Συμεών Κεδίκογλου: Όταν η ρήση «μας πίνουν το αίμα» αποκτά άλλο νόημα στην ελληνική δημόσια υγεία…

Πώς είναι δυνατόν το «εισαγόμενο» αίμα από Ελβετία να κοστίζει 150 ευρώ και το αίμα που συλλέγεται στην Ελλάδα να κοστίζει για το ελληνικό δημόσιο 450 ευρώ (!), τρεις φορές περισσότερο, ρωτάει τον Υπουργό Υγείας ο Συμεών Κεδίκογλου, εισηγητής τομέα Υγείας του ΠΑΣΟΚ.

Στην ερώτηση προτείνει ότι με την συγκεντροποίηση των υπηρεσιών και των προμηθειών, αντί για την πολυδιάσπαση που παρατηρείται σήμερα στο σύστημα, το σχεδιασμό πολιτικών για την αύξηση των εθελοντών αιμοδοτών και τη βελτίωση των υπηρεσιών για την ελαχιστοποίηση των λαθών, η κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να μειώσει το κόστος.

Τέλος, θέτει και το ζήτημα συμμετοχής στο κόστος συλλογής και συντήρησης του αίματος και των ιδιωτικών κλινικών, εφόσον τα δημόσια νοσοκομεία επιβαρύνονται.

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ 

Θέμα: Σχετικά με το κόστος της φιάλης αίματος για το ελληνικό δημόσιο. 

Κύριε Υπουργέ,

Σύμφωνα με την Υφυπουργό κ. Σκοπούλη κατά την συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης στις 19 Οκτωβρίου, «το αίμα στο ελληνικό δημόσιο κοστίζει τετρακόσια ευρώ η μονάδα χωρίς να υπολογίσουμε μέσα την μισθοδοσία και τις υποδομές, ενώ αγοράζουμε αίμα από την Ελβετία με εκατόν τριάντα επτά ευρώ.» Σημειώνεται ότι εισάγουμε κάθε χρόνο από την Ελβετία 30.000 μονάδες αίματος. 

Όπως κατά καιρούς έχει διατυπωθεί από θεσμικούς εκπροσώπους (Επιτροπή Αιμοδοσίας του Υπουργείου Υγείας, Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών), η πολυδιάσπαση του συστήματος, με 105 Κέντρα Αιμοδοσίας που κάνουν σχεδόν τα πάντα, δεν συμβάλει στις οικονομίες κλίμακας και αυξάνει το κόστος, ενώ αναφέρονται και κακής οργάνωσης υπηρεσίες αιμοδοσίας που αχρηστεύουν μονάδες αίματος που έχουν συλλεχθεί και άρα αυξάνουν το κόστος. 

Εκτός από το ζήτημα ανεύρεσης τρόπων μείωσης του κόστους, μέσω κεντρικών διαδικασιών για παράδειγμα, προκύπτει και το εξής:

Το κράτος έχει θεσπίσει ότι το αίμα προσφέρεται δωρεάν. Ωστόσο, η δαπάνη αίματος επιβαρύνει το δημόσιο σύστημα Υγείας, από 210-220 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις ειδικών, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή» (Κυριακή 29 Μαΐου 2011), ενώ οι ιδιωτικές κλινικές δεν πληρώνουν ούτε για τα αναγκαία αντιδραστήρια και υλικά. Το δε κόστος των αντιδραστηρίων των ασκών αίματος και άλλων υλικών που απαιτούνται για τη συλλογή, τον έλεγχο και την ασφαλή διακίνηση του αίματος καλύπτει το 78% της συνολικής δαπάνης. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, «από τα δημόσια νοσοκομεία διατίθενται 488.000 μονάδες αίματος και περίπου 93.000 προσφέρονται δωρεάν στις ιδιωτικές κλινικές», ενώ ειδικά για το Ιπποκράτειο «το 50%-55% των μονάδων αίματος που συλλέγεται στο Ιπποκράτειο κατευθύνεται στον ιδιωτικό τομέα», σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Αιμοδοσίας του νοσοκομείου κ. Γ. Θεοδοσιάδη. Συνεπώς, υπό μια έννοια το κράτος χαρίζει εκατομμύρια ευρώ στις ιδιωτικές κλινικές παρέχοντας δωρεάν το αίμα.

Κύριε Υπουργέ,

Προφανώς, δεν μπορούμε να εξακολουθούμε να επιτρέπουμε το εισαγόμενο αίμα να κοστίζει 150 ευρώ, ενώ το συλλεγόμενο στην Ελλάδα 450 ευρώ, δηλαδή τρεις φορές περισσότερο (!). Τρόποι για να το ανατρέψουμε είναι η συγκεντροποίηση των υπηρεσιών και προμηθειών, η σταδιακή αύξηση του αριθμού των εθελοντών αιμοδοτών μέσω πολιτικών ενημέρωσης και η βελτίωση των υπηρεσιών συλλογής και ελέγχου του αίματος.

 Με βάση τα παραπάνω, ερωτάσθε:

1. Πόσο είναι το κόστος για το ελληνικό δημόσιο μιας μονάδας αίματος σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου; Ισχύουν τα ως άνω ποσά που αναφέρονται σε σχέση και με το κόστος εισαγωγής από Ελβετία; 

2. Σε ποιες ενέργειες σκοπεύετε να προβείτε για τη μείωσή του; 

3. Πώς αξιολογείτε το ενδεχόμενο να συμβάλει στην κάλυψη του κόστους ο ιδιωτικός τομέας, εφόσον τα δημόσια νοσοκομεία επιβαρύνονται;

4. Σε ποιες ενέργειες σκοπεύετε να προβείτε για την αύξηση των εθελοντών αιμοδοτών;

5. Πώς σκοπεύετε να αντιμετωπίσετε τα φαινόμενα κακής οργάνωσης των υπηρεσιών αιμοδοσίας, ώστε να εξαλειφθούν οι μονάδες αίματος που αχρηστεύονται εξ αυτού;