Συνέντευξη έδωσε ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Παναγιώτης Σίμωσης στην ραδιοφωνική εκπομπή του Κώστα Παπά «η Εκκλησία που παροικεί στην Χαλκίδα» 89,5 FM του ραδιοφωνικού “Σταθμού της Εκκλησίας στις έδρες των Μητροπόλεων”. Ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου αφού αναφέρθηκε στην ίδρυση του Επιμελητηρίου, στους στόχους και στους σκοπούς δημιουργίας του, επικεντρώθηκε στην σημερινή οικονομική κατάσταση, στην ανεργία, στα προβλήματα, στις προοπτικές και στην επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα μας.
Μεταξύ άλλων ο κ. Σίμωσης ανέφερε :
΄΄ Η Εύβοια είναι ένας πάρα πολύ μεγάλος Νομός, με 930 χιλιόμετρα ακτές, πολλούς ορεινούς όγκους, και φυσικά ένα τεράστιο οδικό δίκτυο, το οποίο όμως δυστυχώς είναι το χειρότερο οδικό δίκτυο, όχι μόνο της χώρας αλλά και της Ευρώπης, αφού η Εύβοια καταγράφεται διεθνώς ως πρώτος νομός σε τροχαία ατυχήματα στην Ευρώπη. Ο νομός μας είναι δίπλα στην Αττική, δίπλα στην μισή Ελλάδα, δίπλα στην μεγαλύτερη αγορά της χώρας, αλλά δυστυχώς είναι εγκαταλελειμμένος από την πολιτεία είναι έξω από τον αναπτυξιακό χάρτη της Ελλάδος τα τελευταία 30 χρόνια, έτσι πλήττεται από την πολύ μεγάλη οικονομική ύφεση, με πολύ μεγαλύτερη ένταση από οποιονδήποτε άλλο νομό της χώρας.
Στην Εύβοια από τη δεκαετία του ‘70 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 δημιουργήθηκε μια πολύ μεγάλη βιομηχανική ανάπτυξη με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή της Χαλκίδος. Υπήρξε μια πολύ μεγάλη βιομηχανική ανάπτυξη στη βόρεια Εύβοια και στην Βορειοκεντρική, στην περιοχή του Μαντουδίου. Ετσι παράλληλα με το ενεργειακό κέντρο Αλιβερίου, το τσιμεντάδικο της ΑΓΕΤ στο Αλιβέρι και την μεγάλη βιομηχανία λευκού κρέατος στην ευρύτερη περιοχή της Αρτάκης, δημιουργήθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Με αποτέλεσμα η Εύβοια και η ευρύτερη περιοχή της Χαλκίδος, να γίνουν πόλος έλξης από όλα τα μέρη της Ελλάδος και να γνωρίσουν μια πάρα πολύ μεγάλη οικονομική άνθηση. Χαρακτηριστικά η Εύβοια εκείνη την εποχή ήταν στους πρώτους τέσσερις πέντε νομούς της Ελλάδας, σε δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις. Στον τομέα της ζωικής παραγωγής, είχαμε την πρωτιά πανελλαδικά, τεράστιες επιχειρήσεις, η ευρύτερη περιοχή της Αρτάκης παρήγαγε πάνω από το 50% του Λευκού κρέατος, κοτόπουλο και χοιρινό σε όλη την Ελλάδα. Υπήρχε βοοτροφία, υπήρχε αγελαδοτροφία, και αιγοπροβατοτροφία, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει κυρίως στη νότια Εύβοια, Νοτιοκεντρική Εύβοια και στην Σκύρο. Όμως έχει συρρικνωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το ζωικό κεφάλαιο. Ο τομέας της ζωικής παραγωγής, είναι σε μια φθίνουσα πορεία, και κλείνουν πάρα πολλές επιχειρήσεις, γιατί δεν υπάρχει τραπεζικό σύστημα να στηρίξει τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Στον τομέα της φυτικής παραγωγής, έχουμε επιχειρήσεις που έχουν δημιουργήσει και παραγωγή αλλά και εξαιρετικές μεταποιητικές επιχειρήσεις, με ποιοτικά προϊόντα, αλλά και αυτές οι επιχειρήσεις, στενάζουν, υπό το βάρος της έλλειψης ρευστότητας, και ενός σύγχρονου τραπεζικού συστήματος, που θα μπορούσε να υποστηρίξει αυτές τις προσπάθειες. Επίσης στον τομέα του τουρισμού εκτός από την περιοχή της Ερέτριας, ο νομός μας δεν δημιούργησε ποτέ μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες για να υποδέχεται τουρίστες από το εξωτερικό και βασίστηκε μόνο στον εσωτερικό τουρισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Λουτρόπολη της Αιδηψού, που ενώ είναι από τις ομορφότερες, και τις μοναδικότητες στον ιαματικό τουρισμό, δεν επένδυσε στον εξωτερικό τουρισμό όσο έπρεπε. Από τη στιγμή λοιπόν που ο Έλληνας πια είναι οικονομικά εξασθενισμένος, αποδυναμωμένος, και ο ελληνικός τουρισμός, ο εσωτερικός τουρισμός έχει καταρρεύσει οι τουριστικές περιοχές του νομού, έχουν αποδυναμωθεί και αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα. Για αυτό στο Επιμελητήριο προσπαθούμε να βοηθήσουμε αυτές τις επιχειρήσεις, να κάνουνε μία στροφή στον εξωτερικό τουρισμό, σε ποιοτικότερο τουρισμό.
Επιγραμματικά, η Εύβοια γνώρισε πολύ μεγάλη αποβιομηχάνιση τα τελευταία 15 χρόνια και κυρίως για το λόγο αυτό είναι σε μία διαρκή και παρατεταμένη οικονομική παρακμή και κατ΄ επέκταση σε μια κοινωνική παρακμή.
Σε Πανελλήνιο επίπεδο έγιναν τραγικά λάθη κυρίως στο κρατικό μοντέλο που ακολουθήσαμε. Η χώρα από παραγωγική οικονομία τα τελευταία 20-25 χρόνια μετατράπηκε σε παρασιτική, σε μια χώρα που δυστυχώς έχει πολύ μεγάλη έλλειψη σε τρόφιμα και ποτά, σε μια χώρα που δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της, που δεν έχει επάρκεια με συνέπεια να είναι τώρα μία χώρα εξαρτημένη. Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης, στηρίχθηκε στα πολύ μεγάλα ευρωπαϊκά κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα οποία δεν διαχειριστήκαμε σωστά. Αντί αυτά τα τεράστια ποσά, να κατευθυνθούν σε υποδομές, για να δημιουργήσουμε μία Ελλάδα με πολύ μεγάλο μέλλον, με βάθος, αντί να δημιουργήσουμε υποδομές, ρίξαμε το μεγαλύτερο βάρος στην κατανάλωση. Ετσι δημιουργήσαμε μια εικονική και εντελώς πλασματική δυστυχώς ευημερία, με χρήματα που έπρεπε να πάνε σε επενδύσεις, ή ακόμη και με δανεικά χρήματα. Σε αυτήν την παγίδα, πέσανε και τα νοικοκυριά που σήμερα είναι υπερδανεισμένα, αλλά και οι επιχειρήσεις. Παράλληλα δημιουργήσαμε ένα πολύ μεγάλο, ένα δυσκίνητο και πολύ κοστοβόρο κράτος.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι δημοσιονομικές αλλαγές οι οποίες μας επιβάλλονται από την Τρόικα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι κάτι που έπρεπε να το είχαμε προβλέψει σαν λαός, σαν πολιτικό σύστημα, σαν κοινωνία, σαν επιχειρηματικότητα και να έχουμε φροντίσει να το διορθώνουμε σιγά- σιγά. Γιατί με τον βίαιο τρόπο που επιχειρείται, δυστυχώς τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Κατόπιν αυτών όλοι πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη μας, και όλοι πρέπει να συνεισφέρουμε, στο να δημιουργήσουμε την νέα Ελλάδα.
Χρειαζόμαστε ως κράτος, ως Ελλάδα, ένα νέο όραμα, ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και είναι πασιφανές ότι πρέπει να ξεκινήσουμε την νέα μας προσπάθεια από τον πρωτογενή τομέα. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες, έχουμε σημαντικότατα πλεονεκτήματα να δημιουργήσουμε και άλλα προϊόντα τυποποιημένα και πιστοποιημένα, με πολύ μεγάλη προστιθέμενη αξία, να δημιουργήσουμε γεωργική βιομηχανία και να την συνδέσουμε με την υψηλής ποιότητας τουριστική ανάπτυξη.
Σε γενικές γραμμές υπάρχουν καινοτόμες ιδέες, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν όρεξη, μεράκι και μυαλό. Όμως πρέπει να γυρίσουμε πίσω σαν χώρα να δούμε τι γίνεται με τους δύο τεράστιους πυλώνες, που στηρίζουνε την κάθε οικονομία και την κάθε κοινωνία, που είναι η παιδεία και η έρευνα. Θα πρέπει σαν λαός, να αποκτήσουμε επιχειρηματική κουλτούρα, να εκπαιδευτούμε στις συνεργασίες, να ξεφύγουμε από το πολύ στενό ατομικό ή μικροοικογενειακό επιχειρηματικό βήμα. Να πάμε σε μεγαλύτερα σχήματα, να ακολουθήσουμε τις προηγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μετασχηματίσουμε την ελληνική οικονομία προς το καλύτερο. Να αφήσουμε τις μικροκομματικές αντιπαραθέσεις και να λειτουργήσουμε σαν λαός, κάτω από ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο θα συνθέτει ιδέες, θα συνθέτει οράματα. Να κάτσουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης ‘’.
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΥΒΟΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου