
Με πίστη στις δυνάμεις μας, τα ιδανικά μας θα γίνουν πράξη.
Άλλωστε δε θα είναι πρώτη φορά που ο Ελληνισμός θα έχει εκπλήξει θετικά τον κόσμο… Ίσως αυτό ακόμα περιμένουν όλοι από εμάς, την αφύπνιση της ελληνικής μας συνείδησης και ψυχής.
Ας μην τους απογοητεύσουμε, το χρωστάμε στους γονείς μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας.
H Ελλάδα είναι το σπίτι μας και μας έχει ανάγκη…
Με τιμή
Μπλέτσας Χρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου