Ο γατούλης της καρδιάς μας...

Τριγύριζα βαριεστημένα στο έρημο από καιρό σπίτι με έντονα την αίσθηση της αλλαγής που ερχόταν..Η μονότονη καθημερινότητα μου να παρατηρώ το Γεράσιμο να σκαρφαλώνει τα ξύλινα δοκάρια με επιδεξιότητα, από φόβο τάχα μόλις με έβλεπε είχε γίνει ανυπόφορη ρουτίνα...

Πλημμυρισμένος με ένα έντονο αίσθημα προσμονής με μια λαχτάρα αλλαγής άκουσα ..το ζωντάνεμα του σπιτιού και της ζωής μου. Φωνές γνωστές και άγνωστες παιδικές γυναικείες αντρικές, έπρεπε να δω… Πλησιάζω προσεχτικά κανείς δεν μου δίνει σημασία.. Κάποιους τους ξέρω καλά κάποιους τους έχω ξαναδεί άλλους τους βλέπω για πρώτη φορά.. 

Δεν καταλαβαίνω τι λένε.. τα γέλια, τα πειράγματα, οι ατελείωτες συζητήσεις για θέματα που δεν αφορούν το δικό μου κόσμο και αυτές οι απίστευτες μυρωδιές με κρατούν ξάγρυπνο μέχρι που χάνεται και ο τελευταίος ήχος του σπιτιού ολόκληρα μερόνυχτα….

Κανείς δεν μου είχε δώσει σημασία μόνο με τον Γεράσιμο ασχολήθηκαν άλλοι με λίγο φόβο και άλλοι με χιούμορ επειδή ο επιδειξίας σκαρφάλωσε τα δοκάρια για να κερδίσει την παράσταση… Δεν με πείραζε..ένιωθα υπέροχα..μου αρκούσε το αίσθημα της αγάπης και του νοιαξίματος που ένιωθα να πλημμυρίζει το σπίτι. Τώρα ξέρω ότι υπάρχει ελπίδα. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να μοιράζονται, να νοιάζονται, να γελούν και να αγαπούν τίποτα δεν χάνεται… «οι παρέες γράφουν ιστορία »είχα ακούσει κάποιον να λέει …

Τώρα νομίζω ότι καταλαβαίνω…. Γιατί κάθε συνάντηση είναι ιστορική για τον καθέναν καθώς δεν επαναλαμβάνεται. Και αυτή η συνάντηση ήταν πραγματικά μοναδική γιατί συνδέθηκαν με κάτι ξεχωριστό…. με μία κουβέντα πού τους έβγαλε από την ρουτίνα, με το μοίρασμα της ζωής, με το κυνήγι του ξεχωριστού. Το χρειαζόμαστε όσο ποτέ…. και μπορούμε. Αρκεί να μη φοβηθούμε να αλλάξουμε την ρουτίνα. Γιατί όλοι, κι ας μην το καταλαβαίνουμε, νιώθουμε ότι είμαστε μοναδικοί και ξεχωριστοί. Και ξεχωριστά και μοναδικά μπορούμε να μιλήσουμε! Με αυτές τις σκέψεις νιαουρίζω δυνατά από ευχαρίστηση και ξαφνικά γίνομαι το επίκεντρο..όλοι ασχολούνται μαζί μου με πλησιάζουν, με ταΐζουν, είμαι κομμάτι της παρέας τους, είμαι μια ανάμνηση από την καλοκαιρινή τους συνάντηση… μου είναι αρκετό να αντέξω την μοναξιά που θα έρθει..Είμαι ο γατούλης της καρδιάς τους!!!!!

Β.Κ.