Κακοί Πολιτικοί vs Κακοί πολίτες

Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι η ποιότητα των πολιτικών στην Ελλάδα είναι το λιγότερο κακή. «Κάθε χώρα έχει τους ηγέτες που της αξίζει» λένε κάποιοι, επισημαίνοντας πως η τελική ευθύνη ανήκει στους πολίτες. Οι ψηφοφόροι λοιπόν αναθέτουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας στους πολιτικούς πιστεύοντας στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις (οι οποίες είναι αμφίβολης ειλικρίνειας) ή δίνοντας την ψήφο τους σε πολιτικούς που θα ευνοήσουν τα δικά τους συμφέροντα. 

Ωστόσο εγώ δεν συμφωνώ πλήρως πως η κακή ποιότητα των πολιτικών προσώπων στην Ελλάδα οφείλεται σε μια υποτιθέμενη τύφλωση ή άγνοια των ψηφοφόρων. Θεωρώ πως όλο αυτό προκύπτει από ένα κακό σχεδιασμό ορισμένων πτυχών του πολιτικού συστήματος. Ο τρόπος που προωθούνται κάποια άτομα στην ιεραρχία των κομμάτων αλλά και στα ψηφοδέλτια είναι αδιαφανείς και δεν έχει σαν σκοπό την καλή διακυβέρνηση της χώρας. Έτσι από την διαδικασία επιλογής των υποψηφίων μέχρι και το τελικό στάδιο των εκλογών φαίνεται να εφαρμόζεται ο Νόμος του Gresham (δηλαδή κακοί πολιτικοί τείνουν να διώξουν και να αφανίσουν καλούς πολιτικούς).

Θα μπορούσαμε να ταξινομήσουμε σε τρεις κατηγορίες τους λόγους που ένα άτομο έλκεται για να ασκήσει πολιτική δραστηριότητα: 1) ο Μισθός και τα όποια έσοδα (με απλά λόγια το Χρήμα), 2) Προνόμια και 3) Ψυχολογικά οφέλη (φήμη, κύρος, εξουσία, κτλ…) Και σε αυτούς ακριβώς τους λόγους οφείλεται και η διάβρωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Το να είναι ένας πολιτικός ταγμένος στο χρήμα και στον παχυλό μισθό του σημαίνει πως δεν έχει ίχνος υψηλών ιδανικών και πολιτικής ηθικής. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι εκ των πολιτικών προσώπων δεν έχουν εργαστεί ποτέ στην ζωή τους και έτσι έχουν ένα τεράστιο κέρδος ενώ στην ουσία είναι ανειδίκευτοι και ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι. Επίσης, για προφανείς λόγους, το να δραστηριοποιείσαι στα κοινά, μπορεί να σου προσφέρει προνόμια, αλλά και ένα τεράστιο εισόδημα από άλλες πηγές. Και τέλος η φήμη, η εξουσία, το κύρος, η δόξα… που είναι ισχυρά ναρκωτικά.

Έτσι, ακόμη και οι ελάχιστοι πολιτικοί που έχουν υψηλά ιδανικά, είναι αξιόπιστοι και εργάζονται για το καλό και το συμφέρον της χώρας χάνονται μέσα στον οχετό της σαπίλας. Μέσω της γενίκευσης πως όλοι οι πολιτικοί είναι ανάξιοι ή διεφθαρμένοι εκτοπίζουμε και άτομα ικανά να ασκήσουν την πολιτική τέχνη και έτσι συμβάλλουμε στη σταδιακή υποβάθμιση της πολιτικής τάξης. Η λύση είναι μια εκ βάθρων ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, με άτομα νέα, που θα είναι μακριά από πολιτικές συντεχνίες και πολιτικά τζάκια. Μια αλλαγή που θα συντελείται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αφού εκεί θα κρίνεται το έργο των πολιτικών προσώπων και η αποτελεσματικότητα.

Η σχεδόν οπαδική και πελατειακή σχέση ψηφοφόρου και κόμματος
πρέπει να εκλείψει γιατί είναι αυτή που έφερε τη χώρα σε αυτήν την κατάντια.

www.tokleidi.com