Μη μας υποτιμάτε άλλο…

Βέτα Κορωναίου

Zω   σε  μια γειτονιά με ανθρώπους   βιοπαλαιστές, που με κόπους και στερήσεις κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπίτι με το φόβο της παρανομίας, αφού η περιοχή για πολλά χρόνια ήταν εκτός σχεδίου πόλης. Αγώνας να χτίσεις και αγώνας να το νομιμοποιήσεις πληρώνοντας στο διπλό το πολυπόθητο σπίτι με τα πρόστιμα που επιβάλλονταν.

Ζω σε μια γειτονιά που κανείς δεν προέβλεψε, κανείς δεν σχεδίασε, κανείς δεν νοιάστηκε, για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των ανθρώπων της. 

Κανείς δεν προβληματίστηκε για το σχολείο που χτίστηκε πάνω στον πιο κεντρικό δρόμο της Χαλκίδας, τον πιο σημαντικό οδικό άξονα της.

Κανείς από τους ανευθυνουπεύθυνους δεν νοιάστηκε για την διάβαση που κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει, είτε γιατί δεν έχει φωτισμό ή γιατί πλημμυρίζει από τα νερά της βροχής τόσο ώστε να είναι αδιάβατη.

Κανείς δεν μίλησε όταν το περίπτερο έκλεισε την έξοδο της διάβασης με την επέκτασή του πάνω στο πεζοδρόμιο. Κάποιος υπεύθυνος έδωσε την απαιτούμενη άδεια και όλοι σιωπούν, όλοι κάνουν τα στραβά μάτια, για να μην θίξουν, για μην γίνουν κακοί.

Ο καθένας εγκλωβισμένος στον δικό του μικρόκοσμο, στα δικά του προβλήματα παραιτηθήκαμε από διεκδικήσεις, αναθρέψαμε και συντηρήσαμε το τέρας του ωχαδερφισμού και της αδιαφορίας.

Μέσα σε όλη αυτή την απουσία και την αδιαφορία λίγα χέρια που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής και εμείς όλοι δεν ανησυχούμε…

Με τη σιωπή και την απραξία μας γίναμε συνένοχοι της κοινωνίας της αυθαιρεσίας και του βολέματος κάποιων .

Έτσι φτάσαμε να θρηνήσουμε 41 νεκρούς και άγνωστο πόσους τραυματίες σα να είμαστε σε πόλεμο, μέσα στην ίδια μας τη γειτονιά, κάτω από το ίδιο μας το σπίτι.

Θυμηθήκαμε ωστόσο  ότι μας αξίζει κάτι καλύτερο. Συλλογιστήκαμε ότι πρέπει να δράσουμε για να μην έχουμε άλλες απώλειες, για να μην πονέσουν άλλες οικογένειες τόσο άδικα…

Τα παιδιά μπήκαν μπροστά με τα πανό και φώναξαν διεκδικώντας το αυτονόητο, την ασφάλεια τους και οι αντιπρόσωποι πολιτικών κομμάτων, θυμήθηκαν να έρθουν και να συμπαρασταθούν ως πολίτες στο πρόβλημα που υπάρχει εδώ και χρόνια στην περιοχή μας.

Ενδιαφέρον ή οσμή εκλογών;

Τα λόγια τους δεν αγγίζουν την ψυχή μας …

Τώρα ξέρουμε τώρα διδαχτήκαμε… Με ενοχλεί  το όψιμο ενδιαφέρον με ενοχλούν οι δηλώσεις από εκπροσώπους κομμάτων  που δε χάνουν την ευκαιρία να αναδείξουν την εξουσία σε αυτοσκοπό. Είναι η εκμετάλλευση των αναγκών των ανθρώπων, υπέρ του εξουσιαστικού σχεδίου και όχι υπέρ των λύσεων.

Ας αναλογιστούν σοβαρά με ποιον τρόπο έφεραν σε πέρας το καθήκον που τους έθεσε και  θέτει καθημερινά η ζωή, και ο ρόλος που έχουν αναλάβει γι’ αυτό που έκαναν και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκαναν.

Nιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητη, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Χρειάζονται πράξεις και όχι ευχολόγια για να μας πείσουν.

Βέτα Κορωναίου

Κάτοικος Έξω Παναγίτσας