Πάμπλο Πικάσο: δέκα εξομολογήσεις ενός παθιασμένου πρωτοπόρου

Το παιδί-θαύμα που έγινε το συνώνυμο του μεγαλύτερου ζωγράφου, ο Πάμπλο Πικάσο, σημάδεψε όσο κανείς άλλος τη ζωγραφική του 20ού αιώνα. Επιδεικνύοντας από παιδί το μεγάλο του ταλέντο στη ζωγραφική, ακολούθησε το δρόμο της τέχνης από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του και μεγαλώνοντας μετοίκησε στο Παρίσι για να γίνει μία σημαντική φιγούρα στην καλλιτεχνική σκηνή της τότε «Πόλης του φωτός». 

Ισπανός γαρ, ήξερε να χαίρεται τη ζωή, αγαπούσε τις γυναίκες και το καλό κρασί, υπήρξε ένας bon-vivant της εποχής του. Είτε περνούσε την εποχή του Κυβισμού, είτε μία από τις χρωματικές του περιόδους, τη μπλε ή τη ροζ, ο Πικάσο έμενε σταθερά ένας παθιασμένος πρωτοπόρος, που τα σχέδια του έβγαζαν φωτιές και οι πίνακες του καθόρισαν την πορεία της ζωγραφικής σε όλο τον κόσμο. Με το γνωστό χιούμορ του συνήθιζε να λέει για τις γυναίκες του, ότι τις χώριζε γιατί «πάντα στην πορεία αποδεικνύονταν καλύτερες ζωγράφοι από μένα». Πέθανε σε ένα δείπνο με φίλους σε ένα χωριό έξω από τις Κάννες δίπλα στην τελευταία του σύντροφο με τελευταία του λόγια «Πιείτε στην υγειά μου».

1. «Ο σκοπός της τέχνης είναι να ξεπλένει την ψυχή μας από τη σκόνη της καθημερινότητας».

2. «Η μητέρα μου έλεγε, “Αν είσαι στρατιώτης, θα γίνεις στρατηγός. Αν είσαι μοναχός, θα γίνεις ο Πάπας”. Αντ’ αυτού, είμαι ζωγράφος και έγινα ο Πικάσο».

3. «Οι καλοί καλλιτέχνες μιμούνται, οι σπουδαίοι κλέβουν».

4. «Πάντα κάνω αυτό που δεν μπορώ, ώστε να μπορέσω να μάθω κάποια στιγμή πώς να το κάνω».

5. «Ποτέ μην επιτρέψετε να βασιλεύει στη ζωή σας η διχοτόμηση, μια διχοτόμηση στην οποία μισείτε το επάγγελμά σας και ευχαριστιέστε μόνο τον ελεύθερο χρόνο σας. Ψάξτε για μια κατάσταση στην οποία η εργασία θα σας δώσει όλη την ευτυχία που σας χαρίζει και ο ελεύθερος χρόνος σας».

6. «Υπάρχουν μόνο δύο είδη γυναικών – οι θεές και τα χαλάκια εισόδου».

7. «Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιούμε την αλήθεια».

8. «Ο Θεός είναι απλά άλλος ένας καλλιτέχνης. Εφηύρε την καμηλοπάρδαλη, τον ελέφαντα και τη γάτα. Δεν έχει όμως πραγματικό ύφος. Απλά δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους».

9. «Μου πήρε τέσσερα χρόνια για να ζωγραφίσω όπως ο Raphael, αλλά μια ολόκληρη ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί».

10. «Η ζωγραφική είναι το επάγγελμα του τυφλού. Δεν ζωγραφίζεις αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που αισθάνεσαι, αυτό που λες στον εαυτό σου ότι έχεις δει».

http://tospirto.net