Τα αντίο που δεν αντέχεις να πεις

Οι πνεύμονες είναι υπεύθυνοι για να «καθαρίζουν» το αίμα, να το εμπλουτίζουν  με οξυγόνο, και να το στέλνουν στην καρδιά. Εκείνη με τη σειρά της το διοχετεύει σε όλο το σώμα. Μ' αυτό τον τρόπο γίνεται μια συνεχής «ανακύκλωση» ώστε ν' αναπνέουμε. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον άνθρωπο που μπαινοβγαίνει στη ζωή σου.

Έρχεται συνέχεια λερωμένος και γεμάτος ακαθαρσίες, κι εσύ του δίνεις όλο το οξυγόνο που χρειάζεται για να ξαναφύγει. Όχι για πολύ μακριά. Γιατί ένα είναι το σίγουρο: παραμένει μέσα σου. Σε κάθε σου κύτταρο. Τον κουβαλάς μαζί σου όπου πηγαίνεις. Φοβάσαι να πληγωθείς για να μην τρέξει από το σώμα σου και τον χάσεις.

Δε μου αρέσει η λέξη «απωθημένο».  Τί πάει να πει «απωθημένο»; Αυτό το ξεχνάς την πρώτη κιόλας στιγμή που θα αισθανθείς. Εδώ μιλάμε για έρωτα, γι' αγάπη και συναίσθημα. Και τον έρωτα δεν τον ορίζει η λογική. Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Δεν υπάρχουν «μη» και «δεν». Αξιοπρέπειες και μαλακίες.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που σκίρτησε η καρδιά του και δεν έπεσε στα πατώματα. Που δεν θυσίασε φραγμούς και «πρέπει» για εκείνον που αγάπησε. Ξέρεις κάποιον; Εγώ όχι. Όλοι αυτοί που σου φωνάζουν να κρατήσεις το κεφάλι ψηλά είναι και οι πρώτοι διδάξαντες. Σύμβουλοι για τ' ανάθεμα που τα λόγια τους τα ακούω βερεσέ. Κι ας πληγώθηκαν περισσότερο απ' όλους.

Υπάρχει ένας άνθρωπος που νιώθεις ότι αναπτύχθηκε μαζί με κάθε σου κύτταρο από την πρώτη στιγμή που γονιμοποιήθηκες. Περπατάς, διασκεδάζεις, κλαις, αλλά εκείνος βρίσκεται εκεί. Κι όταν έρθει η στιγμή που θα πιστέψεις πως με μια πληγή «καθάρισες», θα είναι ο ίδιος που θα την επουλώσει και θα ιαθείς. Μάταια θα παλέψεις να τον αποβάλλεις απ' τον οργανισμό σου. Όσο κι αν πονέσεις, όσο κι αν προσπαθήσεις να τον «πετάξεις» από μέσα σου, ακόμα κι αν το καταφέρεις, το κενό που θ' αφήσει δε θ' αναπληρωθεί ποτέ. Αν το επιχειρήσεις θα είναι σα να αυτοκτονείς.

Μια φορά στη ζωή σου θα υπάρχει μια εξαίρεση που θ' ανατρέπει όλα τα δεδομένα σου. Θα υπάρχει πάντα εκείνος που θα σου είναι αδύνατο να αποχωριστείς. Μ' αυτό τον άνθρωπο όλοι σου οι κανόνες θα καταρρίπτονται ο ένας μετά τον άλλο, γιατί η δύναμη που ασκεί πάνω σου είναι μεγαλύτερη απ' αυτή που επιδεικνύεις εσύ στον εαυτό σου. Είναι το σώμα και η ψυχή σου μαζί. Το μυαλό σου δεν υπάρχει πουθενά. Αυτό άστο, το άφησες στην άκρη προ πολλού.

Θα συνεχίζεις να ζεις και να ονειρεύεσαι, να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους. Θα μοιράζεσαι μαζί τους την καθημερινότητά σου. Θα κοιμάστε και θα ξυπνάτε αγκαλιασμένοι. Ίσως να φτάσετε μέχρι την άλλη άκρη της γης παρέα. Θα σου τα δώσουν όλα, εκτός απο ένα. Το οξυγόνο σου.

www.pillowfights.gr