Το δικαίωμα να διαλέγουν

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Τελικά δεν γκρεμίστηκε ο κόσμος την περασμένη Κυριακή (3.11.2013). Ηταν μια ηλιόλουστη μέρα, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και είχε περισσότερες επιλογές απ’ όσες είχε τις άλλες μέρες της σχόλης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των παραγόντων της αγοράς, ο τζίρος τους αυξήθηκε κατά 40% σε σχέση με άλλες Κυριακές, αφού το 98% των καταστημάτων στην Αθήνα και το 90% στη Θεσσαλονίκη ήταν ανοιχτά. Οι πενήντα συνδικαλιστές, που διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας, και υπόσχονταν δυναμικές αντιδράσεις σε όποιον «τολμήσει να ανοίξει», δεν πτόησαν κανένα. Οι άνθρωποι έκαναν αυτό που ήθελαν ανεξαρτήτως των απειλών.

Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι κάποια μαγαζιά δεν άνοιξαν. Ενα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη ανάρτησε μια χαριτωμένη ανακοίνωση: «Την Κυριακή μάς έχει τραπέζι η πεθερά μου γιατί έχει γενέθλια ο παππούς. Ο παππούς γίνεται 93 χρόνων και ίσως είναι η τελευταία φορά που θα βρεθούμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Γι’ αυτό λοιπόν, αγαπητοί κι αξιότιμοι πελάτες, θα προτιμήσουμε να τιμήσουμε τον παππού μας παραμένοντας κλειστά και ξέρουμε ότι κι εσείς θα κάνετε υπομονή μέχρι αύριο που θα λειτουργήσουμε κανονικά...».

Ωραία εξήγηση και μπράβο τους. Ας σκεφθούμε τώρα το αντίθετο: να ήταν υποχρεωτικό διά νόμου το άνοιγμα των καταστημάτων. Ο/Η μαγαζάτορας θα κατέληγε στο αυτόφωρο (με ή χωρίς τον παππού), όπως κατέληξε στο αυτόφωρο η υπεύθυνη εμπορικού καταστήματος ενδυμάτων-υποδημάτων στο Αίγιο επειδή άνοιξε και μάλιστα νωρίτερα του νομίμου και προβλεπόμενου ωραρίου. Ο δραγάτης της περιοχής, πρόεδρος του Εμπορικού και Εισαγωγικού Συλλόγου Αιγιαλείας κ. Βαγγέλης Ευαγγελίου, ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος που οι πολίτες και οι μαγαζάτορες δεν είχαν επιλογές (σε μια αγορά μάλιστα η οποία, σύμφωνα με παλιότερες δηλώσεις του, μαραζώνει): «Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την αποτυχία του μέτρου στην αγορά της πόλης μας, αλλά και σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Οι -ευτυχώς μεμονωμένες- ενέργειες συγκεκριμένων μεγαλοεπιχειρηματιών που άνοιξαν τα καταστήματά τους κρίνονται καταδικαστέες και αμαυρώνουν τους αγώνες μας».

Το πρόβλημα με τους συνδικαλιστές των εμπόρων είναι ότι προσπαθούν διά του κράτους να επιβάλουν στην κοινωνία τα δικά τους γούστα. Δεν μπορούν να πείσουν τα μέλη τους να τηρούν συλλογικά το ωράριο που αυτοί προτιμούν και γι’ αυτό χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς του κράτους -που εμείς οι φορολογούμενοι και καταναλωτές πληρώνουμε- για να επιβάλουν τα χούγια, τις ιδεοληψίες τους ή τα συμφέροντά τους.

Η Κυριακή απέδειξε ότι ήταν ψεύτικοι οι μπαμπούλες με τους οποίους το συνδικαλιστικό κατεστημένο των εμπόρων φόβιζε τον κόσμο. Οι άνθρωποι βγήκαν, πήγαν στα μαγαζιά. Οι έμποροι άνοιξαν και είδαν τον τζίρο τους να μεγαλώνει. Κάποιοι, ασκώντας το δικό τους δικαίωμα στην επιλογή, κράτησαν τα ρολά κατεβασμένα· μια χαρά έπραξαν οι άνθρωποι. Ο κόσμος δεν χάλασε όπως κάποιοι μάς τρομοκρατούσαν.

Το βασικό είναι ότι μερικές χιλιάδες καταναλωτές και έμποροι μπόρεσαν να κάνουν ό,τι τους ταιριάζει χωρίς να έχουν δερβέναγες να τους υπαγορεύουν πώς θα ζήσουν, τι θα κάνουν την Κυριακή, αν θα μείνουν με τον παππού ή θα τον πάρουν βόλτα στα μαγαζιά. Μπόρεσαν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να φοβούνται ότι κάποιος θα τους οδηγήσει στο αυτόφωρο, επειδή ήθελαν να είναι ελεύθεροι να διαλέξουν.

kathimerini.gr